Ay oldu kendime gelemedim, biraz sebepli biraz sebepsiz.
Sebepliye girmeyeyim.. Kendime kızıyorum.. Kızsam da karmaşadan kurtulamıyorum.
Bu ruh hali işimi de etkiliyor; dalgınlık, unutma.. Gerginliğim azaldı biraz şükür. Düşersem çok zorlanırım, hem sosyal hem iş olarak, toparlanmalıyım.
Negatif enerji hissettiren insanlar var şu sıra bir kaç tane, birine de fazla çenemi açtım, klasik vind, bir çok kişiye güvenme birine denk gelsin salla, amaan güveneyim deneyeyim de rahat olmak iste, sonra negatif enerjiyi al. Bunu yazarken bile hala haksızlık ediyor muyum diyorum, tecrübelere rağmen korkuyorum bundan. Yanılmayı diliyorum ama... Böyle rahatlıyorum işte.
Bu insanlar neden böyle? Kıskançlık fesatlık, niyetler çok bozuk. (Gülesim geldi, eskiden çok sorar kabullenemezdim fazlasıyla üzülürdüm, sonra alıştım ama arada yine bir sorasım geliyor, çünkü tamamen karşılıksız, bir şey yapmıyorsun/düşünmüyorsun, kafalarında kurup, yanlış anlayıp kötü görüyorlar seni.)
Neyse, dualarda olmasa ah...
Çok şükür yine de, öğreten sıkıntılara da, güzelliklere de.