Popüler Konu Sevgili günlük...

Dayanamiyorum artik.. Allah'im ne zormus evlat hasreti cekmek bugunumuze şükür Allah baska dert vermesin ama sabrim tükeniyor, sabrimi arttir yarabbim. .

Gordugum her bebege mucize diye bakiyorum, hicbir sorun yasamadan hamile kalanlari gorup ne kadar sanslilar diyorum.. kiymetini bilin diye haykirmak istiyorum.. ama herkesin sinavi baska iste..

her hamile gorusumde her bebek sevisimde dilimde Allah'im bize de hayirlisiyla nasip et..

Bebek istedigimizi bile kimseye soyleyemeden nelerle mucadele ediyoruz ameliyatlar, ilaclar.. daha dusunmuyoruz demek bile oyle can yakici ki.. en yakinlarimin bebek haberlerine hem sevinmek hem imrenmek ama belli etmemek.. hediyelerini alip gitmek.. minik minik kiyafetlere ayakkabilara dokunup ic cekmek.. en zoru da esin uzulmesin kendini suclu hissetmesin diye gizli gizli aglamak..

yasamayan bilmezmis gerçekten, zormus Allah'im cok zormus
Hayatima devam edemiyorum, calismam gereken buyuk bir sinav varken elime kitap bile alamiyorum, herkesin hicbisey bilmeden hayatimizi mukemmel sanmasi, bosuna mi okudun calis da atan demesine katlanamiyorum..! eve kapanip yasamak istemiyorum gunlerimi bugun de bitti diyerek gecirmek istemiyorum.. aklimdan cikaramiyorumki ben melegimi istiyorum gerisi umrumda degil!

Hayata geri donmek istiyorum..
yoruldum Allah'im nolur bizim de mucizemizi saglikla gönder

sevgili günlük,
anneme çok üzülüyorum.ne zaman sesi kötü gelse hemen anlıyorum
hasta olduğunu.tam bir taraf iyileşmişken diğer taraf bozuluyor.
bu üzüldüğüm taraf...
asıl bir de sinir olduğum taraf var,artık annemden dolayı bazı doktorlardan nefret eder oldum.
özel muayahanesine her ay çağırıpta 300-350 tl alıp oyalayan doktor,
asıl sorunun kaynağı midesindeyken gastrolojiye git demeyen,
her ay çağırıp,her gelmede muane parası alan doktor...
Bu bazı doktorların yatacak yeri yok,hasta ve hasta yakınlarından çok beddua alıyor...
vicdan olmayanlara Rabbim vicdan versin inşallah,
tabi öncelikle sağlık,İnşallah annem sağlığına kavuşur.

Rabbim bizi iyi insanlarla karşılaştırsın inşallah...

çok üzgünüm sevgili günlük arkadaşımın oğlu 3. kattan düşmüş nasıl bir acıdır şimdi onlar için Rabbim şifa versin tez zamanda inşallah (((((((((((((

Sevgili Günlük dün kociskom yine is icin gitti. Yine bi süre ayriyiz..zaman su gibi akıp geçsin hemen kavusalim.

Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.

sevgili günlük
dipteyim sondayım boşluktayım bir oraya bir buraya sallanıp duruyorum....
içimdeki boşluğu ne doldurur hiç bilmiyorum...
rabbim yardım etsin....

uzun yıllara mal oldu ama bak seni anlamayı becerdim. artık senin yüzünden üzülmemeyi öğrencim. çok şeye mal oldu ama olsun. tabi hala ara sıra gözlerim doluyo, içim sızlıyo, özellikle de karı-koca olmayı başarabilmiş insanları gördükçe, birbirlerinin yanında durmaktan zevk alanlara şahit oldukça, ama olsun yine de senin o tarz bi insan olmadığını anladım. sen dibinde fırtınala kopsa da üzerinde gıram dalganın oynamadığı bir denizsin. bu yüzden alıştım artık suskunluklarına. her isteğimle cebelleşmene. kendi zevklerini üstün tutmana. bizi yok saymana. dünya senden ibaret değil anladım. iki çocuğum ve ben varız. bizim zevklerimiz de önemli. isteklerimizde önemli. madem çekip gidemiyorum, madem senin sevine pırangalandım o halde bende bunun tadını çocuklarımla çıkarmaya çalışırım. senin figüran oyuncu olduğun bu hayat oyununu devam ettririz. herşeyi, aşkı, sevgiyi geride bırakarak, kalbimin huzuru ile ayakta durmaya devam ederim. Allahım tekrar beni çaresiz bırakmasın.

