Sevgilimle 4 yıldır beraberiz. Dün ona bir konuda muhtaç kaldım. Yakın bir arkadaşımın düğünü vardı. Düğün salonu evime çok çok uzakta olduğu için, gidişim ve dönüşüm dolmuşla, otobüsle imkansız olacağı için ve o yeri de hiç bilmediğim için arabasıyla beni götürmesini rica ettim. "Tamam" dedi, geldi. Kot pantolonla gelmiş. Ben de normal, dizin altında bir kalem etek, üstüne de bluz giydim; yani öyle abiye kıyafet falan giymedim. Üstelik giyeceğim eteği 3-4 gün öncesi gösterip fikrini de almıştım. Güzel, bu etek düzgün demişti. Sonuç: Arabaya bindim. "Yalnız böyle çok alakasız olduk." demeye başladı. "Düğüne gideceğimiz belliydi, benim de bu eteği giyeceğimi kaç gün öncesinden biliyordun, madem rahatsız olacaksın bir kumaş pantolon giyseydin keşke" dedim. İyice köpürdü. "Ya eve gider pantolon giyersin, ya da seni düğüne götürmem" dedi. "Hayır" dedim. Bir şekilde ikna ettim. Homurdana homurdana yola koyulduk. Yolda tekrar kavga çıkardı. Düğün salonunun kapısına kadar geldik. Yürü dönüyoruz diye kolumdan çekiştire çekiştire abaya geri götürdü. Eve geri bıraktı. Yani kapıdan içeri bile giremedim. Yol boyunca ağladım. Ağlamaktan gözlerim şişti. Evimin önüne getirdi. Bana dediği laf "Çok ayıp olacaksa geri götüreyim seni düğüne". Şaka gibi... Ben böyle bir dengesizlik görmedim. Eve geldim bütün gece de evde ağladım. Ayrılma kararı aldım. Çünkü canıma tak etti. Ben mi abartıyorum bilemedim.
İyi de canım, böyle sanki dört yıldır her şey süt limandı da adamın dengesizliğini ilk kez görmüşsün gibi anlatmışsın. Bunun bi geçmişi olmalı.
Yaptığı gerçekten dengesizlik ve öküzlük afedersin ama ilk kez mi yaptı bunu yani önceden ayrılsaydın keşke. :/
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
Sevgilimle 4 yıldır beraberiz. Dün ona bir konuda muhtaç kaldım. Yakın bir arkadaşımın düğünü vardı. Düğün salonu evime çok çok uzakta olduğu için, gidişim ve dönüşüm dolmuşla, otobüsle imkansız olacağı için ve o yeri de hiç bilmediğim için arabasıyla beni götürmesini rica ettim. "Tamam" dedi, geldi. Kot pantolonla gelmiş. Ben de normal, dizin altında bir kalem etek, üstüne de bluz giydim; yani öyle abiye kıyafet falan giymedim. Üstelik giyeceğim eteği 3-4 gün öncesi gösterip fikrini de almıştım. Güzel, bu etek düzgün demişti. Sonuç: Arabaya bindim. "Yalnız böyle çok alakasız olduk." demeye başladı. "Düğüne gideceğimiz belliydi, benim de bu eteği giyeceğimi kaç gün öncesinden biliyordun, madem rahatsız olacaksın bir kumaş pantolon giyseydin keşke" dedim. İyice köpürdü. "Ya eve gider pantolon giyersin, ya da seni düğüne götürmem" dedi. "Hayır" dedim. Bir şekilde ikna ettim. Homurdana homurdana yola koyulduk. Yolda tekrar kavga çıkardı. Düğün salonunun kapısına kadar geldik. Yürü dönüyoruz diye kolumdan çekiştire çekiştire abaya geri götürdü. Eve geri bıraktı. Yani kapıdan içeri bile giremedim. Yol boyunca ağladım. Ağlamaktan gözlerim şişti. Evimin önüne getirdi. Bana dediği laf "Çok ayıp olacaksa geri götüreyim seni düğüne". Şaka gibi... Ben böyle bir dengesizlik görmedim. Eve geldim bütün gece de evde ağladım. Ayrılma kararı aldım. Çünkü canıma tak etti. Ben mi abartıyorum bilemedim.
