Sevgili gunluk
Dagildim. Cunku hayatta en cok ihtiyac duydugum, canimin yarisi sabaha karsi gitti yine.. daha dun gece ona sarilmistim saclarini oksuyor, yuzune opucukler konduruyordum.. o benim huzurum, su dunyadaki hayat arkadasim...
Insan nasil birinin kokusuna, tenine bunca alisip sonra gonderebilir ki? Ne kaldi surda cumaya dimi? Biliyorum ama bu 3 gun 3 yil gibi. Sukur de ediyorum elbet daha uzak da dusebilir birbirimizi belki ayda bir de goruyor olabilirdik buna da sukur ancak yine de zor, yine de onun kokusunun sindigi kiyafetlere sarilmak, yastigina simsiki sarilmak ve yalniz uyumak zor. O olunca ev sicak, gunler gunesli, icim ve ruhum gunesli. O olmayinca iliklerime kadar soguk ve karanlik. Onun elleri olmayinca emekleyen bir cocugum... bugun dayanamadim, aradim kocami ve ben dayanamiyorum birakicam her seyi isimi vs gelicem para kariyer bosvericem dedim aglaya aglaya, ikna etti beni yine devam edicem onun tayini cikana kadar..
Bir de sukur ki artik alinganlik, anlamsiz kavgalar son buldu. "Seninle kavga etmek istemiyorum, guzellikleri yasamak istiyorum." Diyor bana o yuzden lutfen sen de katil bana diyor. Sanirim evliligin ilk ve en zor asamasini basariyla atlattik. 1 aydir kavga etmiyoruz ufak tefek nazlaniyoruz ama tatli oluyor boyle ufak seyler. Bagirip cagirmiyor, gonul kirmiyoruz.
Bizi huzursuz etmeye calisanlara el ele karsi koyuyoruz. Onlara inat, hayata inat, biz birbirimize kenetlendik, biz bir butunuz, biz bir AILEyiz...
Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.