- 26 Eylül 2010
- 627
- 46
- 118
günaydınn doğa..
nasılsın?
söylediklerine katılıyorum.. önceden böyle duygular içinde değildik belki.. ama özlem içimizde depreşmeye başladı sanırım..
hayal kurabiliyorsak, az kalmış hedefe
doğa form tutmuştun ya, sporla diyet mi yaptın? paylaşım yapsan hani.. ne iyi olur
değildir ya öyle olmasın lütfen çünkü onu kullanmak zorundayız
1 hafta sonra 9 ayım bitecek... doktor 6. ayda korunmayı bırakabilirsin dedi.. gerçi bir diğeri 1 yıl demişti...her neyse...herkes planlar yapıyor çalışmalara başladı...veya sürenin dolmasını bekliyor sabırsızlıkla....bense bebeğime bakacak kimse olmadığından ve şu ara maddi sıkıntılar yüzünden işi bırakamayacağımdan planlarımı ertelemek zorundayım....zaten hamileykende bir sürü laf olmuştu kim bakacak vs vs vs.....çok şükür ki kızım var ona sarılıyorum...Allah hepinizin kucağını doldursun tez vakitte........
hakkında hayırlısı olsun inaycım. şükür ki güzel bir evladın var. biz onu bulmak için bu kadar sabırsızlanıyoruz. allah hepimizin kucağını bir an önce doldurur inşallah...1 hafta sonra 9 ayım bitecek... doktor 6. ayda korunmayı bırakabilirsin dedi.. gerçi bir diğeri 1 yıl demişti...her neyse...herkes planlar yapıyor çalışmalara başladı...veya sürenin dolmasını bekliyor sabırsızlıkla....bense bebeğime bakacak kimse olmadığından ve şu ara maddi sıkıntılar yüzünden işi bırakamayacağımdan planlarımı ertelemek zorundayım....zaten hamileykende bir sürü laf olmuştu kim bakacak vs vs vs.....çok şükür ki kızım var ona sarılıyorum...Allah hepinizin kucağını doldursun tez vakitte........
canım Allah sabır versin, ağlaya ağlaya okudum yazdıklarını...ben de bebeğimi kaybettim ama çok daha erken, senin acını yaşaman, unutamaman çok doğal. Herkes bir dolu şey söyleyecek ama hiç biri acını geçirmeyecek...Bir arkadaş bana demişti ki hiçbir zaman geçmiyor ama azalıyor. Seninki de kısa zamanda katlanabileceğin kadar azalır umarım. Sanırım acı anca bebeklerimizi sağlıkla kucakladığımızda bitecek. Ben şimdi sana ne üzülme derim ne de ağlama derim. Ağlamak rahatlatıyorsa ağla, mezara gitmek rahatlatıyorsa mezara git ama kendine de dikkat et.merhaba kızlar bende bir melek annesiyim( yavrumu canımı kızımı yeni kaybettim, herkes yatağına cekilip yatıyor aama ben uyuyamıyorum, yarın kızımn mezarına gidicem, sormak istediğim geçiyor mu bu acı diniyormu hiç benim tam 27 gün oldu hergün aglıyorum hergün heran aklıma geliyor, sezeryanla olduğu için korkuyorum ya benim cocuğum olmazsa diye, 2 düşüğün ardından 3. bebeğimi 37 haftaya girerken doğumdan sadece 10 dakka önce kaybettim, cok acım var yazamayıyorum, ne olur bana bir cevap yazın bu acı nasıl azalcak kimse beni anlamıyor,kimse anne kadar cekmiyor bu acıyı, ne eşimiz ne ailemiz kimse ben gibi değil herkes artık unut diyor, ama ben unutamıyorum, yarın mezara bile gidicem diyince herkes kenara cekilmeye basladı şimdiden, bizi sadece birbirimiz anlarız, herkes kendi derdinde, bense kızım nasıl nerde diye düşünmekten benle aynı zamanda hamile olanların doğum haberlerini alınca aglamaktan mahvoldum, sizleri cok seviyorum tanımasam da biliyorum ki beni kalpten anlayacak tek kişi sizsiniz, zor bi hamilelik gecirdim herkes uzaktan izledi, akıllarınca cok destek oldular ama benim zaten 3. hamileliğimdi, ben olsam anneminn yerinde bir an olsa bırakmazdım kızımı, ben ona gelme yorulma bosuna dedim, o da gelmedi ben olsam dinlemezdim, babam bacağı agrıyordu anneni nasıl yollayayım diye dram yaptı, eşim zaten gecenin köründe eve geldi sürekli, şimdi