sevgili günlük yazacakken,bir şey beni tuttu ve dedi ki; günlükte kim? ona derdini anlatıyorsun,hatta bazen yardm bile istiyorsun,ey insan senin herşeye gücü yeten Rabbin varken kime sesleniyorsun öyle,kime dertleniyorsun...
sonra şöyle başladım seslenmeye...
sevgili Rabbim.. der demez bir huzur doldu gönlüme,hissettim duyulduğumu,görüldüğümü,ve kale alındığımı..
ve devam ettim konuşmaya.. anlattım anlattım,ağladım,güldüm anlatırken,hüzünlendim,kendimi değersiz hissederken çookkda nimetlendim.. öyle çok konuştum ki,öyle çok dertleştm ki hemde hiç kıpırdatmadan dudaklarımı..
duruldum.. rahatladım.. teslim oldum.. ak,pak oldum.. özgür oldum gözüm kapalı.. zengin oldum ellerim semada.. yüreği ferah oldum.. inşirah buldum..
ah Rabbim... öyle mahcubum ki sana karşı...
bundan sonra istermiyim kuldan,bakarmıyım o ölümlü gözlerine beni anlasn dileğiyle...
ah benim ol dediğinde olduran rabbim.. ah kullarına çokça sabırlı,çokça şefkatli Rabbim...
şu aciz kulunu yalnz sana meyilli ettir.. derdini tasını yalnz sana söylettr.. ey benim dert ortağım,dünyaya değil,nefsime değil,kula değil,yalnz ve yalnz sana kul ettir.. sana öyle sadık olayım ki,sana öyle bağlı olayım ki,rızan için yarışayım,rızan için susayım,yalnz rızan için seveym sevileyim...
beni ve bizi affet Allahım,seni çokça unuttuğm için...
...