Doğduğumda da Salı'ymış...Bugün de Salı. 27. kez, güleyim mi ağlayayım mı bilemediğim; yağmur sonrası gibi bi gün yaşıyorum...ve ilk kez, kendime birşeyler yazmak geldi içimden, ahan da yazıyorum...
Doğum günü denilen olay, tüm detaylarıyla birlikte, çocukken güzeldi. O zaman hiç burukluk, serinlik yoktu ki aga. Ya annanne evinde, ya da, ömrümün sonuna kadar, benim için yeryüzündeki hiçbir gayrimenkulle ( efenim rezidıns olur, köşk olur ) kıyaslayamayacağım kadar güzel ve özel olan Sakızağacı'ndaki ilk evimizde, parti yapmak; eğlenmek demekti..."Özgürce pasta yiyecem" diye yola çıkıp, 2. dilimden sonra böğğk'lemekti. Pastadaki şekerden çiçekleri ablayla paylaşamamaktı...Menüde pattes salatası, kısır, ev poğaçası ve komşu teyzelerden gelen ıspanaklı börek, çikolata topu yemekti...Kasetçalardan müzik açıp tepinmekti...Şımarmaktı...
Hediyeler bile güzeldi ki o zamanlar...Kış çocuğu olmaktan mütevellit ponponlu kulaklık, eldiven, süslü çorap ve güzel bi hikaye kitabı gelirdi. Zaten daha ne gelsindi ki bacak kadar çocuğa...Pasta yetti de arttı zaten..1 hafta gelip gidip yer onu...
Yaş büyüdükçe işte, süpriz kutlamalar, sehpaya konulmıuş pastanın etrafından Sürprieeeeez yapan okul ve iş arkadaşlarım oldu sağolsun...Klişe belki ama insanların hatırlaması bile zaten hediye klasmanına girmiş oluyor. Öteki türlü efkar basıyor insanın içine, biriyle kutlaşıp şımarmak istiyor belki az buçuk...
Ama temkinliyimdir ben bu güne karşı hacı, sağı solu belli olmuyor hiç...
Ki ben, Babamın mezarını bulmaya çalıştığımda da 27 Kasım'dı,
Doktorumun odasında, bi kızımın olacağını öğrendiğimde de 27 Kasım..
Al işte biri sınav, biri ödül...Onun için yer yer korkarım ben bu tarihten açıkçası...
Bu yıl başıma bir şey gelir mi iyi kötü bilemiyorum ama, önceki yıllar kadar elektirk çarpmış kılıklı değilim bu sefer...Kuvvetle muhtemel kızımın sayesinde. Artık yaş almak bile anlamlandı İnci bebesiyle birlikte...Ama ahdım var, bi sene yine küçüklüğümdeki gibi bööyle yemeli içmeli, tepinip şımarmalı parti yapacağım kendime...Özledim...Lale teyzeyi bulabilsem, ona da çikolatalı top yaptırırdım ama...Zaten boşver, bir yanım kızımla ailemle doluyken, bi yanım da o derece boş, eksik...Hangi kaybımı bulup da eve toplayayım..Yemişim topu tüfeği...
Ama iyi ki doğmuşum be, memnunum herşeyiyle kendimden...Mukadderat da işte, bozuk saat misali, 2 kere doğruyu göstermiş, birinde ablam olmuş, birinde ben...
Hayat, seni de seviyorum kız...Merak etme..