Sıkışmış hissetmek

Olmaz böyle senin duyguya sevgiye şefkate ihtiyacın var o iş öyle mutfağa girmeyle örgü örmeyle olmaz şöyle kocanla el ele tutuşup gezecegin bi sinemaya bi yemeğe gideceğin hayat lazım sana evet bunlar her gün olacak şeyler değil belki bütçe anlamında ama 2 senedir hiç bisey yapmamakta sıkıntı yani..
 
Bence eşinizi karşınıza alıp konuşun. Neden kendi paramızı onlara veriyoruz, biz sahip çıkamıyormuyuz kendi paramıza, çocukmuyuz de. Biraz gururunu incitecek şeyler söyle. Bakalım ne diyecek.. sizde bence çalışın, boş durmayın. En azında kendi paranızı dilediğiniz gibi harcarsın..
Haklısınız
 
Ozaman sorunun kaynağı farklı demekki, zihninizi doyuruyorsunuz bu durumda. Duygusal ihtiyaçlarınız tamamlanmıyo o halde ve nedeni belli. Eşiniz hala yeni bir aile kurduğunu anlamamış. Her gün gitmek de neymiş. Haftada 1, hadi olmadı 2 kâfi. Maaşı babasına vermek falan da çok uç şeyler. Bu konuda konuştunuz mu?
Evet konuştum bizim aramızda böyle ayrı gayrı olmaz diyor
 
Olmaz böyle senin duyguya sevgiye şefkate ihtiyacın var o iş öyle mutfağa girmeyle örgü örmeyle olmaz şöyle kocanla el ele tutuşup gezecegin bi sinemaya bi yemeğe gideceğin hayat lazım sana evet bunlar her gün olacak şeyler değil belki bütçe anlamında ama 2 senedir hiç bisey yapmamakta sıkıntı yani..
Evet doğru söylüyorsunuz
 
Benim de 19 yaşında sevgilim oldu hatta daha erken de oluyordu. Ama o yasta evime 2 saatlik bir sehirde universite okuyordum, meslek edinmeye calisip, biryandan arkadaslarimla ve sevgilimle geziyordum.
Üniversitem bitti yine sevgililerim oldu, aile evime geldim arkadaslarimla, ablamla tatillere, gezilere, turlara çıktım.
Paramı kazandım, meslegimde gelistim, annemle kiyafet makyaj takı alışverislerine cıktım.
29 yasindayim yurtdisinda yasayan benim gibi gezmeyi, seyahati seven, dunyayi gezebilecegim, acayip eglendigim, yasimiz, mesleklerimiz, oturmuş karakterlerimiz sayesinde her seyi olması gerektigi gibi yasadigimız, maddi manevi hayatimizi ortak planladigimiz bir erkekle henuz yeni evlendim.

Yani bunu hava atmak icin yazmadim ama yani dusunuyorum da ben de 19 yasinda oldum siz de, hayatinizi bambaska yasamak varken, okumadan meslek edinmeden, gezip tozmadan, sevgili edinip insanlari tanimadan, eğlenmeden, entelektuellik ve kişilik olarak gelismeden nasıl gidip koştur koştur evleniyorsunuz aklım almıyor. 🤦🏼‍♀️
Söyleyeceğim tek şey ya bu deveyi güdeceksin, ya da çocuk falan olmadan bu diyardan gideceksin konu sahibi.
 
Bekarım ama görünüşe göre iki tarafa yakin olunca da olmuyor. Köyde yaşıyor olmanin etkisi büyük erkek arkadasimin yaşadigi yerde bir ilçe ben istanbulda büyüdüğüm icin orayi kabul etmedim daha büyük bir ilçesinde yaşamak istiyorum yaşadigi ilin. Ben cabuk sıkılan biriyim kendimin farkindayim. Çok erken evlenmişsin gezip tozmadın bile sanirim bunlar icinde kalmiş. Eşin ayni kafadaysa bir tatil en azindan iyi gelebilir.
 
