- 2 Haziran 2016
- 320
- 511
- 18
Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
aynen ölee banada diyo:)Ben 2 saat sonra unutuyorum. Diyorlar yahu az once sinirliydin noldu diye gülüyorum geçiyorum. Bende bir değişiyim.
Tabii ki de geliyor.kizlar
esimle konusuyorduk
dedim ki.sen sikintilari benim gibi düşünüyor musun ? hayir dedi aklima bile gelmiyor diyor?
misal ben gecen sene eltimin bana dedigi seyi dusundum bugün . oyle aklima takildi . sizin de takılıyor mu ? boyle canınızı sıkan anlari tekrar düşünüyor musunuz?
ya da gecen erkek kardesim canimi sıktı gercekten gunlerdir üzülüyorum ama tabi bi şey de yapamiyorum cozebilecegim bi dert degil ama aklima geliyor hep ??
aynen ölee banada diyo:)
onlarda içten sinir bana neşe dolu hayat..![]()
kizlar
esimle konusuyorduk
dedim ki.sen sikintilari benim gibi düşünüyor musun ? hayir dedi aklima bile gelmiyor diyor?
misal ben gecen sene eltimin bana dedigi seyi dusundum bugün . oyle aklima takildi . sizin de takılıyor mu ? boyle canınızı sıkan anlari tekrar düşünüyor musunuz?
ya da gecen erkek kardesim canimi sıktı gercekten gunlerdir üzülüyorum ama tabi bi şey de yapamiyorum cozebilecegim bi dert degil ama aklima geliyor hep ??
ben de düşünürümkizlar
esimle konusuyorduk
dedim ki.sen sikintilari benim gibi düşünüyor musun ? hayir dedi aklima bile gelmiyor diyor?
misal ben gecen sene eltimin bana dedigi seyi dusundum bugün . oyle aklima takildi . sizin de takılıyor mu ? boyle canınızı sıkan anlari tekrar düşünüyor musunuz?
ya da gecen erkek kardesim canimi sıktı gercekten gunlerdir üzülüyorum ama tabi bi şey de yapamiyorum cozebilecegim bi dert degil ama aklima geliyor hep ??
bu da cok mantikliymis."Unutmak" insanlarda bulunan en özel savunma mekanizmalarından biri. Bazı insanlar çok rahat unutmaya itebilirken, bazıları kafalarının ortasına her ayrıntıyı çivi gibi çakar. Burada aşabilmek sanırım önemli olan, o olaylara içinizi rahatlatacak tepkiyi verebilmeniz ve "Çözüldü" rahatlığıyla tecrübe rafına kaldırabilmeniz ile alakalı.
Değil 1 sene öncekini, 10 sene öncekini de dün gibi hatırlarım ve benzer başka olay yaşarsam direkt "Tekerrür etme" uyarısı ile aklımda canlanır mazi. Ama durup dururken aklıma getirerek can sıkmam.
Affediciyimdir, böyle olunca daha hafif hissediyorsunuz; ama çok sevdiğim bir sözü de uygularım:
"Düşmanlarınızı affedin, ama isimlerini asla unutmayın"
Düşman olarak düşünmeyelim de, kimin hangi konuda nasıl davranıp beni nasıl rahatsız ettiğini bilir ve aynı konuda o kişinin bana yaklaşmasına izin vermem. "O köprünün altından çok sular aktı" hesabı, mesafeli dururum.
Zamanla öğrendiğim şey ise, hep bir adım geride durmak.
Nitekim biri sizi ittiğinde, adımınızın biri geride olunca, düşmüyorsunuz.
bu da cok mantikliymis.
affedip ama kisinin ettigini unutmamak
Aynen ben de böyleyim. Sizi çok iyi anladım. Ve hayatta belki de en çok faydasını gördüğüm özelliğimdir de.Tam olarak böyle olmasa da buna çok yakın bir şey. Hani artık o insana daha temkinli olmak ve ona göre ikinciye tekpi verebilmek - ikinci olayı yaşatacak zemini hazırlamamak gibi. Bazı olaylarda elbette siler geçersiniz karşınızdakini, bende o vardır biraz "Ya hep ya hiç"... Ama en yakınımdaki insanlar için bir ortası bulunur.
Yaparsınız zaten siz bunun ayırımını kalben.
Affedilir, ama her affın samimiyeti ayrıdır.
Gönderinizi okurken sanki eşim konuşuyormuş gibi hissettim o da tam sizin yazdığınız gibi birisi...kizlar
esimle konusuyorduk
dedim ki.sen sikintilari benim gibi düşünüyor musun ? hayir dedi aklima bile gelmiyor diyor?
misal ben gecen sene eltimin bana dedigi seyi dusundum bugün . oyle aklima takildi . sizin de takılıyor mu ? boyle canınızı sıkan anlari tekrar düşünüyor musunuz?
ya da gecen erkek kardesim canimi sıktı gercekten gunlerdir üzülüyorum ama tabi bi şey de yapamiyorum cozebilecegim bi dert degil ama aklima geliyor hep ??
"Unutmak" insanlarda bulunan en özel savunma mekanizmalarından biri. Bazı insanlar çok rahat unutmaya itebilirken, bazıları kafalarının ortasına her ayrıntıyı çivi gibi çakar. Burada aşabilmek sanırım önemli olan, o olaylara içinizi rahatlatacak tepkiyi verebilmeniz ve "Çözüldü" rahatlığıyla tecrübe rafına kaldırabilmeniz ile alakalı.
Değil 1 sene öncekini, 10 sene öncekini de dün gibi hatırlarım ve benzer başka olay yaşarsam direkt "Tekerrür etme" uyarısı ile aklımda canlanır mazi. Ama durup dururken aklıma getirerek can sıkmam.
Affediciyimdir, böyle olunca daha hafif hissediyorsunuz; ama çok sevdiğim bir sözü de uygularım:
"Düşmanlarınızı affedin, ama isimlerini asla unutmayın"
Düşman olarak düşünmeyelim de, kimin hangi konuda nasıl davranıp beni nasıl rahatsız ettiğini bilir ve aynı konuda o kişinin bana yaklaşmasına izin vermem. "O köprünün altından çok sular aktı" hesabı, mesafeli dururum.
Zamanla öğrendiğim şey ise, hep bir adım geride durmak.
Nitekim biri sizi ittiğinde, adımınızın biri geride olunca, düşmüyorsunuz.