Selam günlük sana yazıcam ama, bi yandan da yazsam mı yazmasam mı diye tereddüte kaldım.
Malüm duygularımı kelimelere döktüğüm zaman gözlerimden yaşlar akıyo, iş yerindeyim bi de....
Ama dayanamadım yazıyorum sana. içimdekileri kimseye anlatamadığıma göre çareyi yazmakta buldum...
Günlük eşimle aramdaki sorunlarım çığ gibi büyüyo. Bütün bu olanlara dur diyemiyorum.
Aramızda müthiş derecede iletişimsizlik problemi var.
Düşüncelerini sürekli kendine saklıyo benimle hiç bir şeyi paylaşmıyo.
Bu da sürekli yanlış anlaşılmalara sebep oluyo.
Dün artık iyice çıldırdım kendimi kaybettim. hiç beklemediğim hayatımda hiç yapmadığım şeyleri yapıyorum.
İnan yakınlarda bi psikolog olsa yemin ederim kaça kaç gidicem. İnanıyorum artık profosyonel bi yardım almam gerek.
Tek başıma halledemiyorum artık.
Şu an btün bunları yazarken o kadar tedirginim ki, o kadar mutsuz ve huzursuzum ki anlatamam sana
Nereye kadar gidicek bu böyle bilmiyorum.
Görüşmek üzere, iyi ki varsın günlüğüm
İ