Günlük ya ben hep aynı şeyleri yazmayı istemiyorum. Gerçekten kendim için biseyler yapmak istiyorum. Fedakarlığı başkası için değil de kendim için yapmak istiyorum bu kez. Konuyla çok alakasız ama bundan yaklaşık 6 yıl önce benim olmasını istediğim küçük bişey vardı hatta bi ara çok fazla istiyordum. Aradan yıllar gecti geçen yıl hiç beklemediğim bi anda o şey bana hediye geldi. Ama mutluluk yerine mahcup oldum. Günlük kendimi dövesim var. Ciddiyim. Ben neden böyleyim. Hep eskilere dönüyorum ama yıllar önce daha küçükken 14-15 yaşlarında kendimce azda olsa fedakarlık yapabiliyordum şimdi ise kaçıyorum sorunlardan. İşin kötüsü artık çocuk değilim, büyüdüm. Öyle diyorlar yani, benimle ayni yasta olanlarda büyüdü ama ben buyuyemedim. Hala sorumluluklarimi yerine getiremiyorum. Artik bi suredir eskisi gibi aglamiyorum. Aglayamiyorum. Sanirim buda artik sinira geldigimin bi baska belirtisi. Bundan yaklasik iki ya da üç yıl belkide gecen yil -hafizam beni yaniltiyor olabilir - yazdigim yazida ucurumun kenarinda oldugumu soylemistim, bir bosluga dustugumu oradan cikmak icin cabaladikca daha da cok dustugumu yazmistim. Sona yaklastigimi yazmistim. Ben yillardir o sondayim sanirim ilerleyemiyorum da her an korkuyla bekliyorum. Ben artik kurtulmak istiyorum yeni seyler kesfetmek istiyorum en onemlisi kendime olan guvenimi saygimi sevgimi geri kazanmak istiyorum. Kendim icin fedakarlik yapmak istiyorum. Gunluk artik yarin sabah kalktigimda olmak istedigim kisi olabilecekmiyim, kendim icin biseyler yapabilecek miyim, icinden geceni soyle gunluk sence yarin her sey yoluna girecek mi daha guzel olacak mi?