Sevgili gunluk;
Inan hayattan ne istedigimi bilmiyorum artik neden gunesli gunleri goremiyorum hep kasvetli bogucu neden tum insanlar benden biseyler almaya calisiyor neden bir kere bile kimse neyin var nasilsin demiyor?
Bilerek karanliga itiyorlar beni oysa sevmiyorum orayi kotu hissediyorum kendimi korkuyorum.
Kendi kendime iyilesiyorum zamanla daha da iyi olucak.
Birde kendime guvenim,kararliligim ve guclu olmam gerek oda olur herhalde dimi??
Neyse oyle iste daraldim yine kendine iyi bak gunluk..

Edebim el vermez edepsizlik edene,susmak en güzel cevap edebi elden gidene...

günlüğüm canım babamın kesinleşmiş cezası vardı aranıyordu ama evden pek çıkmadığı çıksada bişeycik olmadığı 3 4 yıl geride kaldı bugün gidip teslim olmuş esila minam için büyümeden bitsin diye 8 ay gibi bi süre yatacak. Benim numaramı vermiş haber verilmesi için çok etkilendim çok ağladım anneme çektirdiklerini unutmadım ama baba işte yüreğim sızladı bu saat oldu uykum yok çok üzgünüm Allahım hayırlısını ver

Bunca zaman bana anlatmaya çalistigini,
Kendimi buldugumda anladim.

Herkesin mutlu olmak için baska bir yolu varmis
Kendi yolumu çizdigimde anladim..

Bir tek yasanarak ögrenilirmis; hayat, okuyarak,dinleyerek
degil.. Bildiklerini bana neden anlatmadigini, anladim..

Yüreginde ask olmadan geçen hergün kayipmis
Ask pesinden neden yalinayak kostugunu anladim..

Aci doruga ulastiginda gözyasi; gelmezmis gözlerden,
Neden hiç aglamadigini anladim..
Aglayani güldürebilmek, aglayanla aglamaktan daha degerliymis,
Gözyasimi kahkaya çevirdiginde anladim..

Bir insani herhangi biri kırabilir, ama bir tek en çok sevdigi
acitabilirmis, Çok acittiginda anladim..

Fakat, hakedermis; sevilen onun için dökülen her damla
gözyasini, Gözyaslariyla birlikte sevinçler terkettiginde anladim..Yalan söylememek degil, gerçegi gizlememekmis marifet,
Yüregini elime koydugunda anladim..

''Sana ihtiyacim var, gel!'' diyebilmekmis güçlü olmak,
Sana ''git'' dedigimde anladim..

Biri sana ''git'' dediginde, ''kalmak istiyorum'' diyebilmekmis sevmek,
Git dediklerinde gittigimde anladim..

Sana sevgim simarik bir çocukmus, her düstügünde ziril ziril aglayan,
Büyüyüp bana sımsıkı sarildiginda anladim..

Özür dilemek degil, ''affet beni'' diye haykirmak istemekmis pisman olmak,
Gerçekten pişman olduğumda anladım..

Ve gurur, kaybedenlerin, acizlerin maskesiymiş
Sevgi dolu yüreklerde gurur olmazmış
Yüreğimde sevgi bulduğumda anladım..

Ölürcesine isteyen beklemez, sadece umut edermiş bir gün affedilmeyi,
Beni affetmeni ölürcesine istediğimde anladım..

