geçerken zaman, elim kolum çaresizce kilitleniyor karşısında...
gücüm yok, takatim hiç yok elimi atıp tutmaya... öyle zorlanıyorum ki artık acılarımla savaşırken saatlerce yerimde dursam ses çıkarmasam kimse seslenmese bana...
uyusam günlerce uyusam,ellemese kimse beni. yoruldum herşeyden, geçecek diyorlar, inanmıyorum.
yorgunum, acizim ve güçsüzüm... hayat acımasız ama bende direnemiyorum artık ona.
isyana gitmiyorum ama istemiyorum artık ben bu hayatı sevemedim, alışamadım...
yaşamak büyük cesaret istermiş, ne yani çokmu cesurum?
inan ne yazdığımı bilmiyorum...
açılan yaralarıma 'dua ve zaman' sürdüm bekliyorum....
Rabbim bilir...