hepsi bi dahakine hastaneye yatırıcaz ne kadar olursa olsun ev araba satcaz diyor ama o gün gelince gene yanlz kalıcam, herkes unutmamı bekliyor ama ben unutmayacağım, o benim tek evladımdı,ben onu cok sevdim kafasını cıkarırdı karnımı yamulturdu oksardım kızımı, kimse beni anlamıyor içim cok acıyor, keske bir dernek olsa hep orda toplansak birbirmizle dertlessek,insanların basit ufak telaslarından sıkıldım acım cok büyük nasıl hemen dönmemi bekliyorlar normale,bana yardım edin melek anneleri, acımı sadece siz anlarsınız
merhaba kızlar bende bir melek annesiyim( yavrumu canımı kızımı yeni kaybettim, herkes yatağına cekilip yatıyor aama ben uyuyamıyorum, yarın kızımn mezarına gidicem, sormak istediğim geçiyor mu bu acı diniyormu hiç benim tam 27 gün oldu hergün aglıyorum hergün heran aklıma geliyor, sezeryanla olduğu için korkuyorum ya benim cocuğum olmazsa diye, 2 düşüğün ardından 3. bebeğimi 37 haftaya girerken doğumdan sadece 10 dakka önce kaybettim, cok acım var yazamayıyorum, ne olur bana bir cevap yazın bu acı nasıl azalcak kimse beni anlamıyor,kimse anne kadar cekmiyor bu acıyı, ne eşimiz ne ailemiz kimse ben gibi değil herkes artık unut diyor, ama ben unutamıyorum, yarın mezara bile gidicem diyince herkes kenara cekilmeye basladı şimdiden, bizi sadece birbirimiz anlarız, herkes kendi derdinde, bense kızım nasıl nerde diye düşünmekten benle aynı zamanda hamile olanların doğum haberlerini alınca aglamaktan mahvoldum, sizleri cok seviyorum tanımasam da biliyorum ki beni kalpten anlayacak tek kişi sizsiniz, zor bi hamilelik gecirdim herkes uzaktan izledi, akıllarınca cok destek oldular ama benim zaten 3. hamileliğimdi, ben olsam anneminn yerinde bir an olsa bırakmazdım kızımı, ben ona gelme yorulma bosuna dedim, o da gelmedi ben olsam dinlemezdim, babam bacağı agrıyordu anneni nasıl yollayayım diye dram yaptı, eşim zaten gecenin köründe eve geldi sürekli, şimdi hepsi bi dahakine hastaneye yatırıcaz ne kadar olursa olsun ev araba satcaz diyor ama o gün gelince gene yanlz kalıcam, herkes unutmamı bekliyor ama ben unutmayacağım, o benim tek evladımdı,ben onu cok sevdim kafasını cıkarırdı karnımı yamulturdu oksardım kızımı, kimse beni anlamıyor içim cok acıyor, keske bir dernek olsa hep orda toplansak birbirmizle dertlessek,insanların basit ufak telaslarından sıkıldım acım cok büyük nasıl hemen dönmemi bekliyorlar normale,bana yardım edin melek anneleri, acımı sadece siz anlarsınız
merhaba kızlar bende bir melek annesiyim( yavrumu canımı kızımı yeni kaybettim, herkes yatağına cekilip yatıyor aama ben uyuyamıyorum, yarın kızımn mezarına gidicem, sormak istediğim geçiyor mu bu acı diniyormu hiç benim tam 27 gün oldu hergün aglıyorum hergün heran aklıma geliyor, sezeryanla olduğu için korkuyorum ya benim cocuğum olmazsa diye, 2 düşüğün ardından 3. bebeğimi 37 haftaya girerken doğumdan sadece 10 dakka önce kaybettim, cok acım var yazamayıyorum, ne olur bana bir cevap yazın bu acı nasıl azalcak kimse beni anlamıyor,kimse anne kadar cekmiyor bu acıyı, ne eşimiz ne ailemiz kimse ben gibi değil herkes artık unut diyor, ama ben unutamıyorum, yarın mezara bile gidicem diyince herkes kenara cekilmeye basladı şimdiden, bizi sadece birbirimiz anlarız, herkes kendi derdinde, bense kızım nasıl nerde diye düşünmekten benle aynı zamanda hamile olanların doğum haberlerini alınca aglamaktan mahvoldum, sizleri cok seviyorum tanımasam da biliyorum ki beni kalpten anlayacak tek kişi sizsiniz, zor bi hamilelik gecirdim herkes uzaktan izledi, akıllarınca