Garip bir hafta yaşıyorum. Yakın arkadaşlarımla geçirdiğim bir gün mesela. Çok güzeldi evet. Ama çok da acıydı. Böyle değildik ki biz. Mesafe koparıyor. İnkar faydasız. En yakınım sanki sıradan bir dost olmuş. Gelişmeler saniyesinde haber verilirken söylemek unutulmuş. Boşa demiyorum değişim can yakar diye. Çok acıtıyor canımı. Eskiye dönmek istiyorum. Bir yandan da sınav. Aynı yere gidemezsek kopmak kaçınılmaz. Zaten çalışmıyorum, hiç isteğim yok. Gitmek istiyorum ama geride kalanları düşündükçe neyi, nereyi seçeceğimi bilmiyorum. O var bir yandan da. Konuşmadık bir kaç gündür. Zaten ne zaman mevzusu gündeme gelse böyle bir şey oluyor ne hikmetse. Sorun değilmiş gibi takılıyorum ama aklımın bir yanını meşgul etmek için an kolluyor adeta. Özledim mesajlarını telefonumda görmeyi. Diğer yandan bitmeyecekmiş gibi görünen iki uzun süreli dargınlık bu hafta son buldu. Eski canlarla eskiye dair dakikalar keyifliydi, kırgınlıklar unutulmayacak kadar bile olsa. Vize işlemleri desen canımı sıkmaya devam ediyor. Bir de üstüne hasta oldum. Ağrılar içinde vasat bir gün. Zaten Aref'imin de hakkını yediler. Off çenem düştü. Doğum günüme kadar zaman bir an önce akıp geçsin. Şu 2 hafta sınav, vize olayları bitsin. Doğum günüm de bu kez sorunsuz olsun. Ve pek mümkün değil ama o da içinde bir yerlerde olsun. Allah'ım sen hakkımızda hayırlısını ver :97: