İyi günler herkese.Her ne kadar üye olmasam da hep gizli takipçilerindendim forumun.İşin doğrusu başkalarının dertlerini okurken kendi derdimi buraya yazacağım (bu kadar büyük bir dert sahibi olacağım) hiç aklıma gelmezdi.Hep ben de üye olayım da şu kitap konularına ben de katılayım,diye düşünürken kısmet bugüne bu konuya oldu.
Evet hanımlar 12 gün önceye kadar rüya gibi bir evliliğim vardı.Üniversitede tanışmıştık.Aslında bizim ailelerimizin çok eski dostluğu var.Fakat biz eşimle tanışmıyorduk.Üniversite için şehir değiştirdiğimde (bu arada tek çocuğum) babam beni eşime emanet etmişti.Bu şekilde tanıştık biz.Ben eşime abi derdim hep.Yaklaşık 4 ay kadar sonra benden çok hoşlandığını söylemişti.Ben asla aklıma getirmemiştim böyle bir şeyi.Çok şaşırmıştım.Kesinlikle olmaz deyip kestirip atmıştım.1 hafta kadar hiç konuşmadık.O sıra onsuz asla yapamayacağımı anladım ve aldım karşıma konuştuk.3 yıl kadar çıktık.
Bizim bu birlikteliğimiz rüya gibiydi.Kelimenin tek anlamıyla pembe düş.Her günümüz birlikte geçerdi.Arkadaş ortamımız aynıydı.Canımızın sıkkın olduğu zamanlarda rakı sofrası kurar,birlikte içerdik.Yani biz çok da güzel dosttuk.Geçmiş zaman kullanmak ne kadar acı şimdi.Rüya gibi bir de evlenmeteklifi aldım.Onun ayrıntılarını geçiyorum yoksa konu çok daha uzayacak.El ele dönüyoruz memlekete.Aileler nasıl mutlu olacak,diye seviniyoruz.Meğer ailelerimiz arasında anlaşmazlık çıkmış kaç yıllık dostluk çöp olmuş.Ben tabii her gece ağlıyorum.Eşim aradı ''Aşk varsa imkansız yoktur'',dedi bana.Gerçekten de öyle oldu.Ailelerimiz barıştı ve ikimiz de ailelerimizle konuştuk masallar gibi düğünümüz oldu.
Herkesin parmakla gösterdiği örnek bir çifttik biz.Tek sıkıntımız aileden gelen çocuk baskısıydı.Kesinlikle çocuk istemiyorduk.İşe gitmeden her gün beni öperdi.Benim mesaim daha geç başladığı için genellikle uyuyor olurdum beyefendi her sabah öpücükle uyandırırdı.Hatta bir gün çok kızmıştım,önceki akşam çok yorgundum diye.Seni koklamadan başlamıyor ki gün,demişti.Aşkımız her gün yeniden doğuyordu yani.
Derken,eşim her cuma arkadaşlarıyla bir araya gelir bir şeyler içerlerdi.Arada biz eşler de giderdik ya da biz de kendi aramızda ayrı takılırdık.İçmeye gittikleri yer biraz uzak ve bir arkadaşlarının yazlığı var.Arada kalır cumartesi dönerlerdi.En son 1 ay önce gitmişti.Kabusumuz başladı böylece.Son bir ay çok farklıydı eşim.En son dayanamayıp 12 gün önce geldi yanıma.Meğer çok içmiş,o gün arkadaşlarından ayrıldıktan sonra başka bir yere gitmiş ve başka bir kadın...Maalesef bu konuda adamakıllı cümle bile kuramıyorum.Tek gecelikmiş.Bunları bana anlatırken sadece gülümsüyordum.Hiçbir şey söylemeden kalktım alyansımı ilk defa çıkardım,yanıma birkaç eşya alıp çıktım evden.Arabayı nasıl kullandığımı bilmiyorum.Bir arkadaşımın yanındayım şimdi ev bakıyorum.
Evet hanımlar eşim her gün arıyor,ağlıyor.Ben de ağlıyorum telefonda her gün seni seviyorum,diyoruz.Ama gururum artık engel.Ailelerimize anlaşamıyoruz,diyeceğiz.Şimdi canım çok yanıyor.Bir daha başkası asla olmayacak.Onu severek öleceğim.Belki bir daha hiç dokunamayacağız birbirimize.Hakkınızı helal edin çok uzun oldu ama içimi dökmeye ihtiyacım vardı.
