Iki tane ablam var nerdeyse 10 yaş büyükler benden,bir evde yasiyorken pek te öyle yakin degildik onlar büyük adkadaslari farkli falan,yani bir birimizi severdik tabi ama Iste herkezin kendi hayati vardi,sonra tek tek evlendik,simdi farkli ulkelerde yasiyoruz,belki haftada 1 veya 2 kere konusuruz telefonda,bazen ara daha da uzar....ama bi kötü gün olsun,bi hastalik ne bilim bi dert problem o kadar eminim ki kendilerini paralarlar gene elinden gelenini yaparlar benim için,bizim sevmigimiz de böyle normalde belki çok bagli degiliz birbirimize baskalara gore,ama kötü günde hep birlik oluruz....onlari çok seviyorum,uzak olunca aile bi başka degerli oluyor