Bana da sevmediğim insanlarla aynı ortamda bulunmak zulüm gibi gelir. Hiç yapmacık davranamam. Ne evimde rahat olmaları umrumda olur ne de temiz olmamaları. Bunların hepsini görmezden gelebilirim. Hiç sorun değil basarım domestosu olur biter. Bunlar gözüme batmaz ama tabi insan sevmeyince her şey gözüne batıyor, anlayabiliyorum.. Bu şehirde iki tane tane görümcem var. Evlerine gittiğim zaman böğrüme bir taş oturuyor adeta. Evin içindeki o sevgisiz ve soğuk atmosfer beni o kadar bunaltıyor ki.. Kendime gelemiyorum uzun bir süre. İlk zamanlar eşimle aramızda tartışma sebebiydi, artık aştık. Ben sadece bayramlarda gidiyorum. Eşim tek gidiyor, hatta şu an orda. Çıkınca beni arayacak öyle gideceğim yanına. Normalde böyle şeylere aşırı önem veren bir adam, gidelim gelsinler ister ama 5 senedir konuşarak derdimi anlatabildim. Ben eğer hoşlanmıyorsam kendi aile bireylerimle bile mesafe koyarım. Benim için bir insanla görüşmek için karşılıklı sevgi ve dostluk bağı elzemdir. Sırf aileden diye varlığına tahammül edemiyorum hoşlanmadığım bir insanın, duygularımı da hemen belli ediyorum, bu da hoşuma gitmiyor. Bana yaptıkları kasıtlı bir art niyet de yok. Hatta aksine severler de kendilerince. Ancak dediğim gibi kah çocuklarına karşı aşırı gaddar oluşları, kah aşırı cimri oluşları vs soğuttu beni tanıdıkça. Yoksa sevse idim de sifon çekmeselerdi, veyahut ellerini bişeye sürmeselerdi, bunları görmezden gelebilirdim, ki böyle davranan ve çok çok sevdiğim yeğenleri var, başımın üstünde yerleri var. Bu şehre gelince ilk benim evime gelirler yenge yenge diye deli olurlar.