Şimdiden sıkıntı bastı..okulun açılmasına,uyum haftasına az kaldı.

bıçak çok radikal bir örnek. zaten aklının erdiği bir yaş ki bence 3,5 yaşında falan bıçağın zararlı olduğunu bilir. bilmiyorsa öğretilecek bu artık çok kolay aktivite kitaplarıyla çok eğlenceli artık çocuklarla zaman geçirmek.
bıçak istiyor diye elbette verilmez ama hangi yaşta olduğunu dikkate alarak tutum sergilenir. 5 yaşındaki çocuk istiyorsa bırak ağlasın demek tamamen kuramsal bir yaklaşım.

çocuklar ağlamayı inan çok güzel kullanıyorlar.. bıçak olamaz ama ne bilim banbaşka bişey ister ama yasak olan yapmaması gereken tehlilkeli bişey eğer ağladığında yaparsanız derki ben nekadar ağlarsam o kadar istediğimi elde ederim.. çok hassas bi durum biliyorum.. ama böyle ben biyeri acımadığı sürece böyle istek ağlamalarını inan sallamıyorum . odaya falan kapamıyorum yok öyle bişey ama aslada bağırmıyorum sadece net kararlarım var. kandırmak için elimden geleni yapıyorum o esnada oyunlar dikkat dağıtma gibi bi çok şey..

düşünsene ben aman ağlamasın diye her istediğini yapsam ee bu çocuk benim dışında toplum içine girince kural nizam öğrenmeye başlayınca ne yapıcak.. kimse onu oyununa dahil etmek zorunda değil kimse onu sevmek zorunda değil kimse ona benim gibi yaklaşmak zorunda değil acı ama gerçek bunlarla yüzleşmesi gerek..
hele beş yaşındaki çocuk hala ağlıyosa istedikleri için hele hele kendini ifade etmek için sıkıntı var derim ben..
 
st: 36569848 .!.:
Taviz vermemek kısmına katılıyorum. Gerçi ben buna taviz vermemek demiyorum kararlı durmak diyorum ama o çocuklar şımarıklıktan ağlamıyorlar. Bilmedikleri hayatlarında ilk kez gördükleri ortam ve insanlarla birlikteler. Güven duygusuyla alakası olduğunu da düşünmüyorum. Tanımadığımız hiç kimseye bırakmıyoruz değil mi çocuklarımızı.
Sadece şu anlatılmalı bence.
Ben öğretmenine güveniyorum. Okuluna da güveniyorum. Burda güven içerisinde olacaksın.
Çocuğa bu hissetirilmeli. Ama yine de kaygılı olmaları korkmaları normal.
Çocukların ağlamaları size göre komik olabilir ama bu bir anneye komik gelmiyor.
Şefkatse ayrı bir konu.
Şefkat her an her yerde gösterilir. Çocuk okula bırakıp vedalaşırken şefkatle sarılmalı elbette.
Ama bu dramatize edilmeden. Ağlayıp sızlanmadan.

Ben aglarkenki fotograflari sene sonunda yaptigim bir slayta koydum komik oldu demm o yüzdendir tabiki cocuklarin kaygi duymalari normal ama bence aile bu durumda çok önemli çocuğun yetişme tarzi da bazi cocuklar hemen alisirken bazilari günlerce aglayip tepiniyorlar aile kararli olmuyor kendi tedirginligini çocuğa yansitiyor sevkatten kastim da cocugun en ufak mizildanmasinda sarilip öpüp kokluyor valla ben çocuk olsam ben durmadan aglarim
 
