Ayy çok zor bi süreç geçirmişsiniz işte ben de böyle bir şey yaşarsam ne yapıcam mesela eşim çalışıyor ne kadar izin alabilir
Ayy çok zor bi süreç geçirmişsiniz işte ben de böyle bir şey yaşarsam ne yapıcam mesela eşim çalışıyor ne kadar izin alabilirBence yapabilirsiniz. Tabi ki hesapta olmayan şeyler çıkıyor. Mesela ben 41 haftalık doğurdum. Her şey çok güzeldi. Acil doğumhaneden sezaryene alındım bebek hareketleri gidince kaka yapmış. Ama sezaryen hiç zor değildi. Fakat hesapta olmayan bir şey oldu. Hamileyken kalça kemiklerim (sakrum kısmı) kırılmaya başlamış. Bebeğim kanalda çok kaldı. Hem mekanik baskı hem kalsiyum çekilmesi hem de relaksin hormonu etkisiyle görülebilen bir şeymiş. Ağrıyı önemsemedim ve en son yürüyemez hale geldim. MR sonucu kalçam pert çıktı ve 2 ay annem bana baktı çünkü 15 günlük bebeğimle yürüyemiyordum.Böyle bir şey yaşamamış olsam kimseye ihtiyaç duymazdım. Karı koca gayet bebek büyütebilir. Aksine kayın aile insanı sinir ediyor o süreçte. Yalnız olmak çok güzel
Yanghzou şehrine gidiyoruz, hatta eşim geçen hafta gitti. İnsanlar genellikle İngilizce bilmiyormuş. Maddi olarak bir sıkıntımız yok bakıcı da tutabiliriz ama işte kültür dil bariyeri falan benim kafama takılıyor. İşimi bırakıp bırakmamayı çok düşündüm ama en doğrusu bu olacak gibi çünkü eşten ayrı kalmak için çok uzun bir süre. İşim de kalmaya değer bir kazanca ve tatmine sahip değil şu an açıkçası
Yaşayacaksınız diye bir şey yok. Herkes yaşamıyor ben de asla yaşayacağımı düşünmezdim böyle bir şeyin varlığından bile haberim yoktuAyy çok zor bi süreç geçirmişsiniz işte ben de böyle bir şey yaşarsam ne yapıcam mesela eşim çalışıyor ne kadar izin alabilirneyse ki bebişinizi sağlıkla kucağınıza almışsınız
Ben olsam yaparım çocuğum yurt dışında doğar yüksek ihtimal çift dille büyür bunlar bakım yaparken annemlerin yanımda olmasından daha önemli benim gözümde hemde annelerden belli yaştan sonra çok destek beklememek lazım bazen hiç beklemediğiniz anda asıl onların kafası kaldırmaz yine çocuğunuzla tek kalırsınızHerkese selamm, aklıma takılan bir konu var sizin de fikirlerinizi almak ve farklı bakış açıları kazanmak istediğim için başlık açıyorum :)
Biz eşimin işi sebebiyle 3 yıllığına yurt dışına taşınacağız. Gideceğimiz ülke Çin, uçakla 10 saat ve ailelerimiz bu süreçte bizi ziyarete hiç gelmeyecekler. Hem vize problemi var hem de benim annemin uçak fobisi var.
Ben normalde çalışan bir insanım ama eşimden ayrı kalmak istemediğim için işi bırakacağım.
Biz bu yurt dışı işi olmadan hemen önce çocuk düşünmeye başlamıştık. Neredeyse 30 yaşındayım. 3.5 yıllık evliyiz. Eğer bu planımızı ertelersek ve geri döndüğümüzde çocuğumuz olursa ben en erken 34 yaşımda anne olmuş olacağım. Çevremde herkes tahammül seviyesinin o yaşlarda çok azaldığını ve çok zorlanacağımı söylüyor. Döndüğümde çocuk yaparsak işe de çok uzun zaman ara vermiş olacağım nerden baksanız 5 yıl. Bu özel sektör için çok çok uzun bir süre. Yani her türlü o 3 yıllık arada çocuk yapmamız çok mantıklı gibi duruyor, hemen gider gitmez değil de 1-2 yıl sonra bile olsa döndüğümde hemen iş bakmaya gidebilirim annem bakım konusunda yardımcı olur.