Bekarım ama görünüşe göre iki tarafa yakin olunca da olmuyor. Köyde yaşıyor olmanin etkisi büyük erkek arkadasimin yaşadigi yerde bir ilçe ben istanbulda büyüdüğüm icin orayi kabul etmedim daha büyük bir ilçesinde yaşamak istiyorum yaşadigi ilin. Ben cabuk sıkılan biriyim kendimin farkindayim. Çok erken evlenmişsin gezip tozmadın bile sanirim bunlar icinde kalmiş. Eşin ayni kafadaysa bir tatil en azindan iyi gelebilir.
İki tarafa da uzak olmak en iyisi bence yaşlarımız yakın aynı kafada ama ailesine düşkünlüğü bizi bu duruma sokan
 
Sizde insansınız yalnızlık zordur ama iki seçeneğiniz var ya eşinizle konuşun açık açık adam akıllı ya da ilişkinizin ve kendinizin eriyip gitmesine izin verin
 
Evet konuştum bizim aramızda böyle ayrı gayrı olmaz diyor
Keşke iş bulma imkanınız olsa. Kendi paranız olunca görürüm ben o ayrı gayrı muhabbetini.
Evlendiyse bal gibi olur, siz yamak gelmediniz oraya, o evin hanımısınız, yasal olarak yarı yarıya hakkınız var zaten, işin sorumluluk boyutunu hiç saymıyorum. Bu erkekler cidden evlendiklerinde ergen oluyorlar yaa, kazık kadar ama göbek bağı duruyor maşallah ilk günkü gibi
 
daha küçüksünüz bu kadar küçükken görücü usulü niye oldu, niye evlenmeyi kabul ettiniz bilmiyorum ama tabi ki kendinizi o hayata ait hissetmezsiniz. ne olursa olsun insan gezmek, görmek, eğlenmek, biraz hayatın tadını cıkarmak ister. eşinizle bunu uzun uzadıya konuşun çünkü böyle hiçbir şey yürümez. ailelerle her gün görüşmek zaten akıl karı değil ne kadar iyi anlaşırsanız anlaşın. siz altınlarınızı vermişsiniz babası da araba alırken yardım etmiş, tekrar maaşını götürüp vermesi cok saçma, eğer evi ayrıysa ayrı gayrı yok diyemez. lütfen bu düzeni böyle kabullenmeyin, kabullendiğiniz takdirde ileride daha da cok üzülecek ve yalnız kalacaksınız
 
Bulunduğun duruma göre bu yaşadığın hisler çok normal. İnsan arada bi başkasıyla sohbet etmek ister (arkadaş veya aile..). Bunları yapmayınca depresyona gitme ihtimali çok yüksek özelliklede eski hayatınız sosyalse. Madem kimse yok diyorsunuz, tak kulaklığı son ses müzik aç yürüyüşlere çık. Hem spor yapmış olursun hemde birazda olsa evden çıkmış olursun. Evde kendine yeni hobi edinmeye bak. Veya bir hayvan al, ev arkadaşı olarak ? Mesela kedi, evde yalnız olmazsınız? Temizlik konusuna gelince, çok fazla takma, takıntı haline gelebilir ve hastalık oluşabilir.
Köy yerin de hayvan alsa yanına birde büyükbaş eklerler süt sağması temizlemesi bütün iş o sıkılan kişiye kalır.
 
