Offfff ağlattın beni mehtaaaap
canım benim kendim yazarken ve her okuduğumda o anlar tekrar gözümde canlanıyor içimdem hep sevmedinmi beni yavrum sevmedinmi anneni diyorum
ya bu acı sanki hiç geçmeyecek Allah hepimize sabır versin tekrar allahım hayırlı hamilelikler ve hayırlı bebişler versin unutamasakta yerini biraz olsun doldursun amiin
bende erken doğum yaptım oğlumu kaybettim ilk bebğimdi daha 3 hafta oldu ama insan teselliyi bi tek ikinci bi bebkte bulucağını sanıo çok üzülüyorum ama napıcağımı bende bilmiyorum
ohh alışveriş en iyi terapislm kızlar,
ben kendimi 2 gündür alışverişe verdim. şehir dışından ark gelmişti onu ağırladım. yedik içtik gezdik. kendi kendime hediyeler aldım. kilomu boş verdim. dar bi pantolon aldım:)ohhhh beeeee bi rahatladım yaw.
canım arkadaşlarım hepinizi görmeyi o kadar çok isterdim ki...inşallh canımız bir daha yanmayacak...
özaycım bu arada sana özelden bi mesaj attım geldi mi?
Merhaba arkadaslar...
umarim hepiniz cok iyisinizdir..hepinizi cok özledim... okumaya calistim ama hepsini okuyamadim...
bende oglumda cok iyiz elhamdülillah...
hamilelerimiz nasillar...hersey yolundami???
rabbim hepinizin bebislerini saglicaklar kucaklariniza almayi nasip etsin.. cünkü inanin bizim ilacimiz bebek... cinsiyet fark etmiyor.. kizimi unutmadim ama oglum hafifletiyor.... bana gülmeye basladi cokk tatli teyzeleri biraz kücük ama olsun ona bile seviniyorum hemen büyümesin biraz bebek seveyim diyorum meger nede cok özlemisim... kizim icinde sarilip kokluyorum... zaman zaman aglamiyor degilim ama oglum pekte firsat vermiyor hemen bende burdayim der gibi aglamaya basliyor... demem o ki iyi olmaya calisin ve kendinize iyi bakin sonra tekrar bebege hazir olun... rabbim insallah diger arkadaslarimizada tekrardan nasip eder insallah...
bu yaz hatta bu kış dolsun bütün göbeklerbekleriz canım hepinizin basımın üstünde yeriniz var
ama insallah bu yaz göbeklerimiz dolarda tekrar
bulusmamız sonraya kalır:))
emin ol hamile kalınca biraz olsun onun acısı geçiyor şu an bebeğimi kaybetmenin korkusu dışında hiç birşey hissetmiyorum .Allah böyle bir acıyı bir daha kimseye yaşatmasınOfffff ağlattın beni mehtaaaap
canım benim kendim yazarken ve her okuduğumda o anlar tekrar gözümde canlanıyor içimdem hep sevmedinmi beni yavrum sevmedinmi anneni diyorum
ya bu acı sanki hiç geçmeyecek Allah hepimize sabır versin tekrar allahım hayırlı hamilelikler ve hayırlı bebişler versin unutamasakta yerini biraz olsun doldursun amiin
ohh alışveriş en iyi terapivalla o kadar psikoloğa gittim olmadı gidip kendime bişey alıyorum daha iyi geliyor
sana da oğluşuna da maşallah darısı bizim başımıza inşallah .biz iyiyiz şu anlık çok şükür inşallah bu sefer tamamlıycaz
bu yaz hatta bu kış dolsun bütün göbekler
emin ol hamile kalınca biraz olsun onun acısı geçiyor şu an bebeğimi kaybetmenin korkusu dışında hiç birşey hissetmiyorum .Allah böyle bir acıyı bir daha kimseye yaşatmasın
Amin................
