Âh..
Tek hece..
Bütün lisanlarda aynı olan mana..
Bir Elif, ardından bir He…
Allah (c.c.) adının ilk ve son harfi..
Elif ve He ile yanmış aşk..
Zora tahammülü güzel bulanlara değil;
Güzele tahammülü zor bulanlara yazgılıdır âh..
Güneşi izleyen bulut, gizleyebilir mi hiç varlığını güneşin;
Acıyı saklayan tebessüm, ya saklayabilir mi hiç vücudunu acının?
Dokunulunca en ince teline içindeki sızının,
Bülbül durabilir mi şeydalanmadan ta mahşer olunca?..
Her nereye bakarsa gördüğü;
Ahtır aşkın; âh elinden niyaz için mescide girse dahi..
Minaresi Elif, kubbesi He’dir çünkü camilerin..
Ve hala Elif’in bağrı şerha şerha kan ve hala iki gözü iki çeşme He’nin..
Erbab-ı aşka pîşe heman her gün âhimiş,
Her bir nefes ki âh ile geçmez, günah imiş…
Ve sözün düğümü;
Âh Minel Aşk!..