Ama bi yandan da hiç desteksiz çocuk bakmak, tamamen yabancı bir ülke, dilini kültürünü hiç bilmiyoruz (ben dil kursuna yazılacağım ama sonuçta yabancıyım her türlü), ne bileyim hayattan soğuyacak kadar zorlanır mıyım acaba. Eşim ev işinde bana yardımcı olur, çocuk bakımında da destek olur tabi ama ben yeni anne olucam o da yeni baba. İkimiz de sudan çıkmış balığa döneceğiz. Eşimle bunları konuşuyorum ben her türlü sana destek olurum günlerce işe uykusuz gidebilirim vs diyor ama uzaktan davulun sesi hoş geliyor böyle konuşması kolay şimdi
Bir yandan çok mantıklı geliyor gelen giden yok çocuğu şöyle tut böyle yap diyen teyzeler yok, gereksiz ziyaretçiler yok diyorum, bir yandan da aman boşver gez toz kocanla rahat rahat, dönünce annen yanında olur herkes artık 35'ten sonra çocuk düşünüyor zaten diyorum.
Siz olsanız ne yapardınız, bana verebileceğiniz öneriler var mı?
Önemli olan sizin hazır hissetmeniz kimse ilk çocuğunda hazırlıklı olamıyor anne baba öğrenmeyi aynı anda öğreniyorsunuz. Zaten denemeye başlasanız direkt hamile kalacağınız anlama gelmiyor bu da bir süreç. Eşinizle ilişkiniz iyiyse bence deneyin size destek olacağını söylüyorsunuz en fazla çok zorlanırsanız bir yardımcı tutarsınız. Çocuk olduktan sonra da gezilebilir hayattan vazgeçmek için yapılan bir şey değil sonuçtaHerkese selamm, aklıma takılan bir konu var sizin de fikirlerinizi almak ve farklı bakış açıları kazanmak istediğim için başlık açıyorum :)
Biz eşimin işi sebebiyle 3 yıllığına yurt dışına taşınacağız. Gideceğimiz ülke Çin, uçakla 10 saat ve ailelerimiz bu süreçte bizi ziyarete hiç gelmeyecekler. Hem vize problemi var hem de benim annemin uçak fobisi var.
Ben normalde çalışan bir insanım ama eşimden ayrı kalmak istemediğim için işi bırakacağım.
Biz bu yurt dışı işi olmadan hemen önce çocuk düşünmeye başlamıştık. Neredeyse 30 yaşındayım. 3.5 yıllık evliyiz. Eğer bu planımızı ertelersek ve geri döndüğümüzde çocuğumuz olursa ben en erken 34 yaşımda anne olmuş olacağım. Çevremde herkes tahammül seviyesinin o yaşlarda çok azaldığını ve çok zorlanacağımı söylüyor. Döndüğümde çocuk yaparsak işe de çok uzun zaman ara vermiş olacağım nerden baksanız 5 yıl. Bu özel sektör için çok çok uzun bir süre. Yani her türlü o 3 yıllık arada çocuk yapmamız çok mantıklı gibi duruyor, hemen gider gitmez değil de 1-2 yıl sonra bile olsa döndüğümde hemen iş bakmaya gidebilirim annem bakım konusunda yardımcı olur.
Ama bi yandan da hiç desteksiz çocuk bakmak, tamamen yabancı bir ülke, dilini kültürünü hiç bilmiyoruz (ben dil kursuna yazılacağım ama sonuçta yabancıyım her türlü), ne bileyim hayattan soğuyacak kadar zorlanır mıyım acaba. Eşim ev işinde bana yardımcı olur, çocuk bakımında da destek olur tabi ama ben yeni anne olucam o da yeni baba. İkimiz de sudan çıkmış balığa döneceğiz. Eşimle bunları konuşuyorum ben her türlü sana destek olurum günlerce işe uykusuz gidebilirim vs diyor ama uzaktan davulun sesi hoş geliyor böyle konuşması kolay şimdi
Bir yandan çok mantıklı geliyor gelen giden yok çocuğu şöyle tut böyle yap diyen teyzeler yok, gereksiz ziyaretçiler yok diyorum, bir yandan da aman boşver gez toz kocanla rahat rahat, dönünce annen yanında olur herkes artık 35'ten sonra çocuk düşünüyor zaten diyorum.
Siz olsanız ne yapardınız, bana verebileceğiniz öneriler var mı?
SelamlarHerkese selamm, aklıma takılan bir konu var sizin de fikirlerinizi almak ve farklı bakış açıları kazanmak istediğim için başlık açıyorum :)
Biz eşimin işi sebebiyle 3 yıllığına yurt dışına taşınacağız. Gideceğimiz ülke Çin, uçakla 10 saat ve ailelerimiz bu süreçte bizi ziyarete hiç gelmeyecekler. Hem vize problemi var hem de benim annemin uçak fobisi var.
