Ben o kadar da güçlü değilim… Neden anlamıyorsunuz? Ben yıkılmaz değilim, her derdin, her ağırlığın altından sandığınız gibi kolayca kalkamıyorum… Canımdan daha can olanlar, o ağırlıklarda ezilmesin diye giriyorum bunca yükün altına, aslında omuz veriyorum ama bir bakıyorum ki üstüme kalmış onca yük… Sandığınız kadar direnç gösteremiyorum aslında hayata. Bunun altından kalkarsın demeyin artık ne olur… İnsanım ama, önce kadınım ben!
Sandığınız kadar iddialı değilim aslında, sadece akılsız değilim, sandığınız kadar sert değil kabuğum, sadece kırıldığımda ses çıkmıyor içimden, sandığınız kadar çelikten değil sinirlerim, sadece naifliğimi perdeleyen bir mağrurluk var içimde, sandığınız kadar sevmem hayatla kavgayı, sadece beni koruyacak bir yürek olmadığından, sandığınız kadar delikanlı değil ruhum, sadece dürüst davranıyorum ve sevmekten korkmuyorum.
Erkek gibi kadın değilim ben, sadece siz erkek olmayı beceremiyorsunuz! Güçlü kadın sevmez ya sizin millet, kadının gücünden rahatsız olur ya altta kalmak korkusuyla, ya da sorun gördü mü uzar gidersiniz ya, sorundan kurtulmanın yolu kaçmak ya sizin için… Aslında siz kendi acizliğinizden kaçıyorsunuz!
Alın işte ispat size; madem sizden daha güçlüyüm, neden benim kadar güçlü olmayı denemiyorsunuz? Hani erkektiniz siz? Yani neymiş? Erkeklik güç, güç de erkeklik değilmiş…
Belki adam dediğimiz adam olsa, önce kendine, sonra yanındakine sahip çıkmayı bilse ve mertliğin peynir gemisini yürüten laf kalabalığı ile olmadığını anlasa gerek kalmaz benim şu halime… Güçlü değilim aslında, sadece üzüntülerimi, mutsuzluğumu, acılarımı, sabaha kadar yastığıma akıttığım gözyaşlarımı size göstermiyorum. Kimselerden medet ummuyorum, kimseye minnet etmiyorum.
Ben değilim erkek gibi kadın olan, sadece bir kadının korunmak, örtünmek, sıcak kalmak için sığındığı, sarmalanmak istediği o paltoyu siz taşımayı beceremiyorsunuz… Anlayacağınız, sorun sizin kalıbınızın adamı olamayışınızda…
Ben iktidar sevmiyorum ama fikri dar sevenleri de adamdan sayamıyorum…