Sıkıldım...



Çok güzel tespit. Kırk yıl düşünsem aklıma gelmezdi. Neden bu kadar tahammülsüz oldum diye düşünüp duruyordum.
 
Ayy bu yazinda kendimi gordum bi an:))) ne pisirsem :))) aguhaha cocuklarla harale gurele yemek bulasik:))

Ama emin ol tek derdim bu degil eminim bunu yapan cogu kadininda tek derdi bu degildir. Bi esim bi isim sorumlu oldugum cocuklarim..bunlarin hepsine karsi bi gorevim var.

Buarada o mutlu gozuken cogu tip oyle gozukuyodur.. kimse sifir dert gezmiyor emin ol.

Bi kac kisi demis ama.. mululugun en zengin olmayla ilgisi yok..senin nasil baktigin daha onemli.
 
Selam Witch.
Öncelikle şu konuda bir anlaşalım, mutluluğun parayla ilgisi yok.
Hayatta durduğun yer, yanında olan insanlarla ilgisi var.
Ama en çok senin hayata bakışınla ilgili bence.

Buraya+1 koyuyorum.

Beni ne para mutlu etti, ne lüks şeyler, evlendim eh eşim sağ olsun arada mutluyum ama tam kaynağı o değil, evlat var ok; tamam dünyanın en hoş duygusu ama tatmin etmiyor; çünkü annelik dışında, kadınlık dışında bir insanım.
Beni şu ömürde, en çok mutlu eden şey "Çocukluk hayalime" birkaç küçük adım kalmış olması ve yanımda olsanız "İyi misin Gangsta ne heyecanı bu manyadın mı?" dersiniz... Çünkü bir hayali yaşamakta hiç bu kadar kararlı olmamıştım ve o karar ile adım adım mutlu hissediyorum.

Witch, hayallerini yaz bir kağıda; tek tek sırala. Çocukluktan bu zamana kadar ne olmak istedin de olduramadın; en çok hangisi koydu bi süz kendini. Bir şeyler çıkar oralardan gibime geliyor. Angela diye bi film var, onu da mutlaka izle. "Başkasının hayatına bakmak, senin hayatının iyi ya da kötü olduğunu belirlemediği gibi, değiştirmiyor da." Değişim sende başlıyor. İstersen eski konularımdan birine bak; "Ben durduğum yerde değişiyormuşum, oysa yerimi değiştirmem gerekiyormuş" filan demiştim. O değişim yer-hayal ile başlayacak, sonra sen değişirsin yaşadıkça.
 

Kendimi ege de hayal ediyorum.
Çok sofistike gelebilir .
8 10 ahşap masalı bir yer .
Benim yaptığım yemekler yeniyor .
Benim sectigim şaraplarla beraber .
Benim caldigim plaklarla.
Kafamda bir fular
Üstümde bir elbise .
Herkes dağılıyor yavaş yavaş
Ben çıkıyorum dükkanın önündeki tahta masaya
Içeriden bir hafif müzik sesi .
Gelen geçenle konuşuyorum.
Hafif bir esinti .
Tatlı bir yorgunluk
Kıymetli bir huzur ...
Köpegim var bi tane ayağımın önüne kıvrılan
Ama öyle cins mins değil baya sokaktan sahiplenmişim
En çok beni seviyor
Gözümün içine bakıyor .
Beraber eve gidiyoruz
Kapımı kapatip huzurla uyuyorum ...
 

Bu asla olmayacak bir şey değil Witch. Kararlıysan, oldurursun, tam bu şekil bile olmasa saydığın 10 şeyin 8i bile eline geçtiği an huzuru hissedersin; adım adım bu işler.