Sevgi emekmiş;
Emek ise vazgeçemeyecek kadar, ama özgür bırakacak kadar
Sevmekmiş...

of of of.. Buraya yazayım da belki biraz yatışırım..

sevgili günlüğüm.. 4/21/2014 itibari ile 5 senedir boş olan "kazık yeme" kontenjanım dolmuştur.. hem de ne dolma.. sen yeme-yedir, içme-içir hesabı 3 senede gözün gibi baktığın, resmen büyüttüğün, her şeyi en ince detayına kadar öğrettiğin, onların maaş zammı için kendi zammından vazgeçtiğin, "bu ofisten sizi çıkarırlarsa ben de çıkarım" diye Robin Hood'luk yaptığın en gözde elemanının part time çalışacağını öğren, hem de o ofiste ki en nefret ettiğin, sinir olduğun adamdan öğren e mi?

Inanama, hatta gözlerin dolsun, mücadele etmek için telefonlara sarıl, bir hışımla şirketin sahibini ara ve o gözde olan çocuğun "ben bu departmandan sıkıldım, başka yere geçmek istiyorum" dediğini öğren.. telefonda önce bir böyle " " kal, ilk şoku ve kekelemeyi atlatınca telefonu kapat, önce neden böyle yaptı diye kendine sor, sonra da onu kovmanın yollarını ara, sonra da içinde "acımak" geçen bütün ulvi sözleri kendine tek tek sırala

özetle çok sevdiğim, değer verdiğim, hepsi bıraksa bile bu ikisi departmanı bırakmaz dediğim çocuklardan birini bu gece kaybettim günlük.. içimi en çok acıtan onlara yaptıklarım falan değil, sırtımda ki bıçak yarası.. arkamdan iş çevirmesi.. benimle konuşsa ben de yardımcı olurdum, kimseyi bağlayamam sonuçta, ama böylesi çok kalleşçe oldu be günlük.. kızmadım ama üzüldüm.. (yok yaw, feci kızdım ama şu profesyonelliğin gözü kör olsun )
Neyse seni de ulvi bir sözle kapatayım bari günlükcan..

Ne demişler: Tecrübe; hayatta yediğin kazıkların toplamıdır..

Ofisten sevgilerle

sevgili gunluk icim aciyor
canim yaniyor
hic bu kadar cikmaza dusecegim aklimdan bile gecmiyordu
evimizin tamiri aylardir bitmiyor
esim arabayi satti
paralar artik suyunu cekti
evimi ozledim.
aglamiyorum gozume toz kacti gunluk...
en kotusu ve en zoruysa
psikolojim alt ust olmus durumda
zar zor kalinan hamilelik
yine zar zor,kusmalarla,kramplarla,kalp carpintilariyla,bobrek agrilariyla,sirt agrilariyla ve stresle gecen hamilelik
bi turlu dogmayan bebek
42 haftasinda suni sanciyla zar zor dunyaya gelen ve sadece 2 gun yasayan kuzum...
iste simdi agliyorum gunluk hem de hungur hungur
guclu duramiyorum artik

simdi yine sil bastan baslamak cok zor olucak gunluk
tekrar hamilelik tekrar testler doktorlar kontroller stresler
ve en zoru da bi turlu uslanmayan ve canimdan biktiran kizimla ve anlayishsiz bi esle...

Merhaba uzun zaman oldu günlük sana yazmayalı

Buralara gelemiyorum artık ama özledim şen şakrak gülmelerimi içten candan gülüşlerimi özledim günlük

Bugün benim doğum günüm en buruk en acı çektiğim gün... böyle olmamalıydı günlük böyle olmamalıydı

Koca kız oldum artık 24 yaşıma girdim vaaayy bee hayat ne kadar da hızlı akıp geçiyor..

18e gelene kadar yaşım geçmek bilmiyordu dün gibi aklımda 18ime girdiğim ama bak şimdi 24 oldum

Tükendim bittim halim dermanım kalmadı be günlükkk

Allahımdan başka dayancak gücüm yok

Rabbim bana güç,sabır versin

Anne karnındaki bebeğin annesine mektubu anne karnındaki bebeğin mektubu annesine anneye şiiri
Bi kere daha düşünün...

