- 1 Mart 2020
- 1.179
- 5.493
- 78
Piii yine boşa yorduk kendimiziKonu fake çıktı. Martta kocasından dert yanan konu açmış
Biz bir şeyler anlatmak için kendimizi paraladıkça kahvelerinden bir yudum alıp bir patron edasıyla arkalarına yaslanarak kötü adam gülüşü yapıyorlar kesinBu insanlarin derdi nedir neden böyle seyler yapma ihtiyaci duyarlar ki hayir yani ne keyif alirsiniz boyle seylerden
evlenmiş olmak için evlenmek gibi bi hata yapmayın2 yıllık ilişkim var,artık evliliğe doğru gidiyoruz yakında eve davet etmeyi düşünüyoruz ama bende bir isteksizlik oluşmaya başladı.Sürekli erkek arkadaşımı başkalarıyla kıyaslıyorum,kuzenlerimin ya da arkadaşlarımın eşleriyle.Onların işleri ve ya evleri ilişkileri hep bi kıyaslamaya girdim,asla böyle özelliklerim yoktu ama işler ciddiye binince boyle olmasya başladım.erkek arkadaşımın çok iyi bir işi yok birinin yanında çalışıyor asgari ücretin biraz üzerinde alıyor evi var o yüzden kira olmaz benimde mesleğim var çalışırım geçiniriz diye düşünüyordum takmıyordum hiç ,ama artık etraftakilerle kıyaslıyorum hep,çok güzel yönleri var anlayışlı çok ,beni sahiplenir değer verir,bazen ters oluyır özellikle haksızlık olunca bende bu ara üstüne gidiyorum iyice bunalttım onu.Birde kızkardeşim istanbula taşınıyor ataması oldu,bende onunla gitme isteği oluştu mesleğim var işe girerim beraber yaşarız daha güzel hayatım olur düşüncesi oluştu bende ,belki daha iyi biri çıkar karşıma diye düşünmeye başladım.son 2 aydır bu düşünceler yüzünden çok defa ayrılık eşiğine geldik saçma sebeplerle .sevgilimde senin kafanda bitirmek var bahane arıyorsun diyor ama ayrılık konuşması olunca beni inanılmaz bi üzüntü alıyor ondan başka kimseyi istemiyorum deli gibi aşığım gibi geliyor kıyamıyorum,hele bir keresinde ayrılma eşiğindeyken bana hüzünlü kederli bir bakışı vardı ki unutamıyorum o görüntüyü,acımasız buluyorum kendimi. ,öyle olunca ona sımsıkı sarılıp bırakmak istemiyorum boyle bir mutluluğu nasıl elimin tersiyle itiyorum diyorum kızıyorum kendime ama 3 4 gün sonra yine aynı düşüncelere dalıyorum,neden boyle oluyor bu durumu evlilik öncesi yaşayan var mı,ayrılmalı mıyım sizce ,pişman olur muyum ayrıldığıma yaşım 27 bu arada
Birde kızkardeşim istanbula taşınıyor ataması oldu,bende onunla gitme isteği oluştu mesleğim var işe girerim beraber yaşarız daha güzel hayatım olur düşüncesi oluştu bende ,belki daha iyi biri çıkar karşıma diye düşünmeye başladım.
Insan sevmediği kişiden bile ayrılırken üzülür ya da merhamet eder. Bu aşkla ilgili degil karakterinle alakali demek ki merhametli birisin. Ben olsaydım bir kere sorguladigim kişiyle asla evlenmezdim. Ileride yuva kurup cocuk yapıp ayrılmak daha bir vahim olur. Ona da yazık sanada. Birisini sevmiyor ya da daha iyisini istiyorsun diye kötü birisi olmazsın. Bence sen zaten onunla evlenmek değil anne evinden kaçmak istiyorsun. Bu yüzden istanbul fikri sıcak geldi. Bence evlenmeyi ertele istanbula git. Sevgili olarak devam et sonra özlemiyorsan ya da başkasına gözün kayıyorsa uygun yolla ayrıl. Bu hayat senin hata yapmaktan korkma. Helal yoldan hata yap. Birini terk etmek haram değil umut verme yeter2 yıllık ilişkim var,artık evliliğe doğru gidiyoruz yakında eve davet etmeyi düşünüyoruz ama bende bir isteksizlik oluşmaya başladı.Sürekli erkek arkadaşımı başkalarıyla kıyaslıyorum,kuzenlerimin ya da arkadaşlarımın eşleriyle.Onların işleri ve ya evleri ilişkileri hep bi kıyaslamaya girdim,asla böyle özelliklerim yoktu ama işler ciddiye binince boyle olmasya başladım.erkek arkadaşımın çok iyi bir işi yok birinin yanında çalışıyor asgari ücretin biraz üzerinde alıyor evi var o yüzden kira olmaz benimde mesleğim var çalışırım geçiniriz diye düşünüyordum takmıyordum hiç ,ama artık etraftakilerle kıyaslıyorum hep,çok güzel yönleri var anlayışlı çok ,beni sahiplenir değer verir,bazen ters oluyır özellikle haksızlık olunca bende bu ara üstüne gidiyorum iyice bunalttım onu.Birde kızkardeşim istanbula taşınıyor ataması oldu,bende onunla gitme isteği oluştu mesleğim var işe girerim beraber yaşarız daha güzel hayatım olur düşüncesi oluştu bende ,belki daha iyi biri çıkar karşıma diye düşünmeye başladım.son 2 aydır bu düşünceler yüzünden çok defa ayrılık eşiğine geldik saçma sebeplerle .sevgilimde senin kafanda bitirmek var bahane arıyorsun diyor ama ayrılık konuşması olunca beni inanılmaz bi üzüntü alıyor ondan başka kimseyi istemiyorum deli gibi aşığım gibi geliyor kıyamıyorum,hele bir keresinde ayrılma eşiğindeyken bana hüzünlü kederli bir bakışı vardı ki unutamıyorum o görüntüyü,acımasız buluyorum kendimi. ,öyle olunca ona sımsıkı sarılıp bırakmak istemiyorum boyle bir mutluluğu nasıl elimin tersiyle itiyorum diyorum kızıyorum kendime ama 3 4 gün sonra yine aynı düşüncelere dalıyorum,neden boyle oluyor bu durumu evlilik öncesi yaşayan var mı,ayrılmalı mıyım sizce ,pişman olur muyum ayrıldığıma yaşım 27 bu arada
Belki de gerçekten evli ama yeni birini gözüne kestirip İstanbul a gitmek istedi ve bizi yokluyor.Piii yine boşa yorduk kendimizi
Hayır bari fake konu açıyorsun daha entrikalı bi şeyler aç bu ne böyle ksakshdkdksjdjd moralim bozuldu o kadarda takip ettim jsjdsjahsjdjPiii yine boşa yorduk kendimizi
fake miymiş
Bizde ev bile yoktu ya.Alışkanlık.