Son aylarda hep böyle davraniyordu ama hiç bu kadar abartmamıştı. Yapmam gereken şey belli sanırım.
Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
Hemen ayril kurtul diyenlere inanmiyorum ya gercekten 4 yil olmuş bu kadar yil icinde 1 2 hatasi yuzunden hemen ayrilinir mi ne kadar basitlesti bayağilaşti iliskiler hani emek ya biraz sabirli olun
Konu sahibi haklisin ama yinede ipleri koparayim hemwn ayrilayim yerine nasil bu olayi duzeltebilirim de ve konuş nisanlinla duygularini anlat gerekirse ne düşündüğünü söyle eger bu tür olaylar devam ederse o vakit somut birseyler yaparsın
Bence bir süre hiç konuşmayın.. Kendisiyle kalsın yaptığı yanlışın farkına varıp varmadığını test edersiniz. Umarım bu yaptıkları için bir açıklaması vardır
Sevgilimle 4 yıldır beraberiz. Dün ona bir konuda muhtaç kaldım. Yakın bir arkadaşımın düğünü vardı. Düğün salonu evime çok çok uzakta olduğu için, gidişim ve dönüşüm dolmuşla, otobüsle imkansız olacağı için ve o yeri de hiç bilmediğim için arabasıyla beni götürmesini rica ettim. "Tamam" dedi, geldi. Kot pantolonla gelmiş. Ben de normal, dizin altında bir kalem etek, üstüne de bluz giydim; yani öyle abiye kıyafet falan giymedim. Üstelik giyeceğim eteği 3-4 gün öncesi gösterip fikrini de almıştım. Güzel, bu etek düzgün demişti. Sonuç: Arabaya bindim. "Yalnız böyle çok alakasız olduk." demeye başladı. "Düğüne gideceğimiz belliydi, benim de bu eteği giyeceğimi kaç gün öncesinden biliyordun, madem rahatsız olacaksın bir kumaş pantolon giyseydin keşke" dedim. İyice köpürdü. "Ya eve gider pantolon giyersin, ya da seni düğüne götürmem" dedi. "Hayır" dedim. Bir şekilde ikna ettim. Homurdana homurdana yola koyulduk. Yolda tekrar kavga çıkardı. Düğün salonunun kapısına kadar geldik. Yürü dönüyoruz diye kolumdan çekiştire çekiştire abaya geri götürdü. Eve geri bıraktı. Yani kapıdan içeri bile giremedim. Yol boyunca ağladım. Ağlamaktan gözlerim şişti. Evimin önüne getirdi. Bana dediği laf "Çok ayıp olacaksa geri götüreyim seni düğüne". Şaka gibi... Ben böyle bir dengesizlik görmedim. Eve geldim bütün gece de evde ağladım. Ayrılma kararı aldım. Çünkü canıma tak etti. Ben mi abartıyorum bilemedim.
Sevgilimle 4 yıldır beraberiz. Dün ona bir konuda muhtaç kaldım. Yakın bir arkadaşımın düğünü vardı. Düğün salonu evime çok çok uzakta olduğu için, gidişim ve dönüşüm dolmuşla, otobüsle imkansız olacağı için ve o yeri de hiç bilmediğim için arabasıyla beni götürmesini rica ettim. "Tamam" dedi, geldi. Kot pantolonla gelmiş. Ben de normal, dizin altında bir kalem etek, üstüne de bluz giydim; yani öyle abiye kıyafet falan giymedim. Üstelik giyeceğim eteği 3-4 gün öncesi gösterip fikrini de almıştım. Güzel, bu etek düzgün demişti. Sonuç: Arabaya bindim. "Yalnız böyle çok alakasız olduk." demeye başladı. "Düğüne gideceğimiz belliydi, benim de bu eteği giyeceğimi kaç gün öncesinden biliyordun, madem rahatsız olacaksın bir kumaş pantolon giyseydin keşke" dedim. İyice köpürdü. "Ya eve gider pantolon giyersin, ya da seni düğüne götürmem" dedi. "Hayır" dedim. Bir şekilde ikna ettim. Homurdana homurdana yola koyulduk. Yolda tekrar kavga çıkardı. Düğün salonunun kapısına kadar geldik. Yürü dönüyoruz diye kolumdan çekiştire çekiştire abaya geri götürdü. Eve geri bıraktı. Yani kapıdan içeri bile giremedim. Yol boyunca ağladım. Ağlamaktan gözlerim şişti. Evimin önüne getirdi. Bana dediği laf "Çok ayıp olacaksa geri götüreyim seni düğüne". Şaka gibi... Ben böyle bir dengesizlik görmedim. Eve geldim bütün gece de evde ağladım. Ayrılma kararı aldım. Çünkü canıma tak etti. Ben mi abartıyorum bilemedim.
