- 20 Ekim 2009
- 8.863
- 15.700
- 823
- Konu Sahibi _EnyalioS_
- #41
Doğulu insanlar bekar ogullarini dul ve çocuklu bir bayanla evlendirmek istemez...doğuluyum çünkü çok iyi biliyorum...yanlis anlama tabi bacim.sadece .söyledim
ben doğu anadoluda bir şehirde yaşıyorum. doğma, büyüme buralıyım.
sadece işyerimde dahi iki çift var her ikisi de bu bölgenin insanı ve her ikisinde de hanımların başlarından birer evlilik geçmiş. Ha keza benim ailemde asla kişileri bekar-dul ya da boşanmış diye değerlendirmez. Kişilerin hareket, tavır ve düşüncelerini bölgeye mal etmesek çok daha uygun olur.
konu sahibesi aynı şey benim de başıma geldi. Farklı bir şehirden biriyle tanıştım. kısa zamanda öyle güzel bir uyum yakaladık ki böyle bir insan olabilir mi, insanın hakikaten ruh eşi diye bir şey varmış diye düşünür sevinirdim kendi kendime.
derken anne araya girdi. istemiyorum onu, başka kültürden, bizim ailemize uygun değil (ki bu hanım beni ne tanır ne de hakkımda en ufak bir fikri var fotoğrafıma bile bakmak istememiş) vs vs.
oğlunu bu şekilde ikna edemeyince bu sefer sütümü helal etmem moduna girmiş.
bu da kesmeyin kendini acile kaldırtmaya başladı maalesef.
sonuçta, sen çok özelsin, çok önemlisin ama anneme olacaklardan korkuyorum biraz zamana ihtiyacımız var bizim dedi.
20 gün içinde de bir başkasıyla nişanlandı. şimdi mutsuzmuş pişmanmış diye duydum. hiç önemli değil hem annesi hem oğlu her sela vakti aklıma geliyor ve iyilikle anamıyorum.
demem o ki, çok seviyorum, sensiz yapamam filan boş laf
icraat görelim önce
anne bu eser savurur ama evlatlıktan reddedip ne yapacak?
eninde sonunda illa ki affedecek.
duyguları yeterince güçlüyse halledebileceğine inanıyorum. tek bir şans daha verin hala aynı zayıflığı gösteriyorsa bitmesi daha doğru olur bence.
hakkınızda hayrlısı olsun