Cok sinirliyim, mutsuzum günnük.
Kendime aciyorum, su yasimda hala ugrastigim seyleri düsündükce cildiriyorum resmen.
Neden bu kadar degistim diye soruyorum kendime, cevap yok.
Eskiden böyle seylere esip gürleyen ben nasil olurda sineye cekerim aklim almiyor.
Aslinda biliyorum ama ses veremem o düsüncelerime, cünkü sonu hüsran sonu sadece gözyasi olur.
Neyse bakalim nasil olsa sabah hersey belli olucak, o zaman sana gelip ya aglarim yada tekrar sansimi zorlarim.