İlk kez yazıyorum sana , umarım son da olmaz zira bana iyi geleceğini düşünüyorum sana yazmanın , evet günlük geçen hafta pazar günü sanal alemden farklı farklı insanlarla aldatıldığımı öğrendim öyle içim acıdı ki günlük
, ölseydim sanki daha az acı çekecektim. Nefesim kesildi , kanım sanki geri çekildi ,sanki ömrüm bitti kıyamet koptu ve herşey bir kabustu ve ben hiç uyanamayacaktım. Bundan sonra hiçbirşey eskisi gibi olamayacak huzurlu bildiğim yuvam sahte huzuruna bile dönmeyecekti. Peki ben ne yapacaktım ne yapmalıydım kendimi bırakıp güçsüz mü olacaktım yoksa başımı dik tutup güçlü gibi mi görünecektim. Önümde iki yol vardı ya bu sevdadan ömrümün sonuna kadar vazgeçecektim affetmeyecektim ya da bir şans daha verip benim için , kendini affettirmek için neler yapacağını mı gözlemleyecektim. Ya içimdeki kocaman yara ne olacaktı ,bir daha nasıl güvenecektim. Acaba bende miydi sorun ? Kadınlık mı yapamadım. Belki de doğruydu bir şeyleri eksik yapıyordum ve o eksik parçalar öyle bir tokatla hatırlattılar ki kendilerini çok ağır geldi be günlük ama iyi de geldi birşeylerin farkına varmamı sağladı mesela çok kilo almıştım vermem gerekiyordu , kendimi unutup onunla ilgilendiğim için dişlerim bile sararmıştı saçlarım dökülüyordu ve giderek paspal bir hale dönüşmüştüm. Kendimden çok onun için yaşamışım aman aç kalmasın istediği yemekleri yapayım o mutlu olsun onun mutluluğu ikimize de yeter demişim... Ama çok yanılmışım be günlük önce "BEN" demeyi öğrenmek gerekiyormuş.. Hayatımla ilgili köklü kararlar aldım zayıflamaya karar verdim ve inatla devam ediyorum pes etmek yok artık , kendime bakıyorum artık çünkü ben güzelim kendimin farkına vardım biraz acı da olsa... Sonra ne mi oldu ikimize, aşkımıza bir şans daha vermeyi tercih ettim. Rabbim utandırmasın hayırlısını nasip etsin, umarım pişman olmam...Günlüğümü okuyan arkadaşlarım özellikle benim gibi olanlar şöyle bir durun aynaya bakın güzelliğinizin farkına varın olur mu ?