Bak ben de sana hayalimi anlatayım:
Akriliği yalamış yutmuşum, konuşturuyorum artık renkleri,
İlk sergimi yerel olarak bir kültür merkezinde açmışım ve çok beğenilmiş.
Yetinmemişim; "Yağlı boyanın anasını ağlatacağım" demişim; şahane tablolar çıkarmışım, daha bir eşi yokmuş. Sanki Türkiye'nin Van Gogh'uyum; Frida'sıyım, Picasso'suyum...
Takdirler yağıyor, teşekkürle cevaplıyorum. Eleştiriler geliyor sivri dilli sanat eleştirmenlerinden "Sıkı durun kapak geliyor hepinize" diyorum.
40 yaşıma kadar öyle bir resim çıkarmış oluyorum ki, Ünüm Türkiye'yi aşıyor.

Nasıl? Fena değil ha; uçtuk mu yüksekten uçacağız ki yere çakılırsam "E çok yüksekti, kırılır o kadar kemik; hayatta kaldığıma şükür" filan diyebileyim :)) 2. sıradaki yaşanmak üzere bu arada (Yine bi aksilik çıkmazsa). Kaç kere ucundan döndüm, yılmadım. Yılmak zamanı değil Witch; bir kere yaşıyoruz şu hayatı, keyfine vara vara, olacak üleyyn diye diye yaşamak lazım. Ha hiç mi olmuyor? Ölmedik ya; daha ne çok kapı var, biri kapanırsa bir başka kapıdaki giriş hayırlıdır demek der, yolumuza aynen devam ederiz.
Sıkma içini. Bugün ben de sıkkındım, gittim Mumya Gadın çizdim boyamaya başladım hemen keyfim yerine geldi.
Bi de çay demledim ohh... Çay içen mi? Çay var
 

Umarım hayallerin gerçek olur gangsta ..
Bi çay da ne iyi giderdi şimdi kafası basan bi dostla
 
Umarım hayallerin gerçek olur gangsta ..
Bi çay da ne iyi giderdi şimdi kafası basan bi dostla

E demle o zaman; buralara uğruyoruz ya işte; denk geldikçe muhabbetin dibine varırız.
Dediğini net anlayan insanı çevrende bulmak, kumsalda kum yerine inci bulmak gibi bir şey.
Ben de yalnızım bakarsan, hepimiz yalnızız bir yere kadar. Buradan "Galabalıhlaar içinde yalnızııss" felsefesine doğru gider gibiyim ama bir bakıma doğru bir klişe değil mi?

Kafası basan çoğu insan, pclerin arkasında forum-sosyal medyanın arka sokaklarında gizlenip oralarda boşaltıyor içini. Ben şu konuşmayı 20 küsur yıllık dostumla yapmaya çalışsam "Sen kaşınıyorsun" der bana, dertten saymaz bana dert olanları... Ee napalım, buralarda sohbetlerle, yorumlarla içimizi döküyoruz işte.
Demle çayını, bak konun devam ediyor; sohbet filan araya kaynatırız tüm KK; Mune'den baskın yiyene kadar
 
Şeker gibi ertesi gün hapı içtim kısmına takıldım kaldım. O ilaç hormon dengelerini bozan bir ilaç değil mi?
Yanlış da biliyor olabilirim.
Lanet olası 3 aylık korunma iğnesi yaptırmıştım sadece 1 defaya mahsus.
1 sene kendime gelemedim. Psikolojimi perişan etti. Bütün vücut dengemi bozdu.
Bir de evin dağınık ve kirli olması da negatif enerji yayar.
Bunun titiz olmakla hiç bağlantısı yok.
Gereksiz eşyalar,fazla dolaplar da sıkıntı yaratır.
Bence biraz evi temizle,yeniliğe mekandan başla.
Sonra bıyıklarını beraber alırız.
 
Buda dertmi şimdi insanlar ne hastalıklarla,açlıkla,sefaletle mücadale ediyor senin dert sandığın can sıkıntısının hayalini kuranlar var oturup sıkılmaya bile vakti olmayanlar.sen bu insanları düşün bence sıkıntın geçer.seninki dert değil kusura bakmada şımarıklık
 

Hayallerinizden uzak olduğunuzu mu düşünüyorsunuz? Umudunuzu tamamen tükettiniz mi? Neden bu karamsarlık?
 