Sevgilimle 4 yıldır beraberiz. Dün ona bir konuda muhtaç kaldım. Yakın bir arkadaşımın düğünü vardı. Düğün salonu evime çok çok uzakta olduğu için, gidişim ve dönüşüm dolmuşla, otobüsle imkansız olacağı için ve o yeri de hiç bilmediğim için arabasıyla beni götürmesini rica ettim. "Tamam" dedi, geldi. Kot pantolonla gelmiş. Ben de normal, dizin altında bir kalem etek, üstüne de bluz giydim; yani öyle abiye kıyafet falan giymedim. Üstelik giyeceğim eteği 3-4 gün öncesi gösterip fikrini de almıştım. Güzel, bu etek düzgün demişti. Sonuç: Arabaya bindim. "Yalnız böyle çok alakasız olduk." demeye başladı. "Düğüne gideceğimiz belliydi, benim de bu eteği giyeceğimi kaç gün öncesinden biliyordun, madem rahatsız olacaksın bir kumaş pantolon giyseydin keşke" dedim. İyice köpürdü. "Ya eve gider pantolon giyersin, ya da seni düğüne götürmem" dedi. "Hayır" dedim. Bir şekilde ikna ettim. Homurdana homurdana yola koyulduk. Yolda tekrar kavga çıkardı. Düğün salonunun kapısına kadar geldik. Yürü dönüyoruz diye kolumdan çekiştire çekiştire abaya geri götürdü. Eve geri bıraktı. Yani kapıdan içeri bile giremedim. Yol boyunca ağladım. Ağlamaktan gözlerim şişti. Evimin önüne getirdi. Bana dediği laf "Çok ayıp olacaksa geri götüreyim seni düğüne". Şaka gibi... Ben böyle bir dengesizlik görmedim. Eve geldim bütün gece de evde ağladım. Ayrılma kararı aldım. Çünkü canıma tak etti. Ben mi abartıyorum bilemedim.
Sevgilimle 4 yıldır beraberiz. Dün ona bir konuda muhtaç kaldım. Yakın bir arkadaşımın düğünü vardı. Düğün salonu evime çok çok uzakta olduğu için, gidişim ve dönüşüm dolmuşla, otobüsle imkansız olacağı için ve o yeri de hiç bilmediğim için arabasıyla beni götürmesini rica ettim. "Tamam" dedi, geldi. Kot pantolonla gelmiş. Ben de normal, dizin altında bir kalem etek, üstüne de bluz giydim; yani öyle abiye kıyafet falan giymedim. Üstelik giyeceğim eteği 3-4 gün öncesi gösterip fikrini de almıştım. Güzel, bu etek düzgün demişti. Sonuç: Arabaya bindim. "Yalnız böyle çok alakasız olduk." demeye başladı. "Düğüne gideceğimiz belliydi, benim de bu eteği giyeceğimi kaç gün öncesinden biliyordun, madem rahatsız olacaksın bir kumaş pantolon giyseydin keşke" dedim. İyice köpürdü. "Ya eve gider pantolon giyersin, ya da seni düğüne götürmem" dedi. "Hayır" dedim. Bir şekilde ikna ettim. Homurdana homurdana yola koyulduk. Yolda tekrar kavga çıkardı. Düğün salonunun kapısına kadar geldik. Yürü dönüyoruz diye kolumdan çekiştire çekiştire abaya geri götürdü. Eve geri bıraktı. Yani kapıdan içeri bile giremedim. Yol boyunca ağladım. Ağlamaktan gözlerim şişti. Evimin önüne getirdi. Bana dediği laf "Çok ayıp olacaksa geri götüreyim seni düğüne". Şaka gibi... Ben böyle bir dengesizlik görmedim. Eve geldim bütün gece de evde ağladım. Ayrılma kararı aldım. Çünkü canıma tak etti. Ben mi abartıyorum bilemedim.
