Çok geçmedi ama yine ben geldim..
Şu an oruçluyum, Müslüman aleminin bir çoğu oruçlu....
Sahurda onlarca çeşitle doyuruyoruz karnımızı gün içinde acıkmayalım diye...
Su içiyoruz ardından yanmayalım diye....Saatler geçiyor...Bazen sızlanıyoruz acıktım veyahut bir damla su olsaydı diye...Dakikaları sayıyoruz iftar için...Saatin tik taklarını bile sayıyoruz bazen...Biliyoruz çünkü, biraz sonra ezan okunacak ve biz de doyuracağız karnımızı Rabbimizin verdiği nimetlerle...Akacak serin sular boğazlarımızdan...
Biliyoruz çünkü bitecek bu açlık...
Peki onlar biliyor mu?Somalideki çocuklar ve daha niceleri biliyor mu?
Kimbilir kaç kere saydılar saatin tik taklarını...
Kimbilir en son ne zaman vazgeçtiler bundan...
Çok şey değil bir parça ekmeğe bile razıydılar...
Beğenmeyip itmezlerdi tabaklarını önlerinden, burun kıvırmazlardı sevmedikleri yemeğe...
Yeterki doysunlardı...Günlerce, aylarca lokma girmeyen ağızları ıslansındı...
Belki ümit ettiler yardım eden olur diye...Anneleri ümit dolu sözler fısıldadı kulaklarına..
Belki de beklerken verdiler son nefeslerini...
Kim bilir...
Evet saatler geçecek, acıkıcaz biraz...Yine sayıcaz belki dakikaları ve sonra yine dolacak midemiz çok şükür ama dualarımda olacak çocuklar...
Dualarımızda olmalı o insanlar....
Bu arada dün yardım için mesaj yolladık bir numaraya ancak bu yardımı sadece faturalı hatların yapabileceği söylendi...Bu imkanın böyle bir durumda herkese tanınması gerekmez miydi?