gerçekten çok sinir oldum günlük şimdi...
eski sevgilimin ev arkadaşlarını,onların kız arkadaşlarını o kadar çok severdim ki,sanki aile gibiydik
1 seneye yakın çıktık,evde herkes arasında çekişme sürtüşme olurdu,ben enn basit münakaşaya bile girmezdim kimseyle
yapılan planlara uyardım,tatillerde mesajlar atardım.Sevgilim geçimsiz bir insandı,ben de onun tam tersi...Kendisiyle pek anlaşamadığım halde devam etmemin bir nedeni de o mutlu yuvadan kopmak istemeyişimdi belki de...
sonra herkes mezun oldu,biz de ayrıldık...
diploma için geldiklerinde görüştük tekrar ayrılsakta beni ne kadar sevdiklerinden falan bahsettiler,ayrılma nedenlerimi anlatınca bana da hak verdiler...Onun sayesinde tanıişsak da onsuz da arkadaş olabilirdik bence...
gece de kızlardan biri kaldı benimle,hatta yeni sevgilimi anlattığımda da çok sevindi,tam kendin gibi birini bulmuşsun dedi güzel dileklerde bulundu...
o gece çok mutlu daldım uykuya
çünkü onlar benim ailem gibiydi ve ben bir ömür onlarla arkadaş olmak istiyordum,düğünlerine giderdim mesela mutlaka...çocuktan ayrılmam bütün senemi beraber geçirdiğim insanlardan kopacağım anlamına gelmiyordu...
veeee sonra olayların birden büyümesi
eski sevgilimin çirkinleşmesi
tehditleri
gecenin köründe kapıma gelmeleri...
....
şimdi bir baktım ki gece bende kalan kız hariç büttüüüün herkes silmiş beni faceden
çok da tın dedim görünce ama çok ağırıma gitti...bütün bir sene aynı evin içindeydik o kadar güzel günümüz geçti...demek ki hiçbiri benim arkadaşım değilmiş,
arkadaşlık kavramı gözümde birden değer kaybetti
bundan sonra eskisi gibi olabileceğimi hiç sanmıyorum...