Sevgili gunlukcugum;
Yarin gidiyorum. Bavulum hazir.Esyalarimi toparladim hep.
Uzerimde cok buyuk huzun var gunlukcuk. Agladim aglicam. Azcik yalniz kalsam sessizce aglarim da surekli kalabalik ev.
Huzun; bu evden gidiyorum diye degil. Kirginim, kizginim evet aileme. Ama nefret etmiyorum, iyi olmalarini mutlu olmalarini cok octennistiyorum.
Sevgili gunluk ben bu evden bir kere cikmistim. YOLDASIMLA! Bu ikinci evden cikma, tek basima cikma, cok agir geliyor bana bu yuzden. Bu evden esyalarimi yoldasimla cikarmistim; onunla YUVAMIZA tasimistik. Simdi tek basima, bir eve goturmek icin cikiyorum. Ev; yuva degil....
Sevgili gunluk; bavulumda dagilan yuvamdan parcalar var. Onlari atmaya kiyamiyorum. Baktikca agliyorum. Sonra yazarim gunluk; azcik aglamam gerek...