Merhaba herkese uzun zamandır takip ediyorum bu siteyi çok güzel insanlar var burada birilerinin derdine ortak olup onlara fikir veren yardımcı olan bende yazmak istedim içimi dökmek istedim kendimce derdimi biraz uzun olacak ama şimdiden teşekkür ederim okuyup bir şeyler yazarsanız. 22 yaşındayım 2,5 yıllık evliyim köyde yaşıyoruz kayınvalidemlere 10 dakika uzaklıktayız eşim ailesine çok düşkündür her gün gider yanlarına benimde gitmemi ister annesiyle kardeşleriyle aramız iyi çok şükür ama babasıyla pek iyi değil hiç rahat hissetmiyorum orada ya her an kızacak gibidir küçük düşürür gerçi herkese aynıymış zamanla gördüm bunu eşimle normal giden bir evliliğimiz var ama son zamanlarda aslında istediğim hayatın bu olmadığını anladım iki yıldır bir uzak yolculuğa çıkmamışız bir tatile gitmemişiz birkaç kez gezmek için alışveriş için çıkmışızdır ama onun dışında hiçbir aktivitemiz yok günün yarısını yalnız geçiriyorum bu evde bütün hayatım iki ev arasında geçip gidiyor sanki artık kendimi hasta gibi hissetmeye başladım evi her gün temizliyorum ama hala kirliymiş gibi geliyor bir yerin örtüsü kırışsa dünyanın sonu sanki eşim çıkıp gidiyor bazen gitmesin istiyorum o kadar tepki gösteriyorum ki yalnız bıraktığı için içim sıkılıyor gidince oturup ağlıyorum öyle masraflı bir insan değilim mala eşyaya düşkünlüğüm yoktur tek istediğim biraz farklı yerler görmek bu rutinden çıkmak son zamanlarda çok arttı kavgalar birbirimizi seviyoruz ama artık zarar vermeye başladı bu ilişki bir kez vurdu bana sonra da pişman oldu zaten bir daha yapmadı boşanmayı istemiyorum ama sürekli aklıma geliyor yeter diyip çıkıp gitmek istiyorum çocuk istiyoruz o da olmuyor altınları birikimimizi babasına verdik bir gün çıkıp istemedim kendinden şimdi araba aldık babası yardım etti alırken bize borcu vardı zaten sırf yardım etti diye maaşı yatar yatmaz babasına atıyor hepsini bende istiyorum ki para biriktirelim tek bir arkadaşım yok burada bütün mahalle yaşlı emekli insanlarla dolu bir komşum yok çok bunaldım bazı şeyleri ben mi büyütüyorum bilmiyorum ama artık çok sıkıldım her şeyden.
Olmaz onunla.Maaşı alıp babaya gondermek nedır .Gecen bı akrabamızın kızı boşandı .Kac yıldır gidip gidip gelıyordu .Çocuk maaşını ablasına yolluomuş .Tovbe yaresurullah .Boşandı kurtardı sonunda .Istedıgın hayat buysa devam et ?
 
Bunalmakta cok haklisiniz. Oncelikle tavsiyem cocuk icin acele etmeyin. Cocuk sizi bir sure oyalar ama uzerinize daha cok yuk binecek ve eminim ki kv kp size cok karisacak. Ruh halinizin bundan daha iyi olacagini sanmiyorum. Sizin oncelikle kendi hayatinizla mutlu olmaniz lazim. Hayirli olsun araba almissiniz. Siz kullanmayi biliyorsaniz ya da bilmiyorsaniz ogrenerek cevre bolgelere gunduzleri kucuk seyahatler yapmaya ne dersiniz? Ya da ulasim sorununuz yoksa is edinmeye ya da okula gitmeye ne dersiniz? Merkeze ne kadar uzaktasiniz bilmiyorum ama artik her ilde en az 1 universite var.
Bu arada sizin esas derdiniz esinizin tutumu farkindayim tabi ki ama belli ki o halinden memnun kafasi boyle calisiyor. Bu yuzden dogrudan size yonelik konustum.
 
