Günlü
En son yine böyle bi savasin ardindan ugramistim sana. Yillar gecti,evet cok büyüdüm ama tek birsey degismedi. Hala kimseyi icimdekileri anlatamiyorum.Yine kizacaksin bana, anlatta kurtul diyeceksin ama olmuyor iste.
Annemin gözlerinin icine bakarak : Anne kizini yine üzdüler, yine yanlis secimler yapti, yine yanlis birine inandi demek cok zor sende hak verirsin.
8 sene oldu mu sana ugramayali? O zamanlarda canim yaniyordu, hic gecmeyecek zannediyordum. Herkes yalan söylüyor icimde ki bu kiriklar düzelmez diyordum. Ama düzeldi biliyor musun? 6 sene boyunca mutluydum en azindan.
Bu sabaha kadar. 6 Senemin koskoca bi yalan oldugunu ögrendim... Tek gercegim diye dayandigim adamin hayatimin en büyük yalani oldugunu ögrendim. Ben omzunu uzandigimda ne kadar cok huzur kokuyor bu adam diye düsünürken, o hayalinda baska birini büyütmüs bunu ögrendim. Karisiyim diye gururla, dimdik yaninda yürüdügüm adamin kücücük ve degersiz bi kisilik oldugunu ögrendim. Askim, Hayatim, Seni seviyorumlarin sinek viziltisindan farksiz kocaman bi hic oldugunu ögrendim. Bakmaya kiyamadigim gözlerinin benden baska kadinlara baktigini ögrendim. Agzindan cikan bi seni seviyorum cümlesi beni bütün gün mutlu etmeye yeterken tüm bunlarin onun icin degersiz ve yetersiz oldugunu ögrendim.
Cok derin bi aci yasadiginda gözünden yas akmiyormus onu ögrendim. Anne sevgisi icinde yasadigin yangindan dahada üstünmüs, o üzülmesin diye yangini hice saymakmis onu ögrendim.
Basim sIKissa kosacagim tek kapim yine annemmis, ve bakisiyla kokusuyla tek teselli oymus onu ögrendim.