cok destek oldular ama benim zaten 3. hamileliğimdi, ben olsam anneminn yerinde bir an olsa bırakmazdım kızımı, ben ona gelme yorulma bosuna dedim, o da gelmedi ben olsam dinlemezdim, babam bacağı agrıyordu anneni nasıl yollayayım diye dram yaptı, eşim zaten gecenin köründe eve geldi sürekli, şimdi hepsi bi dahakine hastaneye yatırıcaz ne kadar olursa olsun ev araba satcaz diyor ama o gün gelince gene yanlz kalıcam, herkes unutmamı bekliyor ama ben unutmayacağım, o benim tek evladımdı,ben onu cok sevdim kafasını cıkarırdı karnımı yamulturdu oksardım kızımı, kimse beni anlamıyor içim cok acıyor, keske bir dernek olsa hep orda toplansak birbirmizle dertlessek,insanların basit ufak telaslarından sıkıldım acım cok büyük nasıl hemen dönmemi bekliyorlar normale,bana yardım edin melek anneleri, acımı sadece siz anlarsınız
aynurcum selamlar canım hani eklemedin beni
hoşgeldiiin şekerimKızlaaaaar merhaba ben geldim nasılsınız tek tek okudum yazılanları görünüşe göre herşey yolunda sanırım.Tek tek alıntı yapmayı bilmiyorum birçok şey yazmak isterdim ama yapamıyorum. neyse kimsede bi sorun yokya iyi iyi. .Yeni gelen bi arkadaşımız var hoşgelmiş burada kendini gerçekten iyi hissediceğine eminim canım <bu arada başın sağ olsun>....
merhaba kızlar bende bir melek annesiyim( yavrumu canımı kızımı yeni kaybettim, herkes yatağına cekilip yatıyor aama ben uyuyamıyorum, yarın kızımn mezarına gidicem, sormak istediğim geçiyor mu bu acı diniyormu hiç benim tam 27 gün oldu hergün aglıyorum hergün heran aklıma geliyor, sezeryanla olduğu için korkuyorum ya benim cocuğum olmazsa diye, 2 düşüğün ardından 3. bebeğimi 37 haftaya girerken doğumdan sadece 10 dakka önce kaybettim, cok acım var yazamayıyorum, ne olur bana bir cevap yazın bu acı nasıl azalcak kimse beni anlamıyor,kimse anne kadar cekmiyor bu acıyı, ne eşimiz ne ailemiz kimse ben gibi değil herkes artık unut diyor, ama ben unutamıyorum, yarın mezara bile gidicem diyince herkes kenara cekilmeye basladı şimdiden, bizi sadece birbirimiz anlarız, herkes kendi derdinde, bense kızım nasıl nerde diye düşünmekten benle aynı zamanda hamile olanların doğum haberlerini alınca aglamaktan mahvoldum, sizleri cok seviyorum tanımasam da biliyorum ki beni kalpten anlayacak tek kişi sizsiniz, zor bi hamilelik gecirdim herkes uzaktan izledi, akıllarınca cok destek oldular ama benim zaten 3. hamileliğimdi, ben olsam anneminn yerinde bir an olsa bırakmazdım kızımı, ben ona gelme yorulma bosuna dedim, o da gelmedi ben olsam dinlemezdim, babam bacağı agrıyordu anneni nasıl yollayayım diye dram yaptı, eşim zaten gecenin köründe eve geldi sürekli, şimdi hepsi bi dahakine hastaneye yatırıcaz ne kadar olursa olsun ev araba satcaz diyor ama o gün gelince gene yanlz kalıcam, herkes unutmamı bekliyor ama ben unutmayacağım, o benim tek evladımdı,ben onu cok sevdim kafasını cıkarırdı karnımı yamulturdu oksardım kızımı, kimse beni anlamıyor içim cok acıyor, keske bir dernek olsa hep orda toplansak birbirmizle dertlessek,insanların basit ufak telaslarından sıkıldım acım cok büyük nasıl hemen dönmemi bekliyorlar normale,bana yardım edin melek anneleri, acımı sadece siz anlarsınız
Kızlaaaaar merhaba ben geldim nasılsınız tek tek okudum yazılanları görünüşe göre herşey yolunda sanırım.Tek tek alıntı yapmayı bilmiyorum birçok şey yazmak isterdim ama yapamıyorum. neyse kimsede bi sorun yokya iyi iyi. .Yeni gelen bi arkadaşımız var hoşgelmiş burada kendini gerçekten iyi hissediceğine eminim canım <bu arada başın sağ olsun>....