5 Ekim: Bugün var edildim. Buradayım. Varım. Müthiş bir duygu bu. Var olduğumu henüz annem ve babam bilmiyor.

Bir elma çekirdeğinden bile küçüğüm. Ama ne de olsa, ben benim. Varım ya! Bu bana yetiyor. Henüz bedenim belli belirsiz, yüzüm yok ama, varlığımı ve benliğimi hissedebiliyorum. Bir kız olacağım ve baharda çiçekleri seveceğim.

19 Ekim:

Biraz büyüdüm. Kımıldamam mümkün değil. Annem henüz farkında değil ama onun kanıyla besleniyorum. Kalbini dolaşıp gelen sımsıcak kan bana geliyor. Beni sevecek bir kalbin kıpırtılarını şimdiden hissediyorum. Annem beni çok sevecek. Annem için güzel birsürpriz olacağım.

23 Ekim:

Hiç göremediğim bir el ağzımı biçimlendirmeye başladı. Dudaklarımda onun dokunuşunu hissediyorum. Bu "el"in dokunduğu yerler dudağım damağım oluyor. Düşünün bir yıl sonra bu elin dokunduğu yerde tebessümler açacak, güleceğim. Dudağımdan ve dilimden sözler dökülecek. Herhalde önce "Anne!" diyeceğim. Anne duyuyor musun beni? Seninle konuşacağım. Sana güleceğim. Kimilerine göre hâlâ daha var değilmişim… Nasıl olur? Varım ve gülücükler sunacak dudaklarım da olmak üzere ya… Hem sonra bir ekmek kırıntısı ne kadar küçük olursa olsun yine ekmektir. Öyle değil mi anneciğim? Ah bir konuşabilsem!

27 Ekim:

Bugün pek mutluyum. İçimde tatlı bir kıpırtı başladı. Artık bir kalbim var. Kalbim atmaya başladı. Hayatım boyunca böyle atıp duracak. Sevgilerle dolduracağım kalbimi. Tıpkı anneminki gibi... Annem bedeninde iki kalbin birden atmaya başladığını bilseydi ne kadar sevinirdi! Duyuyor musun anne?

2 Kasım:

Her gün biraz daha büyüyorum. Kollarım ve bacaklarım da biçimlenmeye başladı. Hele bir büyüsün kollarım bak nasıl kucaklayacağım seni anneciğim. Şu ayaklarım da tamamlansın da, beraber çiçekli bahçemizde yürürüz. Belki birlikte okula gideriz.

12 Kasım:

Ah evet… Bunlar, bunlar ne kadar sevimli ve küçük şeyler. Aman Allah'ım parmaklarım da çıkmaya başladı. Bunlarla çiçek toplayacağım, annemin elini tutacağım, kalem tutacağım. Belki de güzel bir şiir yazacağım. Anneciğim, orada mısın? Ellerimi ellerinin arasına koymak için sabırsızlanıyorum.

20 Kasım:

Oh, nihayet.. Annem doktora gitti. Burada olduğumu öğrendi.. Yaşasın! Doktor teyze özel bir cihazla gördü beni. Ultrason diyorlarmış. Resmimi bile çekti. Sevinmiyor musun anneciğim? Seneye kalmaz kollarının arasında olacağım…

25 Kasım:

Artık babam da burada olduğumu biliyor. Fakat henüz kız olduğumun farkında değiller. Onlara sürpriz yapacağım..

10 Aralık:

Bugün yüzüm tamamlandı. Artık iki güzel gözüm, bir küçük burnum, dudaklarım ve yanağım var… Anneme benziyorum galiba…

13 Aralık:

Artık çevreme bakabiliyorum. Etrafım çok karanlık ama olsun. Yine de mutluyum. Yaşıyorum ve varım. Kısa bir süre sonra gün ışığını görebileceğim, renkleri ve çiçekleri tanıyacağım. Rüyamda gördüm. Dünyada gökkuşağı diye bir şey varmış.. Onu çok merak ediyorum.. Anneciğim, babacığım sizin yüzünüzü de göreceğim. Tanışacağız…. Mutlu olacağız. Gülüşeceğiz..

