Offff Günlükcan Offf.... İnsan ayrılır ayrılmaz özler mi????
İnsan sanki dün görmemiş, sanki daha dün yanında değilmiş gibi hasretlik çeker mi???
Sanırım bu med-cezirler bizi öldürecek...
Mehtap mehtap dedik o da bir şekilde göz açıp kapayıncaya kadar geçip gitti Günlük... Bazı sıkıntılar oldu, ben rahatsızlandım, hastaydım zaten gitmeden evvel de.... Bir de eşimi çarşı izninden sonra evci iznini onaylamaları ve giriş çıkış yapmaları için askeriyeye geri götürdüğümde onaylamadılar iznini... Veli toplantısı olacak kantin açık kalacak mecburen dediler, tabii eşim sinirlendi, bozuldu, sonra bir şekilde evci iznini onayladılar ama cumartesi sabahtan kantin açılacak dediler... Biz de el mahkum sabahın köründe izinde bile gittik, eşim kantini açtı, çalıştı, ben de yanında askerlik yapmış oldum
Komutanlar bile güldüler yani, evci izninde geldin çalıştın, kuleli tarihinde eşiyle askerlik yapan ilk sensindir demişler eşime
Ne yapalım yani zaten az zamanımız vardı, yalnız mı bırakacaktım eşimi, elimi kolumu sallaya sallaya girdim askeriyeye, bana ne...
İzinli olduğu halde çağırmasalarmış
Neyse güzel bir anı oldu bizim için... Epey de güldük
Ayrılması zor geldi her zamanki gibi... Hala bu durumu kabullenemedik biz.... Hayatımızda hasretle birlikte yaşamayı sindiremedik...
Bi bitseydi günlük bi bitseydi... Yeni yıla bile ayrı gayrı gireceğiz... Yalnız başıma pinekleyeceğim evde