Evet hanımlar 12 gün önceye kadar rüya gibi bir evliliğim vardı.Üniversitede tanışmıştık.Aslında bizim ailelerimizin çok eski dostluğu var.Fakat biz eşimle tanışmıyorduk.Üniversite için şehir değiştirdiğimde (bu arada tek çocuğum) babam beni eşime emanet etmişti.Bu şekilde tanıştık biz.Ben eşime abi derdim hep.Yaklaşık 4 ay kadar sonra benden çok hoşlandığını söylemişti.Ben asla aklıma getirmemiştim böyle bir şeyi.Çok şaşırmıştım.Kesinlikle olmaz deyip kestirip atmıştım.1 hafta kadar hiç konuşmadık.O sıra onsuz asla yapamayacağımı anladım ve aldım karşıma konuştuk.3 yıl kadar çıktık.
Bizim bu birlikteliğimiz rüya gibiydi.Kelimenin tek anlamıyla pembe düş.Her günümüz birlikte geçerdi.Arkadaş ortamımız aynıydı.Canımızın sıkkın olduğu zamanlarda rakı sofrası kurar,birlikte içerdik.Yani biz çok da güzel dosttuk.Geçmiş zaman kullanmak ne kadar acı şimdi.Rüya gibi bir de evlenmeteklifi aldım.Onun ayrıntılarını geçiyorum yoksa konu çok daha uzayacak.El ele dönüyoruz memlekete.Aileler nasıl mutlu olacak,diye seviniyoruz.Meğer ailelerimiz arasında anlaşmazlık çıkmış kaç yıllık dostluk çöp olmuş.Ben tabii her gece ağlıyorum.Eşim aradı ''Aşk varsa imkansız yoktur'',dedi bana.Gerçekten de öyle oldu.Ailelerimiz barıştı ve ikimiz de ailelerimizle konuştuk masallar gibi düğünümüz oldu.
Herkesin parmakla gösterdiği örnek bir çifttik biz.Tek sıkıntımız aileden gelen çocuk baskısıydı.Kesinlikle çocuk istemiyorduk.İşe gitmeden her gün beni öperdi.Benim mesaim daha geç başladığı için genellikle uyuyor olurdum beyefendi her sabah öpücükle uyandırırdı.Hatta bir gün çok kızmıştım,önceki akşam çok yorgundum diye.Seni koklamadan başlamıyor ki gün,demişti.Aşkımız her gün yeniden doğuyordu yani.
Derken,eşim her cuma arkadaşlarıyla bir araya gelir bir şeyler içerlerdi.Arada biz eşler de giderdik ya da biz de kendi aramızda ayrı takılırdık.İçmeye gittikleri yer biraz uzak ve bir arkadaşlarının yazlığı var.Arada kalır cumartesi dönerlerdi.En son 1 ay önce gitmişti.Kabusumuz başladı böylece.Son bir ay çok farklıydı eşim.En son dayanamayıp 12 gün önce geldi yanıma.Meğer çok içmiş,o gün arkadaşlarından ayrıldıktan sonra başka bir yere gitmiş ve başka bir kadın...Maalesef bu konuda adamakıllı cümle bile kuramıyorum.Tek gecelikmiş.Bunları bana anlatırken sadece gülümsüyordum.Hiçbir şey söylemeden kalktım alyansımı ilk defa çıkardım,yanıma birkaç eşya alıp çıktım evden.Arabayı nasıl kullandığımı bilmiyorum.Bir arkadaşımın yanındayım şimdi ev bakıyorum.
Evet hanımlar eşim her gün arıyor,ağlıyor.Ben de ağlıyorum telefonda her gün seni seviyorum,diyoruz.Ama gururum artık engel.Ailelerimize anlaşamıyoruz,diyeceğiz.Şimdi canım çok yanıyor.Bir daha başkası asla olmayacak.Onu severek öleceğim.Belki bir daha hiç dokunamayacağız birbirimize.Hakkınızı helal edin çok uzun oldu ama içimi dökmeye ihtiyacım vardı.