üzüntü,hayal kırıklığı,sınır,kırgınlık..
hepsini aynı anda yasıyorum suan..ama en çok kırgın olmak koyuyor bana..kırgınlığın tamiri çok zor oluyor..bir şeyi kırıp yeniden tamir etmek..iste bu zor..
nasıl neden ne ara bu noktaya geldik?ne zaman?niye?sinav mı bu?
sanki artık o ince cizigideyiz..ya gelecegimize adım aticaz ya da..bu noktaya mı geldi iliskimiz?artık bir adının konmasi mı gerekiyor?
çok kırıldım çok incindim çok acıyor icim..
ağlamak geliyor içimden ama yapamıyorum..
arayıp bağırmak geliyor ama yapamıyorum..
onu çok sevdiğimi söylemek geçiyor ama yapamıyorum..
bir insana hele ki sevdiğin bir insana kırgın olmak ne kadar kötü bir şey..kalbim param parça sanki suan..öncekiler gibi yine onaricak biliyorum..ama bu sefer farklı sanki..sanki onarsa da aklımdan silinmiycek..
nasıl bir anda dusuncesizce ve duygusuzca konuşabiliyorlar..nasıl canları acımadan söylüyorlar bir lafı..nasıl bir an da unutuyorlar karsilarindaki kisinin sevdikleri olduğunu..nasıl kirabiliyorlar..
onarabilecekmisin askım yine kırılan kalbimi??silebilecekmisin bgnu??unutturabilecekmisin söylediklerini??beni soktuğun bu durumdan kurtarabilecekmisin??
hani ilk çıkmaya başladığımızda kendin demiştin bana; ailem herseyden önce gelir beni sakın onlarla karsı karşıya getirme diye..peki bu senin yaptığın ne??niye bunu bana yapiyosun??al iste ailemin dediğini yapıyorum niye bana kiziyosun?hangi hakla kiziyosun??bunu bana sen ogrettin..ailenin herseyden önce gelmesi gerektiğini seninle öğrendim ben..niye şimdi bana bunu yapıyorsun??niye??hosuna gitmedi çünkü di mı ailemin bana ilk defa hayır demesi..isine gelmedi di mı..istesen de istemesen de sevsen de sevmesen de bu böyle..
çok kırgınım sana..çok..Allah sonumuzu hayır etsin..