Belki konu sahibi bunlari da yasamis veya yasiyordur buraya bir kismini yazmistir bilemeyiz.
Hayatta tek dert aclik hastalik degildir aklimiza gelmiyecek ama buyuk dertleri olanlar da vardir.
 

Doğru biliyorsun hormonları berbat eden bir ilaç.
Kullanmak zorunda kaldım kendimi korumak için.
Umarım koruyabilmisimdir.
Evi temizlemeye başladım biraz önce ama bi uyku bastırdı yemekten sonra
Bi iki saat kestirsem sonra devam etsem diyorum .
Ne bilim bıyıklarım dimi bi de onlar var
 
Ne yazık ki bende aynı durumdayım... tüm haftasonu evden bile çıkmak içimden gelmedi... sürekli yorgun hissediyorum... işe bile zor gidiyorum sabahları...
 
Hayallerinizden uzak olduğunuzu mu düşünüyorsunuz? Umudunuzu tamamen tükettiniz mi? Neden bu karamsarlık?

Hayallerimden uzak olduğumu düşünüyorum çünkü bunları gerçekleştirerek maddi imkanım su an için yok.
Kendi kendimi dönduruyorum diyebiliriz .
Karamsarlık ta yaşamak istemediğim bi yerde
Daha ne kadar yaşayacağım kimbilir endişesi
 
Konunuzu okuyunca aynı ben dedim kendi kendime. Aslında güzel şeylere sahibim ama mutlu değilim. Kendimi sevmiyorum, hep kendisini eleştiren bir beyin taşıyorum. İçimde bana düşman, beni hiç sevmeyen bir ben var ve artık onu susturamiyorum. Her zaman o konuşuyor, durmadan kendimi eleştirme, kendime kızma modundayim. İçimden hiçbir şey yapmak gelmiyor , sürekli uyumak istiyorum.

Uyurken çok güzel çünkü beynim konuşmuyor o zaman susuyor ve ben huzurlu oluyorum. Saatlerce uyuyorum. Aslında iş arıyorum ama çıkıp bakmaya mecalim yok. Bulsam ne olacak ki diyorum. O kadar boş geliyor her şey. Bazı zamanlar hayat bitse de kurtulsak düşüncesine bile giriyorum. Şöyle dönüp bakınca ne kadar da b*ktan yasamissin hayatı diye kendime de kızıyorum. Öyle garip ruh halleri içerisindeyim ben de, bu kadar dipte hissettiğim zaman pek olmamıştı. Beterin beteri vardır en azından sagliklisin diye kendimi teselli ediyorum. Açıkçası bu ruh halimin sagligimi etkileyecegini de düşünüyorum. Dönem dönem oluyor sanırım insanlarda bu, ya da havalardan bilemedim:)
 
(Bu da ) dert evet .
Benim derdim maalesef ki ..
Sizinki şeye benzemiş
Git bir onkoloji bölümünü dolas anlarsın.
Olmuyor işte anlatabiliyor muyum hayata sizin gibi bakamıyorum ben .
Sefalet cekenlerle ben bir degilim .
Iliklerine kadar mutsuz bi insanım
 
Mesela hayal kelimesi bana artık çok uzak, geçenlerde şunu fark ettim artık hayallerim yok , hayal kurmuyorum dedim kendi kendime. Gercekten de öyle eskiden pembiş , tatlı hayallerim vardı onları düşünür mutlu olurdum ama artık onlar da yok. Ben de kendimi çözemiyorum. Konunuzu takipteyim belki kendime bir şeyler bulurum ben de.
 
Belki konu sahibi bunlari da yasamis veya yasiyordur buraya bir kismini yazmistir bilemeyiz.
Hayatta tek dert aclik hastalik degildir aklimiza gelmiyecek ama buyuk dertleri olanlar da vardir.
Tabiki hayatta tek dert bunlar değil.ama bıyığım çıktı almaya halim yok,ertesi gün hapı aldım bişey olmasa bari vs. Gibi şeylerde dert değilde daha çok bizimle dalga geçiyo gibi
 
Kesinlikle bi onkoloji bölümünü dolaşmalısın bence
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…