ketenhelvam gene vitaleye mi gideceksin
daha önce de düşüğün olmus benimde 2 düşüğüm olmustu ve benim de bebeğim yok henüz
ben gene vitaleye gidicem
çünkü ordaki ilgi bana artık cok baska
hepsi cok mahcup ve üzgün oluyorlar
zaten her gittiğimde aklıma geliyor hüngür hüngür aglıyorum
beni hemşireeler sakinleştiriyor
ne bileyim manavgatta bir doktora gitsem eminim umursamaz ya da normal bir hastaya bakacağı kadar bakar
ama benim durumum normal değil artık
2 düşük 1 ölü doğum
ekstra bir dikkat lazım
zaten sema hanım 32.haftadan sonra alırız bir daha dedi
Ali fuat beyde son 2ay yatırcam seni dedi ve o da erken alıcam dedi
aslında doğum yaptığım doktora gitmek istiyorum ertuğrul bey var antalya şifada .son ay doktorumu değiştirmiştim 2.ci gidişimde doğumu o yaptırdı zaten.o bebeğin sıkıntılı olduğunun farkındaymış ama beni o psikoloji ile doğumyapamaz diye söylememiş.doğumdan sonrada ilgilendi benimle.aslında karasızım sema hanımmı ertuğrul bey mi diye.canım sen doğum yapalı kaç ay oldu.
Kötüyüm, hem de çok kötüyüm....
Uzunca bir süreden sonra ilk kez gece ağladım. (3e kadar)
neredeyse 11 ay bitiyor ama yaşadığım ve yaşayacağım fiziksel ve ruhsal acılar aklıma geldikçe kötü oluyorum..
Hadi kötü şeyler oldu ( ya da olmadı) nasıl dayanacağım o acılara tekrardan? Benim o kadar bile gücüm kalmadı ki!!!
Anne olmaktan vazgeçmeyeceğime göre nasıl dayanacağım???
"Ya düşerse ya yine kalbi durursa ya rahmim, mesanem alınırsa" düşüncesiyle 7-8 ay nasıl yaşanır??
Hadi bu düşüncelere iyi kötü alışmaya çalıştım diyelim, ya bu yazdıklarımı yaşarsam nasıl dayanırım?? naparım ben??
Rahmim (hadi onu geçtim) Mesanem ya da ya da bir evladım olmadan nasıl yaşarım?????
Aynı fiziksel ve ruhsal acılara nasıl tahammül ederim???
Bazen keşke sadece bebeğim ölseydi, sadece sezeryan olsaydım da diğer şeyleri yaşamasaydım diyorum...
Muhtemelen bu kadar çok korkmaz, bu kadar çok daralmaz, bu kadar çok ağlamazdım....
Korkuyorum.....
Hamile kalamamaktan, hamile kalıp kucağıma alamamaktan, kucağıma alıp büyütememekten, tekrar anne olma ihtimalim olamamasından, karnında bir torbayla ömür boyu gezmekten...
Korkuyorum ve sadece ağlıyorum....[/QUOT
canım benim ya inan okurken ciğerim parçalandı ama kendini toplamaya çalış ki tekrar hamile kalman için bu gerekli. senin bebeğin neden öldü diğer sıkıntın nedir ki cnm.beterin beteri vardır her zaman için düşünsene ya eşinede bişey olsa.benim eşim 1 aydır beebğimiz öldüğünden beri rahatsız üzüntüsünden ağlayamadıkça içine attıkça bi şekilde patladı kullanmadığı ilaç kalmadı ama hala düzelemedi mide-bağırsak sıkıntısı çekiyor 2 kere hastaneye yattı.inan sabaha kadar uyumayıp sürekli ona bakıp nefes alıyor mu yaşıyormu diye bekledim ya onada bişey olursa diye
Kötüyüm, hem de çok kötüyüm....
Uzunca bir süreden sonra ilk kez gece ağladım. (3e kadar)
neredeyse 11 ay bitiyor ama yaşadığım ve yaşayacağım fiziksel ve ruhsal acılar aklıma geldikçe kötü oluyorum..
Hadi kötü şeyler oldu ( ya da olmadı) nasıl dayanacağım o acılara tekrardan? Benim o kadar bile gücüm kalmadı ki!!!
Anne olmaktan vazgeçmeyeceğime göre nasıl dayanacağım???
"Ya düşerse ya yine kalbi durursa ya rahmim, mesanem alınırsa" düşüncesiyle 7-8 ay nasıl yaşanır??
Hadi bu düşüncelere iyi kötü alışmaya çalıştım diyelim, ya bu yazdıklarımı yaşarsam nasıl dayanırım?? naparım ben??
Rahmim (hadi onu geçtim) Mesanem ya da ya da bir evladım olmadan nasıl yaşarım?????
Aynı fiziksel ve ruhsal acılara nasıl tahammül ederim???