Ben normalde çalışan bir insanım ama eşimden ayrı kalmak istemediğim için işi bırakacağım.
Biz bu yurt dışı işi olmadan hemen önce çocuk düşünmeye başlamıştık. Neredeyse 30 yaşındayım. 3.5 yıllık evliyiz. Eğer bu planımızı ertelersek ve geri döndüğümüzde çocuğumuz olursa ben en erken 34 yaşımda anne olmuş olacağım. Çevremde herkes tahammül seviyesinin o yaşlarda çok azaldığını ve çok zorlanacağımı söylüyor. Döndüğümde çocuk yaparsak işe de çok uzun zaman ara vermiş olacağım nerden baksanız 5 yıl. Bu özel sektör için çok çok uzun bir süre. Yani her türlü o 3 yıllık arada çocuk yapmamız çok mantıklı gibi duruyor, hemen gider gitmez değil de 1-2 yıl sonra bile olsa döndüğümde hemen iş bakmaya gidebilirim annem bakım konusunda yardımcı olur.
Ama bi yandan da hiç desteksiz çocuk bakmak, tamamen yabancı bir ülke, dilini kültürünü hiç bilmiyoruz (ben dil kursuna yazılacağım ama sonuçta yabancıyım her türlü), ne bileyim hayattan soğuyacak kadar zorlanır mıyım acaba. Eşim ev işinde bana yardımcı olur, çocuk bakımında da destek olur tabi ama ben yeni anne olucam o da yeni baba. İkimiz de sudan çıkmış balığa döneceğiz. Eşimle bunları konuşuyorum ben her türlü sana destek olurum günlerce işe uykusuz gidebilirim vs diyor ama uzaktan davulun sesi hoş geliyor böyle konuşması kolay şimdi
Bir yandan çok mantıklı geliyor gelen giden yok çocuğu şöyle tut böyle yap diyen teyzeler yok, gereksiz ziyaretçiler yok diyorum, bir yandan da aman boşver gez toz kocanla rahat rahat, dönünce annen yanında olur herkes artık 35'ten sonra çocuk düşünüyor zaten diyorum.
Siz olsanız ne yapardınız, bana verebileceğiniz öneriler var mı?
Bir yandan çok zor acil bir durumda yanınızda kimseniz olmuyor eşiniz işteykende herşeyle tek başınıza savaşmanız gerekiyor bir yandan da iyi çocuğu istediğiniz gibi eğitebilirsiniz sadece sizin kurallarınız var kuralları kimse bozamıyor çocuğun düzeni hiç bozulmuyorHerkese selamm, aklıma takılan bir konu var sizin de fikirlerinizi almak ve farklı bakış açıları kazanmak istediğim için başlık açıyorum :)
Biz eşimin işi sebebiyle 3 yıllığına yurt dışına taşınacağız. Gideceğimiz ülke Çin, uçakla 10 saat ve ailelerimiz bu süreçte bizi ziyarete hiç gelmeyecekler. Hem vize problemi var hem de benim annemin uçak fobisi var.
Ben normalde çalışan bir insanım ama eşimden ayrı kalmak istemediğim için işi bırakacağım.
Biz bu yurt dışı işi olmadan hemen önce çocuk düşünmeye başlamıştık. Neredeyse 30 yaşındayım. 3.5 yıllık evliyiz. Eğer bu planımızı ertelersek ve geri döndüğümüzde çocuğumuz olursa ben en erken 34 yaşımda anne olmuş olacağım. Çevremde herkes tahammül seviyesinin o yaşlarda çok azaldığını ve çok zorlanacağımı söylüyor. Döndüğümde çocuk yaparsak işe de çok uzun zaman ara vermiş olacağım nerden baksanız 5 yıl. Bu özel sektör için çok çok uzun bir süre. Yani her türlü o 3 yıllık arada çocuk yapmamız çok mantıklı gibi duruyor, hemen gider gitmez değil de 1-2 yıl sonra bile olsa döndüğümde hemen iş bakmaya gidebilirim annem bakım konusunda yardımcı olur.