Merhaba herkese uzun zamandır takip ediyorum bu siteyi çok güzel insanlar var burada birilerinin derdine ortak olup onlara fikir veren yardımcı olan bende yazmak istedim içimi dökmek istedim kendimce derdimi biraz uzun olacak ama şimdiden teşekkür ederim okuyup bir şeyler yazarsanız. 22 yaşındayım 2,5 yıllık evliyim köyde yaşıyoruz kayınvalidemlere 10 dakika uzaklıktayız eşim ailesine çok düşkündür her gün gider yanlarına benimde gitmemi ister annesiyle kardeşleriyle aramız iyi çok şükür ama babasıyla pek iyi değil hiç rahat hissetmiyorum orada ya her an kızacak gibidir küçük düşürür gerçi herkese aynıymış zamanla gördüm bunu eşimle normal giden bir evliliğimiz var ama son zamanlarda aslında istediğim hayatın bu olmadığını anladım iki yıldır bir uzak yolculuğa çıkmamışız bir tatile gitmemişiz birkaç kez gezmek için alışveriş için çıkmışızdır ama onun dışında hiçbir aktivitemiz yok günün yarısını yalnız geçiriyorum bu evde bütün hayatım iki ev arasında geçip gidiyor sanki artık kendimi hasta gibi hissetmeye başladım evi her gün temizliyorum ama hala kirliymiş gibi geliyor bir yerin örtüsü kırışsa dünyanın sonu sanki eşim çıkıp gidiyor bazen gitmesin istiyorum o kadar tepki gösteriyorum ki yalnız bıraktığı için içim sıkılıyor gidince oturup ağlıyorum öyle masraflı bir insan değilim mala eşyaya düşkünlüğüm yoktur tek istediğim biraz farklı yerler görmek bu rutinden çıkmak son zamanlarda çok arttı kavgalar birbirimizi seviyoruz ama artık zarar vermeye başladı bu ilişki bir kez vurdu bana sonra da pişman oldu zaten bir daha yapmadı boşanmayı istemiyorum ama sürekli aklıma geliyor yeter diyip çıkıp gitmek istiyorum çocuk istiyoruz o da olmuyor altınları birikimimizi babasına verdik bir gün çıkıp istemedim kendinden şimdi araba aldık babası yardım etti alırken bize borcu vardı zaten sırf yardım etti diye maaşı yatar yatmaz babasına atıyor hepsini bende istiyorum ki para biriktirelim tek bir arkadaşım yok burada bütün mahalle yaşlı emekli insanlarla dolu bir komşum yok çok bunaldım bazı şeyleri ben mi büyütüyorum bilmiyorum ama artık çok sıkıldım her şeyden.
Merhabalar evliliklerde ilk 5 yıl birbirinizi, ailelerinizi, alışkanlıklarınızı, düşünme ve yaşam tarzlarını tam olarak derinlemesine tanıma zamanıdır. Daha önceki hayatınızı bilemiyorum tabi ama şuan ki hayatınızdan daha rahat daha sosyal, aile ilişkisi olarak daha sıcak ve çevre olarak daha geniş bir ortamda büyüdü iseniz şuan ki hayatınızın eşinizin ailesi ekseninde dönüyor olması mutlaka her insanı etkilediği gibi sizi de olumsuz etkilemiş olabilir. İçinizde biriktirdiğiniz ve ifade edemediğiniz ifade etsenizde karşı taraf tarafından değer verildiğini düşünmediğiniz duygularınız da içinizde biriktikçe bu sıkışmışlık duygusunu hissetmenize neden oluyor. Size tavsiyem içinize dönün, neler hissediyorsunuz duygularınıza bakın, neyi farklı yapsam veya neyi yapmasam bu içinde bulunduğum ruh halinden kurtulabilirim diye düşünün. Unutmayın çevremizi ve hayatımızı paylaştığımız insanları değiştiremeyiz. Değişim ancak bizde içimizde başlar. Ama olaylara bakış açımızı, duygu ve isteklerimizi ifade ediş tarzımızı gözden geçirip değiştirebilirsek işte o zaman çevremiz eşimiz dostumuz ailemiz ile olan tüm ilişkilerimiz ve tüm hayatımız bundan olumlu etkilenir.
 
Back
X