HaklısınızBence eşinizi karşınıza alıp konuşun. Neden kendi paramızı onlara veriyoruz, biz sahip çıkamıyormuyuz kendi paramıza, çocukmuyuz de. Biraz gururunu incitecek şeyler söyle. Bakalım ne diyecek.. sizde bence çalışın, boş durmayın. En azında kendi paranızı dilediğiniz gibi harcarsın..
Evet konuştum bizim aramızda böyle ayrı gayrı olmaz diyorOzaman sorunun kaynağı farklı demekki, zihninizi doyuruyorsunuz bu durumda. Duygusal ihtiyaçlarınız tamamlanmıyo o halde ve nedeni belli. Eşiniz hala yeni bir aile kurduğunu anlamamış. Her gün gitmek de neymiş. Haftada 1, hadi olmadı 2 kâfi. Maaşı babasına vermek falan da çok uç şeyler. Bu konuda konuştunuz mu?
Evet doğru söylüyorsunuzOlmaz böyle senin duyguya sevgiye şefkate ihtiyacın var o iş öyle mutfağa girmeyle örgü örmeyle olmaz şöyle kocanla el ele tutuşup gezecegin bi sinemaya bi yemeğe gideceğin hayat lazım sana evet bunlar her gün olacak şeyler değil belki bütçe anlamında ama 2 senedir hiç bisey yapmamakta sıkıntı yani..
İki tarafa da uzak olmak en iyisi bence yaşlarımız yakın aynı kafada ama ailesine düşkünlüğü bizi bu duruma sokanBekarım ama görünüşe göre iki tarafa yakin olunca da olmuyor. Köyde yaşıyor olmanin etkisi büyük erkek arkadasimin yaşadigi yerde bir ilçe ben istanbulda büyüdüğüm icin orayi kabul etmedim daha büyük bir ilçesinde yaşamak istiyorum yaşadigi ilin. Ben cabuk sıkılan biriyim kendimin farkindayim. Çok erken evlenmişsin gezip tozmadın bile sanirim bunlar icinde kalmiş. Eşin ayni kafadaysa bir tatil en azindan iyi gelebilir.
Keşke iş bulma imkanınız olsa. Kendi paranız olunca görürüm ben o ayrı gayrı muhabbetini.Evet konuştum bizim aramızda böyle ayrı gayrı olmaz diyor
Köy yerin de hayvan alsa yanına birde büyükbaş eklerler süt sağması temizlemesi bütün iş o sıkılan kişiye kalır.Bulunduğun duruma göre bu yaşadığın hisler çok normal. İnsan arada bi başkasıyla sohbet etmek ister (arkadaş veya aile..). Bunları yapmayınca depresyona gitme ihtimali çok yüksek özelliklede eski hayatınız sosyalse. Madem kimse yok diyorsunuz, tak kulaklığı son ses müzik aç yürüyüşlere çık. Hem spor yapmış olursun hemde birazda olsa evden çıkmış olursun. Evde kendine yeni hobi edinmeye bak. Veya bir hayvan al, ev arkadaşı olarak ? Mesela kedi, evde yalnız olmazsınız? Temizlik konusuna gelince, çok fazla takma, takıntı haline gelebilir ve hastalık oluşabilir.
Olmaz onunla.Maaşı alıp babaya gondermek nedır .Gecen bı akrabamızın kızı boşandı .Kac yıldır gidip gidip gelıyordu .Çocuk maaşını ablasına yolluomuş .Tovbe yaresurullah .Boşandı kurtardı sonunda .Istedıgın hayat buysa devam et ?Merhaba herkese uzun zamandır takip ediyorum bu siteyi çok güzel insanlar var burada birilerinin derdine ortak olup onlara fikir veren yardımcı olan bende yazmak istedim içimi dökmek istedim kendimce derdimi biraz uzun olacak ama şimdiden teşekkür ederim okuyup bir şeyler yazarsanız. 22 yaşındayım 2,5 yıllık evliyim köyde yaşıyoruz kayınvalidemlere 10 dakika uzaklıktayız eşim ailesine çok düşkündür her gün gider yanlarına benimde gitmemi ister annesiyle kardeşleriyle aramız iyi çok şükür ama babasıyla pek iyi değil hiç rahat hissetmiyorum orada ya her an kızacak gibidir küçük düşürür gerçi herkese aynıymış zamanla gördüm bunu eşimle normal giden bir evliliğimiz var ama son zamanlarda aslında istediğim hayatın bu olmadığını anladım iki yıldır bir uzak yolculuğa çıkmamışız bir tatile gitmemişiz birkaç kez gezmek için alışveriş için çıkmışızdır ama onun dışında hiçbir aktivitemiz yok günün yarısını yalnız geçiriyorum bu evde bütün hayatım iki ev arasında geçip gidiyor sanki artık kendimi hasta gibi hissetmeye başladım evi her gün temizliyorum ama hala kirliymiş gibi geliyor bir yerin örtüsü kırışsa dünyanın sonu sanki eşim çıkıp gidiyor bazen gitmesin istiyorum o kadar tepki gösteriyorum ki yalnız bıraktığı için içim sıkılıyor gidince oturup ağlıyorum öyle masraflı bir insan değilim mala eşyaya düşkünlüğüm yoktur tek istediğim biraz farklı yerler görmek bu rutinden çıkmak son zamanlarda çok arttı kavgalar birbirimizi seviyoruz ama artık zarar vermeye başladı bu ilişki bir kez vurdu bana sonra da pişman oldu zaten bir daha yapmadı boşanmayı istemiyorum ama sürekli aklıma geliyor yeter diyip çıkıp gitmek istiyorum çocuk istiyoruz o da olmuyor altınları birikimimizi babasına verdik bir gün çıkıp istemedim kendinden şimdi araba aldık babası yardım etti alırken bize borcu vardı zaten sırf yardım etti diye maaşı yatar yatmaz babasına atıyor hepsini bende istiyorum ki para biriktirelim tek bir arkadaşım yok burada bütün mahalle yaşlı emekli insanlarla dolu bir komşum yok çok bunaldım bazı şeyleri ben mi büyütüyorum bilmiyorum ama artık çok sıkıldım her şeyden.