çünkü güvende hissedemedi kendisini.. bilemiyorum belki öğretmenden, belki çevreden, belki de çok bağırarak iletişim kurulmasından dolayı.. öğretmeni ile ne zaman konuşmak istesem aynen burada verilen fikirler gibi dışarı çıkartıldım :) halbuki sadece 2 saniye onun yanına oturulup güven verilse ortada sorun kalmayacaktı..
sorunu yine bir veli olarak ben hallettim inanır mısınız? öğretmenin nelerden hoşlandığını buldum, oğlumla çiçekler götürdük ve bir şekilde iletişim kurmayı başardım.. sonrası çorap söküğü gibi geldi.. sene sonunda birbirlerine sarılarak ayrıldılar, ama gelin bir de bana sorun o seneyi :)
bağırarak iletişim sıkıntı olabilir ama belki sesini duyurmak için herkese o yüzden yüksek sesle konuşulmuştur.. bide böyle duygulardan korkmayalım çok normal şeyler bunlar biz bile hala yeni bir işe başlarken sıktı yaşamıyormuyuz çocuk ne yapsın.. bırakın korkmayın alışsın böyle duygulara hayat zor daha neler yaşıcaklar şimdiden alışssınlar.. hiç kolay değil biliyorum bizler için...
 
bu dediklerinizi yapmak keşke yazdıldığı kadar kolay olsa
Aslinda çok kolay okul acilmadan önce okula gidin öğretmenle konusun kacta baslar kaçta biter tuvalet nerde yardimci var mi yemeği kacta yiyorlar aklinizda ne varsa sorun siz kendi tedirgin ligin izi giderip okula ve öğretmene guvenirseniz çocuğumuza bunu aktarmaniz daha kolay olur onu Gonul rahatligiyla birakabilirsiniz unutmayin burada çocuk değil siz çok onemlisniz
 
çocuklar ağlamayı inan çok güzel kullanıyorlar.. bıçak olamaz ama ne bilim banbaşka bişey ister ama yasak olan yapmaması gereken tehlilkeli bişey eğer ağladığında yaparsanız derki ben nekadar ağlarsam o kadar istediğimi elde ederim.. çok hassas bi durum biliyorum.. ama böyle ben biyeri acımadığı sürece böyle istek ağlamalarını inan sallamıyorum . odaya falan kapamıyorum yok öyle bişey ama aslada bağırmıyorum sadece net kararlarım var. kandırmak için elimden geleni yapıyorum o esnada oyunlar dikkat dağıtma gibi bi çok şey..

düşünsene ben aman ağlamasın diye her istediğini yapsam ee bu çocuk benim dışında toplum içine girince kural nizam öğrenmeye başlayınca ne yapıcak.. kimse onu oyununa dahil etmek zorunda değil kimse onu sevmek zorunda değil kimse ona benim gibi yaklaşmak zorunda değil acı ama gerçek bunlarla yüzleşmesi gerek..
hele beş yaşındaki çocuk hala ağlıyosa istedikleri için hele hele kendini ifade etmek için sıkıntı var derim ben..
sana bir soru..
bakalım nasıl bir çözümün var??
gecenin bir yarısı çocuk uyanıyor ve annanesini istiyor ama feryat figan, gidelim ona diyor?? çözümün ne? ağlatmak mı?
 
Aslinda çok kolay okul acilmadan önce okula gidin öğretmenle konusun kacta baslar kaçta biter tuvalet nerde yardimci var mi yemeği kacta yiyorlar aklinizda ne varsa sorun siz kendi tedirgin ligin izi giderip okula ve öğretmene guvenirseniz çocuğumuza bunu aktarmaniz daha kolay olur onu Gonul rahatligiyla birakabilirsiniz unutmayin burada çocuk değil siz çok onemlisniz
bu soruların cevabını zaten biliyoruz. hepsini gittik gördük beni tedirgin eden hiç bir şey yok. gönlüm de çok rahat en azından evden daha verimli zaman geçireceği kesin..
ama gel gör ki bu ayrıntıları geçmek sonucu etkilemiyor
 