Bazen keşke sadece bebeğim ölseydi, sadece sezeryan olsaydım da diğer şeyleri yaşamasaydım diyorum...
Muhtemelen bu kadar çok korkmaz, bu kadar çok daralmaz, bu kadar çok ağlamazdım....
Korkuyorum.....
Hamile kalamamaktan, hamile kalıp kucağıma alamamaktan, kucağıma alıp büyütememekten, tekrar anne olma ihtimalim olamamasından, karnında bir torbayla ömür boyu gezmekten...
Korkuyorum ve sadece ağlıyorum....
Kötüyüm, hem de çok kötüyüm....
Uzunca bir süreden sonra ilk kez gece ağladım. (3e kadar)
neredeyse 11 ay bitiyor ama yaşadığım ve yaşayacağım fiziksel ve ruhsal acılar aklıma geldikçe kötü oluyorum..
Hadi kötü şeyler oldu ( ya da olmadı) nasıl dayanacağım o acılara tekrardan? Benim o kadar bile gücüm kalmadı ki!!!
Anne olmaktan vazgeçmeyeceğime göre nasıl dayanacağım???
"Ya düşerse ya yine kalbi durursa ya rahmim, mesanem alınırsa" düşüncesiyle 7-8 ay nasıl yaşanır??
Hadi bu düşüncelere iyi kötü alışmaya çalıştım diyelim, ya bu yazdıklarımı yaşarsam nasıl dayanırım?? naparım ben??
Rahmim (hadi onu geçtim) Mesanem ya da ya da bir evladım olmadan nasıl yaşarım?????
Aynı fiziksel ve ruhsal acılara nasıl tahammül ederim???
Bazen keşke sadece bebeğim ölseydi, sadece sezeryan olsaydım da diğer şeyleri yaşamasaydım diyorum...
Muhtemelen bu kadar çok korkmaz, bu kadar çok daralmaz, bu kadar çok ağlamazdım....
Korkuyorum.....
Hamile kalamamaktan, hamile kalıp kucağıma alamamaktan, kucağıma alıp büyütememekten, tekrar anne olma ihtimalim olamamasından, karnında bir torbayla ömür boyu gezmekten...
Korkuyorum ve sadece ağlıyorum....
Kötüyüm, hem de çok kötüyüm....
Uzunca bir süreden sonra ilk kez gece ağladım. (3e kadar)
neredeyse 11 ay bitiyor ama yaşadığım ve yaşayacağım fiziksel ve ruhsal acılar aklıma geldikçe kötü oluyorum..
Hadi kötü şeyler oldu ( ya da olmadı) nasıl dayanacağım o acılara tekrardan? Benim o kadar bile gücüm kalmadı ki!!!
Anne olmaktan vazgeçmeyeceğime göre nasıl dayanacağım???
"Ya düşerse ya yine kalbi durursa ya rahmim, mesanem alınırsa" düşüncesiyle 7-8 ay nasıl yaşanır??
Hadi bu düşüncelere iyi kötü alışmaya çalıştım diyelim, ya bu yazdıklarımı yaşarsam nasıl dayanırım?? naparım ben??
Rahmim (hadi onu geçtim) Mesanem ya da ya da bir evladım olmadan nasıl yaşarım?????
Aynı fiziksel ve ruhsal acılara nasıl tahammül ederim???
Bazen keşke sadece bebeğim ölseydi, sadece sezeryan olsaydım da diğer şeyleri yaşamasaydım diyorum...
Muhtemelen bu kadar çok korkmaz, bu kadar çok daralmaz, bu kadar çok ağlamazdım....
Korkuyorum.....
Hamile kalamamaktan, hamile kalıp kucağıma alamamaktan, kucağıma alıp büyütememekten, tekrar anne olma ihtimalim olamamasından, karnında bir torbayla ömür boyu gezmekten...
Korkuyorum ve sadece ağlıyorum....
Kötüyüm, hem de çok kötüyüm....
Uzunca bir süreden sonra ilk kez gece ağladım. (3e kadar)
neredeyse 11 ay bitiyor ama yaşadığım ve yaşayacağım fiziksel ve ruhsal acılar aklıma geldikçe kötü oluyorum..
Hadi kötü şeyler oldu ( ya da olmadı) nasıl dayanacağım o acılara tekrardan? Benim o kadar bile gücüm kalmadı ki!!!
Anne olmaktan vazgeçmeyeceğime göre nasıl dayanacağım???