Ilişkiniz konfor alanınız çünkü.
Sevgi ile alakası yok.
Alışkanlıktan dolayı ayrılmak zor geliyor.
Sevmiyorsunuz. Seven bu kadar maddiyatı ön plana almazdı. Ki adamın işi var evi var. Yani kendi çapında maddiyatı var. Belki sizin o kadar bile maddiyatiniz yok. Siz o kıyaslandığınız kişilerin eşleri gibi birini istiyorsunuz. Hedef belirlenmiş yani..
Bence siz o hedefe gidin. Böyle mutlu olamazsınız adamı da yersiniz.
Uzun uzun yazmışsınız ama konu fake çıktı. Böyle insnalara vakit ayırdığımıza üzülüyorum. Konu sahibi aylar önce evliyim eşim cimri, başkasına aşıktım Ama babam vermedi. Bu adamla da mutlu değilim demiş. 4 ayda boşansa bile 2 yıllık ilişkisinin olması mümkün değil. Ya eşini aldattı biriyle ve boşandı şimdi onunla evlenecek. Ya da konu fakeBence ayril. Çünkü aklında daha güzel bir hayat yaşayacağına dair bir his var. Eğer evlenirsen yaşadığın sıkıntılarda, mutsuzluklarda 'her şey çok farklı olabilirdi,aptal' moduna girebilirsin.
Zamanında ben de evlilik düşkünü, çok romantik, Allah'ın bir dağında ogretmen, sevgi dolu ve çok fedakar bir çocukla beraberdim. İlk sevgilim değil ama ilk aşkimdi. Üni son zamanlarinda. Çocuk beni öyle manipüle etmişti ki, pembe panjurlu hayaller, ikimizin hikayesinin olduğu çocuk isimleri, beraber o zamanın modası pembik gelinlerin çeyiz dükkanlarını gezip birşeyler alma falanbabamla bile tanışmıştı. Onun ailesi bana bayılmıştı...
Ama benim de içimde seninki gibi bir 'acaba' oluştu. Acaba ilk aşkımla evlenip Allah'ın dağında bir lojmanda iki çocuk dogurunca mutlu olacak miyim? Acaba hayatıma başka başka aşklar- romantik anlar girmeden defteri ilk aşkta kapatmak salaklık mi? Zaten bu evlilik hayatını elbet yaşatacağım,bu kadar erken,daha yirmilerimin başında bu sorumluluğa girmem doğru mu??'
Tabii bu sorular aklımı kurcaliyordu ama ilişkimde de mutluydum. Sonra (şükür) bana bir yanlış yaptı da ayrıldım. Ayrıldığıma hem cok üzüldüm, hem de üstümden derin bir yük kalktı.
Şimdi üstünden 7 ,5 sene geçti. Hayatıma bir sürü romantik anı girdi, 3 ayrı ülkeden sevgilim oldu, hiç merak etmediğim dilleri öğrendim (tabii ki minicik), 20ye yakın ülkeye tek başıma gittim, ülkenin yarısından çoğunu gördüm, bir başıma kamp yapıyorum,kendi kendime yeteceğimi kendime kanitladim. Kendi kazandığım paramı gönlümce harcıyorum...
Belki evlensem çok daha mutlu olurdum ama kendimi tanıyorum. İçimde hep 'acaba her şey çok farklı olur muydu?' hissi olurdu. Gençliğimi yasayamadan evlendigim için kavga anlarında, işlerin boka sardığı dönemlerde herşeyi bırakıp tek yön bilet alma arzuma karşı koyamazdim büyük ihtimalle...
O yüzden bence acele etme
Yaşın daha çok genç, 27 ne ya:)
İstanbul'a da git, bak bakalım orada tutunabilecek misin? Harika bir şehirdir,ben de orada yaşıyorum.
En azından denemiş olursun...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?