sana bir soru..
bakalım nasıl bir çözümün var??
gecenin bir yarısı çocuk uyanıyor ve annanesini istiyor ama feryat figan, gidelim ona diyor?? çözümün ne? ağlatmak mı?
tabiki götürmem..biz bunun gibi ne şeyler yaşadık ahh arkadaşım bi bilsen.. ağlayabilir sıkıntı yok.. mantıklı bişey değil o saatte annenne inan bunun saçma olduğunu senden daha iyi biliyor yavrun.. altında yatan şey daha başka onu anlamaya çalış.. sarıl öp kandır kanmıyosa bırak ağlasın korkma acıdan ağlamıyo bu çocuk. bak çok zor biliyorum o satte çocuklamı uğraşçan eşle kocaylamı.. uykusuz biliyorum bunların hepsini yaşadım ama ben istediğini yapmam.. sabah nedenini anlamaya çalışırım ..
 
sana bir soru..
bakalım nasıl bir çözümün var??
gecenin bir yarısı çocuk uyanıyor ve annanesini istiyor ama feryat figan, gidelim ona diyor?? çözümün ne? ağlatmak mı?[/QUO

bide ben oğlum ağlarken kesinlikle çok zor tutuyorum kendimi ama bağırmıyorum eşimde bende .. çok tepkisiz kalıp sadece dikkat dağıtmaya çalışıyoruz. yani öyle bırakmıyoruz çocuğu ne halin varsa gör ağla falan diye.. sadece çok zor ama kararlı olmaya çalışıyoruz.. çok nadirdir istediğini yaptığım çok özel anlar dışında.. oda kontrol genelde bendedir..
 
tabiki götürmem..biz bunun gibi ne şeyler yaşadık ahh arkadaşım bi bilsen.. ağlayabilir sıkıntı yok.. mantıklı bişey değil o saatte annenne inan bunun saçma olduğunu senden daha iyi biliyor yavrun.. altında yatan şey daha başka onu anlamaya çalış.. sarıl öp kandır kanmıyosa bırak ağlasın korkma acıdan ağlamıyo bu çocuk. bak çok zor biliyorum o satte çocuklamı uğraşçan eşle kocaylamı.. uykusuz biliyorum bunların hepsini yaşadım ama ben istediğini yapmam.. sabah nedenini anlamaya çalışırım ..
ama kandırmanın doğru bir çözüm olmadığını kendin söyledin daha önceki mesajlarında..
yani bir şeyden vaz geçirmek için başka bir teklif sunmak yanlış dedin daha önce.
biz neler yaşadık derken öğretmen değilsin sanırım her anne baba kadar biz de yaşadık...
 
benim başımdan geçti bu örnek..kızıma okul dışında annem baktığı için çok düşkün anneme.
gece 2-3kalkıp ağlardı annaneee diye.
ben de o an kendimce bir çözüm buldum onu üzmemek için..
 
ama kandırmanın doğru bir çözüm olmadığını kendin söyledin daha önceki mesajlarında..
yani bir şeyden vaz geçirmek için başka bir teklif sunmak yanlış dedin daha önce.
biz neler yaşadık derken öğretmen değilsin sanırım her anne baba kadar biz de yaşadık...

konu sahibi ağlayan öğrencisi karşısında şimdiden sıkıntılar içerisindeyken, yani bizim çocuğumuzu emanet ettiğimiz öğretmen offf puffff ne yapacağım diyorken, bazı arkadaşlar hangi dünyada yaşıyorlar anlayamadım...
 
Hic bir sebep yokken aglayan sizlayan cocuklara otobuste bile katlanamayip inip otobus degistirirken, hatta icimden annesine selam soylerken, boyle cocuklarin ogretmenlerine Allah kolaylik versin diyorum.
 
konu sahibi ağlayan öğrencisi karşısında şimdiden sıkıntılar içerisindeyken, yani bizim çocuğumuzu emanet ettiğimiz öğretmen offf puffff ne yapacağım diyorken, bazı arkadaşlar hangi dünyada yaşıyorlar anlayamadım...
off puff demekten öte "ağlayarak öğrensin" diyor. valla bu şekilde öğrenme makbul olsaydı çocuk esirgeme kurumlarındaki çocukların sınırsız öz güveni ve sağlam kişilikleri olması lazımdı.
 
