Ilk defa yaziyorum sana, cünkü cok uzun zaman sonra ilk defa
icimin dolup tastigini, ve anlatmadikca patlayacagimi hissediyorum.
Uzun seneler sonra yazmaya ihtiyacim var icimi dökmek icin...
sen kim icini dökmek kim diyorsun belki.... herseyi icine atan, kimseye birsey anlatamayan sen...
evet ben günlügüm... son 3 ayi hastanede ve doktorlarda gecirmek
o herseyin üstesinden gelen ve kolay kolay aglamayan özlemi sildi gitti...
su an bunlari yazarken bile agliyorum, cünkü icim korku ve özlem dolu.
4 hafta oldu hastaneye yatali ve ne zaman cikacagim hala belli degil....
cok üzgünüm ve icimden gelen tek sey aglamak...
icimi en cok acitan sey esime olan hasretim... ona her gece cep telefonuyla uzaktan iyi geceler demek
boguyor beni... bi senede ne kadar alisabilemiyormus insan bi digerine.
yarim gibiyim derler ya onsuz... ben onsuz bi hic gibiyim, bombos...
bi an önce esime ve evime kavusmak istiyorum sadece....