önceki konumu okuduysanız eğer bu aralar gerçekten çok üzgün olduğumu yazmıştım. lise1'den beri beraber olduğum bi sevgilim var bugün onunla buluşacaktım ama aklım hep evdeydi yani daha önce söz vermemiş olsam asla gitmezdim. yalan söylemiycem ben açık giyinirim biraz açıktan kastım şort,askılı vb..ama bugün asla öyle bir şey giymedim sadece tayt,üstüne de tam arkamı kapatacak uzunlukta bir tshirt giydim. ama tayt dizlerimin tam altında bitiyordu. makyaj bile yapmadım,sevgilimin yanına gidene kadar kimse laf falan da atmadı çünkü dikkat çekici bir kıyafetim ya da tipim yoktu en paspal halim. her zaman şort giydiğimde "ben yanında olduğum sürece bişey olmaz" diyen sevgilim bugün bu halime açtı ağzını yumdu gözünü. ben üniversiteyi kazandım diye çok değişmişim. (ki ben ankara bilg.müh. kazandım o ankara tıp kazandı..) sürekli etraf bana iltifat etsin diye bekler olmuşum. sevgilimin yanına gelirken başka erkeklerin bana laf atmasını istiyormuşum. o ben kızlar olunca rahatsız olurum diye babasının kafesini kapattırmış,ben onun gururunu düşünmemişim erkekleri kendime baktırmışım. anlatmaya çalıştım olmadı. zaten eve kafam bozuktu. hiç bir şey demeden ağlayarak eve geldim. daha sonra da twitterdan "bacaklarını göstermek yerine zekanı konuştursan cici kız" mı o tür bişey yazmış. (ikimiz de tıp istiyorduk ben kazanamadım) daha önce böyle şeylere asla takılmazdı,en desteğe ihtiyacım olduğu anda böyle yapması beni çok üzdü.aklıma da üniversiteye başlarken sanki benden ayrılıp kendisi gibi tıp okuyan birini mi istiyor sorusunu getirdi..sizce gerçekten böyle düşünüyor olabilir mi çünkü gerçekten önceden hiç takılmazdı bugün giydiklerimde de hiç bir şey yoktu..
edit:burda yazılanları da okuduktan sonra haklı olduğumu düşünüp bitirdim (tehdit edildim ama umarım bittiğini anlamıştır)