canım başın sağolsun... allahım sabırlar versin inşallah...canım acı asla geçmiyor, sadece azalıyor ve içinde hiç bitmeyen bir sızıya dönüşüyor.. acın çok taze, dolayısıyla her gün ağlaman çok normal. fakat insanların seni anlamasını bekleme canım. anlamayacaklar çünkü ateş senin içine düştü, onlara değil!! onların bebeği değil senin canın öldü!! insanların seni anlamasını beklersen sadece ve sadece sen üzülürsün. insanlar seni anlamayacağı için onlarla polemiğe girme!! (bunu bana bu toğicten bir arkadaş öğretmişti!) "aaa insanlar 18 yaşında çocuğunu kaybediyo, seninki ne ki?, üzülme gençsin bi daha olur, aaa yeter artık ağlamayı kes!" diyen insanlar olacaktır. sen onlara muhtemelen sinir oluyosundur ama onlara dert anlatmaya çalışma. sadece sus, cevap verme. dediğim gibi anlamayacaklar seni çünkü!! sen acını istediğin gibi yaşa. ağlamak istiyorsan ağla, bağır, kır, dök, acını dibine kadar yaşa ama lütfen içine atma!! çünkü sonra depresyona çevirebiliyor. o yüzden acını sonuna kadar yaşa ama insanlara "ama şöyle, ama böyle" diye dert anlatmaya kalkma tatlım...merhaba kızlar bende bir melek annesiyim( yavrumu canımı kızımı yeni kaybettim, herkes yatağına cekilip yatıyor aama ben uyuyamıyorum, yarın kızımn mezarına gidicem, sormak istediğim geçiyor mu bu acı diniyormu hiç benim tam 27 gün oldu hergün aglıyorum hergün heran aklıma geliyor, sezeryanla olduğu için korkuyorum ya benim cocuğum olmazsa diye, 2 düşüğün ardından 3. bebeğimi 37 haftaya girerken doğumdan sadece 10 dakka önce kaybettim, cok acım var yazamayıyorum, ne olur bana bir cevap yazın bu acı nasıl azalcak kimse beni anlamıyor,kimse anne kadar cekmiyor bu acıyı, ne eşimiz ne ailemiz kimse ben gibi değil herkes artık unut diyor, ama ben unutamıyorum, yarın mezara bile gidicem diyince herkes kenara cekilmeye basladı şimdiden, bizi sadece birbirimiz anlarız, herkes kendi derdinde, bense kızım nasıl nerde diye düşünmekten benle aynı zamanda hamile olanların doğum haberlerini alınca aglamaktan mahvoldum, sizleri cok seviyorum tanımasam da biliyorum ki beni kalpten anlayacak tek kişi sizsiniz, zor bi hamilelik gecirdim herkes uzaktan izledi, akıllarınca cok destek oldular ama benim zaten 3. hamileliğimdi, ben olsam anneminn yerinde bir an olsa bırakmazdım kızımı, ben ona gelme yorulma bosuna dedim, o da gelmedi ben olsam dinlemezdim, babam bacağı agrıyordu anneni nasıl yollayayım diye dram yaptı, eşim zaten gecenin köründe eve geldi sürekli, şimdi hepsi bi dahakine hastaneye yatırıcaz ne kadar olursa olsun ev araba satcaz diyor ama o gün gelince gene yanlz kalıcam, herkes unutmamı bekliyor ama ben unutmayacağım, o benim tek evladımdı,ben onu cok sevdim kafasını cıkarırdı karnımı yamulturdu oksardım kızımı, kimse beni anlamıyor içim cok acıyor, keske bir dernek olsa hep orda toplansak birbirmizle dertlessek,insanların basit ufak telaslarından sıkıldım acım cok büyük nasıl hemen dönmemi bekliyorlar normale,bana yardım edin melek anneleri, acımı sadece siz anlarsınız
Kızlaaaaar merhaba ben geldim nasılsınız tek tek okudum yazılanları görünüşe göre herşey yolunda sanırım.Tek tek alıntı yapmayı bilmiyorum birçok şey yazmak isterdim ama yapamıyorum. neyse kimsede bi sorun yokya iyi iyi. .Yeni gelen bi arkadaşımız var hoşgelmiş burada kendini gerçekten iyi hissediceğine eminim canım <bu arada başın sağ olsun>....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?