Popüler Konu Sevgili günlük...

Yiğidimmmmm yüreğimmm acıyor bedenim
Yağmurlu akşamlarda kimbilir neredesin???

Evet bu şarkı eşliğinde yazıyorum bu satırları. Hafif melankoliğim bugün. Ne zor günlük ya her şey ne kadar da zor.. O orda ben burda.. Ne çok ayrı düştük böyle. Dayanılır gibi değil. Bakmaya doyamadığım yüzüne hasret kaldım şimdi. Yaşıyo muyum böyle? Aslında yaşamıyorum. Gün geçiriyorum,zamanı tüketmeye çalışıyorum. Tükenen sadece zaman değil ama... Ben de tükeniyorum,o da...

Çok hastayım günlük. Bugün nasıl geçti bilmiyorum 6 saat ders ve toplantı sonrası evdeyim. İyi misin diye sorarsan pek değilim.​

Günlük ben şimdi sana kafamdakileri anlatsam sen de ben dinlesen nasıl olur? Nereden başlayacağımı bilmiyorum ama aklım kalbimi eziyor artık,kaldıramıyorum. Bazen yani her şeyi aynı anda düşünmeye çalıştığım zaman işin içinden çıkamıyorum. Neyse başlıyorum.

Biliyosun ben nişanlıyım,6 seneye yakındır birlikteyiz. Çok seviyorum,seviliyorum. Ama korkuyorum. Ben huzursuz bi ailede büyüdüm. Bana sormadılar,benim seçimim değildi. Ama büyüdüm bi şekilde. Ama ne oldu ben kırılgan,hassas,güçsüz bi insan oldum. Bi şeylere olan inancımı yitirdim. Sinirli biri oldum. Yeri geldi zehir oldu sözlerim. Ben kırıcı bi insan da oldum. Ve evliliğime belki de çok az kalmışken geldiğim şu noktada ya beceremezsem korkusu var içimde.. Diyeceksin ki mutsuz musun onunla? Asla... Bilirim beni ondan başka kimse mutlu edemez. Ama kendimden,gelecekten emin değilim ki... Yarın öbür gün bu bunalımlı halim, bu karamsarlık gelip yapışırsa yakama,beceremezsem mutlu olmayı naparım o zaman? Ya o yarın bu kadar sevmezse beni,ya tahammül edemezse? Önce küçük şeyleri,sonra daha büyüklerini sorun edersek peki? Garantisi var mı günlük sen söyle?

Son zamanlarda en sık duyduğum şey uzun ilişkilerin bitmesi yönünde.. O kadar çok ki örneği... Ben nasıl korkmıyım ki? Annemle babam da güya sevmiş birbirini. Severek başlanan bi evlilik bu hale gelmiş işte,bak uzatmaları oynuyoruz. Ben bi evliliğin yürüyebileceğine,huzurun yaşanabilir birşey olduğuna,huzuru yakalayabileceğime ve onu koruyabileceğime nasıl ne şekilde inanıcam günlük?

Gelelim işime... O bir türlü elde edemediğim kadroya. Olmadı işte ben sınava girmeden önce benim branşım 77 lerle atandı gitti 80 le bekliyorum. Tek bi açıklama var mı? Yok. Umut da yok. Halbuki geç bile kaldım. Bak kardeşim dershaneye gidiyo inşallah kazanacak üniversiteyi. Bunca zaman en çok istediğim şeylerden biriydi onu okutmak hatta dershaneye de ben gönderecektim. Nasıl olacak peki? Olmayacak. Bu da gerçekleşmeyen hayallerimden biri olarak kalacak.

Ev alıcaz güya. Ya hangi parayla? Abim tek başına yapamaz Allah korusun ödeyemeyiz alırlar evi de elimizden. Kiraya çıkıcaz mecbur. Annem abim evlenince nasıl kalacak gelinle falan? Yapamaz ki o... Allah korusun kötü olurlar sonra abimle de.

Şimdi bu boşanma işi varken evliliği düşünmek bencillik gibi geliyo ama benim nişanımda da vardı bu olaylar. O zamanda bekliyim geçsin demiştim. Beklersen yapamazsın bu sorunlar bitmez demişlerdi. Yine geldim aynı soruyla boğuşuyorum. Nişanlımla artık sabrı sonuna kadar tüketmişken böyle bi riski almam doğru mu günlük?

Öyle işte şimdi aklımı kurcalayanlar bunlar... Dedim ya çıkamıyorum işin içinden. Bazen her şey çok ama çok zor geliyo. Benim gücüm yetmiyo,yetemiyorum hayatıma...
​