Ben nerelerdemiyim günlük?
Şuan hayatın pause tuşuna basmışım, hedefe odaklanmış birşekilde çalışıyorum. Yarının ne getireceği belli değil ama o hayatı durdurdum işte ben...Heran beynim dolu, onu oraya koyayım bunu burdan alayım vs.
Yorgunum, sabrımın sınırlarını zorluyorum ilerideki aydınlık günler için bu senemi feda ettim resmen...
Her seçiş bir vazgeçiş derler ya, bu mesleği seçtim de bu kadar olacağını, hayatımdan bir sürü ödün vermem gerektiğini tahmin edemezdim...İnsan yaşamadan bilemezmiş...öğrenemezmiş...30 yaşıma girerken mutlu girmek istiyorum günlük, eylül olduğunda dönüp arkama baktığımda zorluk çektim ama en güzeli oldu demeyi hayal ediyorum...yazın deniz kenarında uzanıp hiçbirşey düşünmeden kafamı boşaltmayı hayal ediyorum...özlediğim herkesle herşeyi yaşadığımı hayal ediyorum...pausedan play a basmış gibi bu evreleri hızlıca geçmek istiyorum...Herhangi birşeyin motivasyonumu düşürmesini,canımı sıkmasını istemiyorum, o yüzden gözümü kulağımı kapatmış vaziyetteyim.
Sanırım bu gece patlamış durumdayım, geçicek mi dersin bugünler, aileme eşime arkadaşlarıma kavuşurmuyum dersin be günlük?
Sabrın sonu selametmiş derler ya gün saymıyorum,sayacak günüm yok ama içimdeki o umut hep var...Onu hiç kaybetmeyeceğim...
Daha fazla yazamıyorum sana çünkü yazacak pek birşeyim yok aslında...