- Konu Sahibi little bird
-
- #1
Merhaba daha önce de konu açmıştım sevgili olmak üzere olduğum biri var.
Ve bu kişinin liseden beri arkadaş olduğu bir kız var. Yani yaklaşık 8-9 seneden fazladır tanışıyorlar ama son 2 senede ortak yaşadıkları bir olaydan sonra giderek iyice yakın olmuşlar ve hemen hemen her gün bir cümle de olsa mesajlaşıyorlar.
Bana her şey kesinlikle arkadaşça gibi anlatıyor ama düzenli aralıklarla telefonda konuştuğu mesajlaştığı biri olması rahatsız edici değil mi? Ben mi yobazım?
Kız da bakınca huy olarak tam sevgili olmak istediğim kişiye benziyor, benden çok onunla uyumlularmış gibi geliyor.
Zaten ilgisizliğine zor tahammül ederken bir de bu çıktı. Ama şu an sırf bu kız yüzünden tamamen bırakmak da korkaklık veya kaçmak gibi geliyor.
İlgisiz derken de buluştuğumuzda çok iyi. Mesajlarıma geç dönüyor. Bazen ilk mesajını öğlen 3te atıyor. Ben bir günaydın bekliyorum en azından.
Bu kadar mutsuzken neden devam ediyorsun derseniz buluştukça bağlandım ve sevmeye başladım ama keşke her şey buluştuğumuz zamanki gibi olsaydı...
Sizce abartıyor muyum? Kız yüzünden ondan uzaklaşmak korkaklık mı olur? Kendimi boşa mı yıpratıyorum boşa değilse de değer mi bu kadar yıpranmama kafamda bunlar dönüp duruyor bir yandan da malesef ki onu seviyorum
Ve bu kişinin liseden beri arkadaş olduğu bir kız var. Yani yaklaşık 8-9 seneden fazladır tanışıyorlar ama son 2 senede ortak yaşadıkları bir olaydan sonra giderek iyice yakın olmuşlar ve hemen hemen her gün bir cümle de olsa mesajlaşıyorlar.
Bana her şey kesinlikle arkadaşça gibi anlatıyor ama düzenli aralıklarla telefonda konuştuğu mesajlaştığı biri olması rahatsız edici değil mi? Ben mi yobazım?
Kız da bakınca huy olarak tam sevgili olmak istediğim kişiye benziyor, benden çok onunla uyumlularmış gibi geliyor.
Zaten ilgisizliğine zor tahammül ederken bir de bu çıktı. Ama şu an sırf bu kız yüzünden tamamen bırakmak da korkaklık veya kaçmak gibi geliyor.
İlgisiz derken de buluştuğumuzda çok iyi. Mesajlarıma geç dönüyor. Bazen ilk mesajını öğlen 3te atıyor. Ben bir günaydın bekliyorum en azından.
Bu kadar mutsuzken neden devam ediyorsun derseniz buluştukça bağlandım ve sevmeye başladım ama keşke her şey buluştuğumuz zamanki gibi olsaydı...
Sizce abartıyor muyum? Kız yüzünden ondan uzaklaşmak korkaklık mı olur? Kendimi boşa mı yıpratıyorum boşa değilse de değer mi bu kadar yıpranmama kafamda bunlar dönüp duruyor bir yandan da malesef ki onu seviyorum