- Konu Sahibi sunshinee84
- #1
29 yaşında devlet memurluğu yapan biriyim. ilkokul çağında aynı sınıfta olduğum bir arkadaşım vardı. bana karşı o yaşlarda ilgisi varmış bilmiyordum. aynı şehirde ve mahallede yaşıyoruz. uzun yıllar birbirimizi görmedik. sosyal ağdan yıllar sonra konuşma fırsatımız oldu ve bir gün bir araya geldik konuştuğumuzda yaşımız 27 idi. zengin bir ailenin çocuğuydu. ekonomik sıkıntılar yaşamışlar ve aile şirketinden ayrılıp farklı bir ilde ticaretine devam etmeye başlamış. doğup büyüdüğümüz şehir büyük olmadığından çoğu insan birbirini tanır ve bununla beraber dedi kodular bitmez. bana geçmişte olan ilgisinden bahsettiği zaman evlilikle ilgili düşüncem olmamasına rağmen bununla birlikte bana talip olan insanlara istemiyorum dememe rağmen ona hayır diyemedim. aileme bahsettim. onun lise mezunu olması problem oldu. çok çalışkan biri hani derler ya sıfırdan hayata başlamak. yaşadığı problemlere rağmen kendini dağıtmayıp işine sahip çıkarak toparlanmış.
ailem ısrarla olmaz diyor. yıllardır uğraştı her moral bozukluğum da yanımda oldu. hediyeler alır. güzel sözler söyler. tebessüm edeyim diye uğraşırda uğraşır. doğum günümde pasta yapar. yıl dönümlerini unutmaz. gözü hiç dışarıda olmayan biri. her konuyu konuşabiliyorum ve kendini çok iyi yetiştirdiğinden sohbet sırasında çok rahat ediyorum. abilerimle kendi kendine habersiz gidip görüştü yardım istedi onlardan. babamla ve annemle konuşmak istedi ben engel oldum. çok cesaret gösterdi. ailem şiddetle olmaz diyor. gidersen bu eve giremezsin diyor. sen gelenlere yok olmaz dedin. lise mezununda ne buldun da istiyorsun buna da biz yok diyoruz diyorlar. ne yapacağımı bilmiyorum.
erkek arkadaşıma da hak veriyorum. onunda yıllardır verdiği mücadelede artık sabrı tükenmeye başladı farkındayım. ben onun kadar sabır gösteremezdim sanırım.
nefis yemekler yapar. bekar yaşadığı için ev işlerinin hepsini çok iyi bilir. düğün, ev dizaynı, eşyalar, hattta alyansımızı dahi kendi tasarladı. öyle bir tasarım yapmış ki kuyumcu bile şimdiye kadar böylesi gelmedi bize demişti. bu yaşıma geldim ne kendi çevremde ne de ailemin erkeklerinde bu kadar ilgi alaka gösteren çabalayan bir erkek görmedim.
ne yapmam lazım. ailemin rızası olmadan evlenemem. erkek arkadaşımda artık elimden gitti gidecek. bende onu çok seviyorum ama arada kaldım. ne tavsiye ediyorsunuz. artık kafayı yemek üzereyim.
ailem ısrarla olmaz diyor. yıllardır uğraştı her moral bozukluğum da yanımda oldu. hediyeler alır. güzel sözler söyler. tebessüm edeyim diye uğraşırda uğraşır. doğum günümde pasta yapar. yıl dönümlerini unutmaz. gözü hiç dışarıda olmayan biri. her konuyu konuşabiliyorum ve kendini çok iyi yetiştirdiğinden sohbet sırasında çok rahat ediyorum. abilerimle kendi kendine habersiz gidip görüştü yardım istedi onlardan. babamla ve annemle konuşmak istedi ben engel oldum. çok cesaret gösterdi. ailem şiddetle olmaz diyor. gidersen bu eve giremezsin diyor. sen gelenlere yok olmaz dedin. lise mezununda ne buldun da istiyorsun buna da biz yok diyoruz diyorlar. ne yapacağımı bilmiyorum.
erkek arkadaşıma da hak veriyorum. onunda yıllardır verdiği mücadelede artık sabrı tükenmeye başladı farkındayım. ben onun kadar sabır gösteremezdim sanırım.
nefis yemekler yapar. bekar yaşadığı için ev işlerinin hepsini çok iyi bilir. düğün, ev dizaynı, eşyalar, hattta alyansımızı dahi kendi tasarladı. öyle bir tasarım yapmış ki kuyumcu bile şimdiye kadar böylesi gelmedi bize demişti. bu yaşıma geldim ne kendi çevremde ne de ailemin erkeklerinde bu kadar ilgi alaka gösteren çabalayan bir erkek görmedim.
ne yapmam lazım. ailemin rızası olmadan evlenemem. erkek arkadaşımda artık elimden gitti gidecek. bende onu çok seviyorum ama arada kaldım. ne tavsiye ediyorsunuz. artık kafayı yemek üzereyim.
((