Sevgilimle 4 yıldır beraberiz. Dün ona bir konuda muhtaç kaldım. Yakın bir arkadaşımın düğünü vardı. Düğün salonu evime çok çok uzakta olduğu için, gidişim ve dönüşüm dolmuşla, otobüsle imkansız olacağı için ve o yeri de hiç bilmediğim için arabasıyla beni götürmesini rica ettim. "Tamam" dedi, geldi. Kot pantolonla gelmiş. Ben de normal, dizin altında bir kalem etek, üstüne de bluz giydim; yani öyle abiye kıyafet falan giymedim. Üstelik giyeceğim eteği 3-4 gün öncesi gösterip fikrini de almıştım. Güzel, bu etek düzgün demişti. Sonuç: Arabaya bindim. "Yalnız böyle çok alakasız olduk." demeye başladı. "Düğüne gideceğimiz belliydi, benim de bu eteği giyeceğimi kaç gün öncesinden biliyordun, madem rahatsız olacaksın bir kumaş pantolon giyseydin keşke" dedim. İyice köpürdü. "Ya eve gider pantolon giyersin, ya da seni düğüne götürmem" dedi. "Hayır" dedim. Bir şekilde ikna ettim. Homurdana homurdana yola koyulduk. Yolda tekrar kavga çıkardı. Düğün salonunun kapısına kadar geldik. Yürü dönüyoruz diye kolumdan çekiştire çekiştire abaya geri götürdü. Eve geri bıraktı. Yani kapıdan içeri bile giremedim. Yol boyunca ağladım. Ağlamaktan gözlerim şişti. Evimin önüne getirdi. Bana dediği laf "Çok ayıp olacaksa geri götüreyim seni düğüne". Şaka gibi... Ben böyle bir dengesizlik görmedim. Eve geldim bütün gece de evde ağladım. Ayrılma kararı aldım. Çünkü canıma tak etti. Ben mi abartıyorum bilemedim.
Sevgilimle 4 yıldır beraberiz. Dün ona bir konuda muhtaç kaldım. Yakın bir arkadaşımın düğünü vardı. Düğün salonu evime çok çok uzakta olduğu için, gidişim ve dönüşüm dolmuşla, otobüsle imkansız olacağı için ve o yeri de hiç bilmediğim için arabasıyla beni götürmesini rica ettim. "Tamam" dedi, geldi. Kot pantolonla gelmiş. Ben de normal, dizin altında bir kalem etek, üstüne de bluz giydim; yani öyle abiye kıyafet falan giymedim. Üstelik giyeceğim eteği 3-4 gün öncesi gösterip fikrini de almıştım. Güzel, bu etek düzgün demişti. Sonuç: Arabaya bindim. "Yalnız böyle çok alakasız olduk." demeye başladı. "Düğüne gideceğimiz belliydi, benim de bu eteği giyeceğimi kaç gün öncesinden biliyordun, madem rahatsız olacaksın bir kumaş pantolon giyseydin keşke" dedim. İyice köpürdü. "Ya eve gider pantolon giyersin, ya da seni düğüne götürmem" dedi. "Hayır" dedim. Bir şekilde ikna ettim. Homurdana homurdana yola koyulduk. Yolda tekrar kavga çıkardı. Düğün salonunun kapısına kadar geldik. Yürü dönüyoruz diye kolumdan çekiştire çekiştire abaya geri götürdü. Eve geri bıraktı. Yani kapıdan içeri bile giremedim. Yol boyunca ağladım. Ağlamaktan gözlerim şişti. Evimin önüne getirdi. Bana dediği laf "Çok ayıp olacaksa geri götüreyim seni düğüne". Şaka gibi... Ben böyle bir dengesizlik görmedim. Eve geldim bütün gece de evde ağladım. Ayrılma kararı aldım. Çünkü canıma tak etti. Ben mi abartıyorum bilemedim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?