ama kandırmanın doğru bir çözüm olmadığını kendin söyledin daha önceki mesajlarında..
yani bir şeyden vaz geçirmek için başka bir teklif sunmak yanlış dedin daha önce.
biz neler yaşadık derken öğretmen değilsin sanırım her anne baba kadar biz de yaşadık...
yok arkadaşın hiç öyle bir cümle kurmadım hatta kandırın kandıramıyosanız bırakın ağlasın dedim.. öğretmen değilim oğlum çok hareketli çok pedagog gezdik malesef.. biz eşimle çok uyumluyuz eğitim konusunda.. bizde sıkıntı babanne dede annanne..her istediğine evet diyolar malesf..
 
öğretmenlik gönül işidir, bu işi sevmiyorsan yapmayacaksın anaokulu öğretmenisin tabiki çocuklar gezecek yaramazlık yapacak...bizim burda okul var ordaki öğretmenlerde böyle okul mu ahırmı belli değil...
 
Kızlar okulöncesi öğretmeniyim uyum haftası yaklaşıyor diye sıkıntı basıyor beni.ağlayan öğrencilerim, orayı burayi karıştıran küçük kardeşleri, çocuklarının stresini arttıran, sınıftan çıkmak istemeyen anneler, onlarla ilgilenirken koca yaz beklemiş gelip biz çocuğumuzu kaydettiricez diyen veliler.... of oof işimin en zor tarafı ilk haftaları.
Okulöncesi ve ilkokul öğretmenliği zordur.
Ciddi bir sabır ve çocuk sevgisi gerektirir.
Tahammülü az olanlar bu mesleği seçmemeli.Sonuçta ilk haftalarda ağlayan sızlayan çocuklar olması bir sürpriz değil.
 
benim başımdan geçti bu örnek..kızıma okul dışında annem baktığı için çok düşkün anneme.
gece 2-3kalkıp ağlardı annaneee diye.
ben de o an kendimce bir çözüm buldum onu üzmemek için..
çözüm ne buldunuz.. acaba neden bukadar düşkün annaneye acaba sizle yada babayla yeteri kadar zaman geçiremiyormu nebilim yada başka bişey olabilir.. kızınız bence sizden bi isteği var ağlarken belkide daha fazla ilgi..
 
konu sahibi ağlayan öğrencisi karşısında şimdiden sıkıntılar içerisindeyken, yani bizim çocuğumuzu emanet ettiğimiz öğretmen offf puffff ne yapacağım diyorken, bazı arkadaşlar hangi dünyada yaşıyorlar anlayamadım...
konu sahibi işini önemsediği için konu açmış bu haftayı sıkıntısız sorunsuz altlatmalıyım endişeliyim diye sonuçta emanet edilenler küçücük yavrular kolay olur mu hiç endişe etmemek.. yanlış anlamayalım arkadaşı
 
konu sahibi işini önemsediği için konu açmış bu haftayı sıkıntısız sorunsuz altlatmalıyım endişeliyim diye sonuçta emanet edilenler küçücük yavrular kolay olur mu hiç endişe etmemek.. yanlış anlamayalım arkadaşı

ben konu sahibinin hangi amaçla bu konuyu açtığını anlayabiliyorum arkadaşım, ayrıca açıklamaya gerek yok teşekkürler :)

ben sizin dünyaya baktığınız bulutun üstünde değilim... tüm öğretmenler muhteşem değil... tüm ağlayan çocuklarda özgüven eksikliğinden ağlamıyor... sizinle aynı düşünmek zorunda da değilim..

zaten zor olan ilk haftadır ama en çok çocuk için, zaten süre geçince öğrenci öğretmenine alışır.. ama bir öğretmen o ilk hafta için sıkıntı duyuyorsa burada bir yanlışlık yok mu sizce?
 
Back
X