günnüş...düşündüm taşındım...ben suçluyum...en az yedi kez elimdeki fırsatı kaçırmışım...bezdim,sıktım çocuğu...sadece dilimle,güzelliğimle,neşemle sevdirecekken kendimi farkında olmamışım bunun...kilometrelerce öteden senin börek yaptığını,ahlaklı olduğunu,kimseyle çıkmadığını nereden bilsin...ah tecrübesizlik...belki de kader...olmayacağı var belki de...ama bundan sonra fal bakmaya tövbe...asık suratıma tövbe...mail,face,msn karıştırmaya tövbe...boş işlere,dedektifliğe tövbe...deneyeceğim...konuşacağım...kendimi hemen kaptırmadan...uzun süreye yayarak...kuruntuya düşmeden...karamsarlığa kapılmadan...şimdilik yapmam gereken dua etmek...toparlanmak için...