Merhaba bu günlüge ilk yazim; anlatamadiklarimi yazmak istedim sanirim. Biraz ne basi belli ne sonu belli gibi olucak ama....
Ben suan kiskançliktan strese girdim, ve strese girince ekzema cikiyor cildimde, korkuyorum, ama elimden birsey gelmiyor. Hani derler ya kafamdan kaynar sular dökülüyor! iste kiskanlik bende böyle bir his yaratiyor. Kiskandigim kisi eski erkek arkadasimin benden 10 yas genc kiz arkadasi! üstelik dans ögretmeni! aslinda çok saçma kiskanmamam lazim, cünkü ondan ben ayrildim. Ayrilma sebibime gelince... hayatimda yasamadigim ilk kalmadi sanirim.. Geçen yaz tatile çiktik, tatile çikmadan önce ailesiyle tanistirdi beni.. babasi bana "sen bu aptala nasil asik oldun" diye sordu! sok oldum! neyseki güldü sonra toparlamaya çalisti, çok rezil bir durumdu, ne diyecegimi sasirmistim. Sonra tam disari çikarken annesi arkamdan "ogluma iyi bak" diye seslenmezmi, hayir yani o an aslinda olimpiyatlarda yarisir gibi kosup kaçmam gerekirdi ama ben saf saf "merak etmeyin" dememmi! neyseki biz tatile çiktik, ve bir sehir turu yapmaya karar verdik. Bi sabah metroyla giderken bana birden bire ben otistikim ve IQ'm 140 demezmi, durduk yere gözlerimin içine derin derin bakarak. Bi insanin gözlerinde kaybolmak tek asktan olmuyormus gerçekten onu anladim! öyle saskinliktan kala kalmisim.. Nerden cikti bu konu dedim? Babama aldirma sen dedi. Of eyvah dedim kompleks yapti.. Peki dedim IQ 140 niye fabrikada isci olarak calisiyorsun, neden liseyi ciftliyerek bitirdin, yani bunlar benim için önemli degildi, çok tatli eglenceli akli basinda görünen biriydi ve çalistigi yer benim için önemli degildi! Otostik oldugum icin dedi! Neyseki, otizm hakkinda pek bilgi sahibi olmadigim icin psikolog arkadasima danismaya karar verdim, ve biraz birseyler ögrendim, hatta internette iki hafta boyunca arastirma yaptim falan filan, ve bana tatilden sonra otizm ve yüksek IQ hakkinda yazilar göndermeye basladi. Iyi tamam tamam sen otistiksin ve bu yüzden IQ'un çok yüksek! hani öyle diyelim!!! megerse adam ilk okulu IQsu düsük olanlar için özel okulda bitirmis, ve sonra dedigim gibi cift dikis gitmis hep! Tabi bunlari beni bezdirdikten sonra ögreniyorum. Amaaa ne numaralar ALLAHIM, disari cikiyorum...."nereye gittin" "kiminle dans etmeye gidiyorsun", "ickiyi birakmani istiyorum", hani alkolikim ya, adam kafasinda resmen hikaye yaziyor, disari adim atsam bir kiskanclik krizine giriyor ve ben onun iftiralariyla ugrasiyorum! sonrada benden özür dileyip "bak istersen arastir otistik oldugum icin bu sorulari soruyorum sana" demezmi. Adam dersine iyi çalisiyordu, vallahi hakkini yemem o konuda. "Hiç mi anlamadin ne kadar dakikim ben, otistik insanlar dakik olur"demezmi, hayir GERCEKTEN anlamadim!! neyseki senin arkadaslarinla görüscem, annenle konuscam seni daha iyi anlayabilmem icin dedim (düsünsene birde çaba gösteriyorum, ee dedim ya saf'im), ve birden bir panik "HAYIR" onlar bilmiyor! Ya sen 32 yasinda gelmissin, 11 yasindan beri otistikim diyosun (nasil inanmissa artik kendi yalanina) sonrada kimse bilmiyor diyosun. Vay be, aglicam nerdeyse gerçek olamaz. Insan nasil olurda kendi hakkinda böyle bir yalan atar, sadece ilgi cekebilmek icin ve kendini akilli gôsterebilmek icin bile yapmaz ya insan olan!. Neyse bu battikca batti ve en sonunda doktora danistik. Tabiki otistik degil, alakasi yok! Bana verdigi tepki "Oleyyyyyyy otistik degilmisim". Hani "caps"ler cikti ya "Keske ölsen" diye, inan çok içten söylüyorum "Keske ölseydin"! insani acimasiz yapiyor böyleleri! bu nasil bir sahne, bu nasil bir oyunculuk! Babasi çok hakliymis! be adam sen nasil olurda bana "11 yasimdan beri otistikim, kimse bilmiyor" deyip, doktora danistiktan sonra "oleyy degilmisim" diyebiliyorsun. Durum böyle olunca ayrilma karari aldim, ve cok karsi cikti, sitem etti bana küfûrler etti! ama en sonunda kabullendi. Ama o kabullenene kadar çok zor zaman geçirdim, biktirmisti beni! Sonra annesi vefat etti, ve bana acindirdi kendini. Ve onu teselli ettim, ve o aslinda en son görüsmemiz oldu.. Annesinin ölümünden sonra beni rahat birakti.. simdi kiskancligima gelirsek! Kiskaniyorum cünkü bana bir kac ayimi zehir etti, kendimi kandirilmis hissediyorum, hakaretler duydum, ve simdide ciktigi insan, benimle birlikteyken "KIZ KARDESIM gibi" dedigi kiz! Asagilik bir adam yani! ama kiskaniyorum cünkü hayatina devam ediyor! üstelik iliskimiz varken, beni onunla kiskandirmaya çalisiyordu "kiz kardesim gibi" dedigi halde. Psikopat iste, ama çekilecek çilem varmis! o mutluluk fotograflari paylasirken sevgilisiyle ben hala neden böyle oldu, nasil böyle bir psikopati hayatimda soktum diye yiyip bitiriyorum kendimi!!:-(