Merhabalar evliliklerde ilk 5 yıl birbirinizi, ailelerinizi, alışkanlıklarınızı, düşünme ve yaşam tarzlarını tam olarak derinlemesine tanıma zamanıdır. Daha önceki hayatınızı bilemiyorum tabi ama şuan ki hayatınızdan daha rahat daha sosyal, aile ilişkisi olarak daha sıcak ve çevre olarak daha geniş bir ortamda büyüdü iseniz şuan ki hayatınızın eşinizin ailesi ekseninde dönüyor olması mutlaka her insanı etkilediği gibi sizi de olumsuz etkilemiş olabilir. İçinizde biriktirdiğiniz ve ifade edemediğiniz ifade etsenizde karşı taraf tarafından değer verildiğini düşünmediğiniz duygularınız da içinizde biriktikçe bu sıkışmışlık duygusunu hissetmenize neden oluyor. Size tavsiyem içinize dönün, neler hissediyorsunuz duygularınıza bakın, neyi farklı yapsam veya neyi yapmasam bu içinde bulunduğum ruh halinden kurtulabilirim diye düşünün. Unutmayın çevremizi ve hayatımızı paylaştığımız insanları değiştiremeyiz. Değişim ancak bizde içimizde başlar. Ama olaylara bakış açımızı, duygu ve isteklerimizi ifade ediş tarzımızı gözden geçirip değiştirebilirsek işte o zaman çevremiz eşimiz dostumuz ailemiz ile olan tüm ilişkilerimiz ve tüm hayatımız bundan olumlu etkilenir.Merhaba herkese uzun zamandır takip ediyorum bu siteyi çok güzel insanlar var burada birilerinin derdine ortak olup onlara fikir veren yardımcı olan bende yazmak istedim içimi dökmek istedim kendimce derdimi biraz uzun olacak ama şimdiden teşekkür ederim okuyup bir şeyler yazarsanız. 22 yaşındayım 2,5 yıllık evliyim köyde yaşıyoruz kayınvalidemlere 10 dakika uzaklıktayız eşim ailesine çok düşkündür her gün gider yanlarına benimde gitmemi ister annesiyle kardeşleriyle aramız iyi çok şükür ama babasıyla pek iyi değil hiç rahat hissetmiyorum orada ya her an kızacak gibidir küçük düşürür gerçi herkese aynıymış zamanla gördüm bunu eşimle normal giden bir evliliğimiz var ama son zamanlarda aslında istediğim hayatın bu olmadığını anladım iki yıldır bir uzak yolculuğa çıkmamışız bir tatile gitmemişiz birkaç kez gezmek için alışveriş için çıkmışızdır ama onun dışında hiçbir aktivitemiz yok günün yarısını yalnız geçiriyorum bu evde bütün hayatım iki ev arasında geçip gidiyor sanki artık kendimi hasta gibi hissetmeye başladım evi her gün temizliyorum ama hala kirliymiş gibi geliyor bir yerin örtüsü kırışsa dünyanın sonu sanki eşim çıkıp gidiyor bazen gitmesin istiyorum o kadar tepki gösteriyorum ki yalnız bıraktığı için içim sıkılıyor gidince oturup ağlıyorum öyle masraflı bir insan değilim mala eşyaya düşkünlüğüm yoktur tek istediğim biraz farklı yerler görmek bu rutinden çıkmak son zamanlarda çok arttı kavgalar birbirimizi seviyoruz ama artık zarar vermeye başladı bu ilişki bir kez vurdu bana sonra da pişman oldu zaten bir daha yapmadı boşanmayı istemiyorum ama sürekli aklıma geliyor yeter diyip çıkıp gitmek istiyorum çocuk istiyoruz o da olmuyor altınları birikimimizi babasına verdik bir gün çıkıp istemedim kendinden şimdi araba aldık babası yardım etti alırken bize borcu vardı zaten sırf yardım etti diye maaşı yatar yatmaz babasına atıyor hepsini bende istiyorum ki para biriktirelim tek bir arkadaşım yok burada bütün mahalle yaşlı emekli insanlarla dolu bir komşum yok çok bunaldım bazı şeyleri ben mi büyütüyorum bilmiyorum ama artık çok sıkıldım her şeyden.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?