24 Aralık:

Kulaklarım daha iyi duyuyor artık. Anneciğim, senin kalbinin seslerini duyuyorum. Benim kalbimin atışlarını da sen duyabiliyor musun? Hatta sesini bile tanıyabiliyorum. Sesin ne kadar tatlı… Hiç duymadığım bir şey bu… Güzel ve sağlıklı bir kız olacağım. Kollarında uyuyacağım, yüzüne bakacağım, o tatlı sesini dinleyeceğim. Benim için ninni de söyleyecek misin anneciğim? Sen de beni özlüyorsundur mutlaka… Beni koklayacaksın.. Çok seveceksin, değil mi?

28 Aralık:

Anne burada bir şeyler oluyor. Doktor abla neden mutsuz bakıyor böyle... Sen acı çekiyor gibisin. Kalp seslerin değişti... Sustun. Benimle niye konuşmuyorsun anne? Anne… Anne… Anneciğim… Yüzümde soğuk bir şey hissediyorum. Anne, yüzümü parçalıyorlar... Anne bir şeyler yap… Anne… Kolumu çekiyorlar anne… Canım yanıyor anne... Anne… Ayaklarımı parçalıyor bu şey anne... Beni sana bağlayan damarı kopardılar anne… Anne kalbimi parçalıyorlar… Anneciğim… Anne… Anne… An…

Ah! Kürtajınız ta-mamlandı hanımefendi. Geçmiş olsun!

Milletvekili Uslu: Yüreği yeten kürtajı izlesin

'Embriyonun da hakları var, ceninin de' diyerek kürtaja karşı çıkan AK Partili Zeynep Karahan Uslu, 'Ya bebek down sendromluysa' sorusunu da 'Özürlülük, yaşam hakkını canlının elinden almayı gerektirmez' diye yanıtladı

Kürtaj polemiğine katılan AK Partili Zeynep Karahan Uslu da sıkı bir kürtaj karşıtı çıktı. TBMM Kadın-Erkek Fırsat Eşitliği Komisyonu Üyesi Uslu, 'Embriyonun da hakları var, ceninin de' diyor ve 'Kürtaj bir haktır' diyenlere 'Yürekleri yetiyorsa, kürtaj görüntülerini izlesinler' önerisinde bulunuyor.

İşte Uslu'nun değerlendirmeleri:

- Bir anne, bir kadın ve iktidar partisine mensup bir milletvekili olarak kürtaja siz hangi pencereden bakıyorsunuz?

Kürtaj oranlarında son bir yılda yüzde 19 artış var. Kürtaj, asla bir doğum kontrol yöntemi olamaz. Değerlendirmeler yapılırken, 'yaşam hakkı'nın en temel ve kutsal hak olduğu asla göz ardı edilmemeli. Tartışmalarda üstü örtülmek istenen de tam budur.

- Yaşam hakkı görmezden mi geliniyor?

Evet; çünkü embriyonun da hakları vardır, ceninin de. Yaşam hakkı kutsaldır ve tartışılamaz. Hayat başladığı andan itibaren, haklar da başlar.

- 'Kürtaj bir hak' deniliyor...

'Bu bir haktır' diyenler, yürekleri yetiyorsa, kürtaj görüntülerini izlesinler. Bebeğin oluşmuş minicik parmaklarının, ellerinin nasıl penslerle koparıldığını görsünler. Şüphesiz, 'tıbbi zorunluluk veya başkaca zorunlu haller' için bu imkanın ortadan kaldırılması yaklaşımı yok.

ÖZÜRLÜ DE YAŞAMALI

- Bebeğin down sendromlu olması veya tecavüz sonucu oluşması 'zorunlu haller' olarak nitelendirilebilir mi?

Down sendromu konusunda bilgi kirliliği var. Bu, 16. ve 20. haftadan sonra bulgulanabiliyor. Tüm dünyada olduğu gibi uzmanlardan oluşan bir tıbbi kurul incelemesinden sonra ailelere 'Böyle bir evladınız olacak ama kürtaj yaptırmak gibi bir tercihiniz de var' denilmektedir. Kişiden kişiye bakış değişebilir ancak 'özürlülük' de kanaatimce bir canlının elinden yaşam hakkının alınmasını gerektiren bir durum değildir.