"Ya düşerse ya yine kalbi durursa ya rahmim, mesanem alınırsa" düşüncesiyle 7-8 ay nasıl yaşanır??
Hadi bu düşüncelere iyi kötü alışmaya çalıştım diyelim, ya bu yazdıklarımı yaşarsam nasıl dayanırım?? naparım ben??
Rahmim (hadi onu geçtim) Mesanem ya da ya da bir evladım olmadan nasıl yaşarım?????
Aynı fiziksel ve ruhsal acılara nasıl tahammül ederim???
Bazen keşke sadece bebeğim ölseydi, sadece sezeryan olsaydım da diğer şeyleri yaşamasaydım diyorum...
Muhtemelen bu kadar çok korkmaz, bu kadar çok daralmaz, bu kadar çok ağlamazdım....
Korkuyorum.....
Hamile kalamamaktan, hamile kalıp kucağıma alamamaktan, kucağıma alıp büyütememekten, tekrar anne olma ihtimalim olamamasından, karnında bir torbayla ömür boyu gezmekten...
Korkuyorum ve sadece ağlıyorum....
Kötüyüm, hem de çok kötüyüm....
Uzunca bir süreden sonra ilk kez gece ağladım. (3e kadar)
neredeyse 11 ay bitiyor ama yaşadığım ve yaşayacağım fiziksel ve ruhsal acılar aklıma geldikçe kötü oluyorum..
Hadi kötü şeyler oldu ( ya da olmadı) nasıl dayanacağım o acılara tekrardan? Benim o kadar bile gücüm kalmadı ki!!!
Anne olmaktan vazgeçmeyeceğime göre nasıl dayanacağım???
"Ya düşerse ya yine kalbi durursa ya rahmim, mesanem alınırsa" düşüncesiyle 7-8 ay nasıl yaşanır??
Hadi bu düşüncelere iyi kötü alışmaya çalıştım diyelim, ya bu yazdıklarımı yaşarsam nasıl dayanırım?? naparım ben??
Rahmim (hadi onu geçtim) Mesanem ya da ya da bir evladım olmadan nasıl yaşarım?????
Aynı fiziksel ve ruhsal acılara nasıl tahammül ederim???
Bazen keşke sadece bebeğim ölseydi, sadece sezeryan olsaydım da diğer şeyleri yaşamasaydım diyorum...
Muhtemelen bu kadar çok korkmaz, bu kadar çok daralmaz, bu kadar çok ağlamazdım....
Korkuyorum.....
Hamile kalamamaktan, hamile kalıp kucağıma alamamaktan, kucağıma alıp büyütememekten, tekrar anne olma ihtimalim olamamasından, karnında bir torbayla ömür boyu gezmekten...
Korkuyorum ve sadece ağlıyorum....
kuzum üzme kendini zor ama...bak hepimiz ne badireler atlattık özayında dediği gibi Allah sevdiği kuluna verirmiş derdi çok tanıdığım var dört dörtlük kaygısız bir hayat sürüyor fakat biraz duygusuz vurdum duymaz insanlar hayat gözlerinde o kadar basit ki kimseyi düşünmüyorlar öyle bir insan olmaktansa hissiyatlı duygulu değerli insanlar oluruz daha iyi değilmi unutma her karanlığın ardında ışıl ışıl güneş doğar...
bende artık kimseyi düşünmüyorum canım
inanın tanımasam da sizi ve bir kaç yakın arkadasımı,eşimi düşünüyorum sadece
canım cok yandı
kimse benden ilgi alaka beklemesin artık
kimseye deger de veremem artık zaten
eski ben yokum artık
düşünürsün bebeğim düşünürsün,sen duygusuz olamazsın çünkü sen melek annesisin.Doğru olan insanlar bizden ilgi beklemesin biz ilgiye muhtacız.Bir gün gelecek eskisinden daha iyi olacaksın.Biz burda birbirimizi toparlıyoruz.Birimiz düşer birimiz elinden tutar.doktor meselesine gelince bende doktorumu suçluyorum içimden.bir yakınım var senin gibi hamilelikte preklamsi sorunu var normaldede kilolu zaten,iki hamilelik geçirdi ikisindede bu tehlike yüzünden 36.haftada doğum yaptı bebekleri kuvezde durdu.canım biz ne kadar üzerine düşsekte olacak oluyor kaderi yaşıyoruz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?