Ama bi yandan da hiç desteksiz çocuk bakmak, tamamen yabancı bir ülke, dilini kültürünü hiç bilmiyoruz (ben dil kursuna yazılacağım ama sonuçta yabancıyım her türlü), ne bileyim hayattan soğuyacak kadar zorlanır mıyım acaba. Eşim ev işinde bana yardımcı olur, çocuk bakımında da destek olur tabi ama ben yeni anne olucam o da yeni baba. İkimiz de sudan çıkmış balığa döneceğiz. Eşimle bunları konuşuyorum ben her türlü sana destek olurum günlerce işe uykusuz gidebilirim vs diyor ama uzaktan davulun sesi hoş geliyor böyle konuşması kolay şimdi
Bir yandan çok mantıklı geliyor gelen giden yok çocuğu şöyle tut böyle yap diyen teyzeler yok, gereksiz ziyaretçiler yok diyorum, bir yandan da aman boşver gez toz kocanla rahat rahat, dönünce annen yanında olur herkes artık 35'ten sonra çocuk düşünüyor zaten diyorum.
Siz olsanız ne yapardınız, bana verebileceğiniz öneriler var mı?
Ayy bu site cidden beni şaşırtıyor, çok mutlu oldum şu an :) Biz Yanghzou şehrinde yaşayacağız, sağlık sistemiyle ilgili çok bir şey bilmiyorum şu an, gördüğüm kadarıyla devlet hastaneleri ve özel hastaneler var bizdeki gibi. Devlet hastanelerinde ingilizce bilen personel yok deniyor. International hastanelerde mutlaka doğum yapın demiş diğer expat yabancılar. Yanghzou'da da herhalde international hastane yokmuş, Şangay'a git diyorlar hastane için. Şangay'la arası hızlı trenle 2, arabayla 4 saat, doğum da o kadar planlı bir şey değil sonuçta. Bilemedim okuduklaırım bu şekilde :) Bir de dil öğrendiniz mi, 1-1.5 yıl içinde yoğun bir kursla öğrenilir mi sizce?Selamlar
Ben iki çocuğumu Çin de doğurdum.
Hersey çok yolunda ve konforlu idi. Sağlık sigortaniz varsa tabii. Ailelerden uzak olmanın hem iyi hem kötü yanları var. Ben iyi yanlarina odaklandım. Genel olarak mutluydum ve cinli bakicimiz vardı, o da çok yardımcı oldu. Sorularınız olursa cevaplayabilirim.
Evet işte ben şu an bu kadar geniş açıdan bakamıyorum bu yüzden fikir almak istemiştim. Çok haklısınız dediklerinizde, teşekkür ederim :)Bence firsat. Cocuk niyetiniz varsa bu yillari kaybetmeyin. O cok abartilan bebeklik, 1-2 yaslar falan hic bir sey. 50.yi gectiginizde ergenle ugrasmak zor :) jenerasyon farki zor, bu cagda cocuga gelecek hazirlamak zor vb vs. Ekonomik olarak dunya siyasetine etki eden bir ulkeye gidiyorsunuz. Baska sekillerde de cocuk yetistirildigini tecrube edersiniz, dunyaniz genisler. Yoksa he burada dogurun, bir suru sacma gelenekle bogusun, klasik dar cercevede kulture sksn kalin. 50lere geldiginizde kendinizle ilgili bir suru sey yapmak isterken hala universiteye giden daha is guc asamasina gelememis, sorumlulugunu hala tasidiginiz cocugunuzu dusunnekten kendinize sira gelmesin.. Neyse. Dogurdugunuz yas degil de cocugunuz 15-25 yaslarinda kac yasinda olacaginizin hesabi onemli. Yoksa 40da dogurun ne fark eder. Ama 60 yasinda lgsmiydi yksmiydi artik ne olacaksa onlarin pesinde kosmak da var :)
Yani pek bir artısı olmayacak buradakinden çok farkı olur mu bilmiyorum. Belki Çince öğrenir dicem ama çocuk konuşmaya başladığında dönmüş olucaz herhaldeCocugunuzu orada dogurursanız bunun artıları olacak mı? Eger olacaksa dogurun zaten ışten ayrılacaksınız. Dondugunuzde iş bulamazsanız Eşınızın maaşı ıyıyse calısmayın keyfınıze bakın
Aslında çocuğun en aktif dil öğrendiği dönemde orada olacaksınız yani öğrenir ama döndüğünüz zaman 2 yaşında olacağını düşünürsek unutma olasılığı çok yüksek ama tr de Çinli bir arkadaş edinirseniz özellikle çocuğu olan onunla pratik yapabilirYani pek bir artısı olmayacak buradakinden çok farkı olur mu bilmiyorum. Belki Çince öğrenir dicem ama çocuk konuşmaya başladığında dönmüş olucaz herhalde
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?