• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sizce Boşanmalı mıyım?

Arkadaşım kendi geçmişin,evladının gidişati,belirsizlikler derken ýükün ağırlaşmış ve bir çıkmaza girmişsin.Bir ferahlık arıyorsun hatta hemen düzelsin istiyorsun.içindeki darlığı hissettim ve ne diyebilirim diye düşünüyorum.Bana kalırsa boşanma eşinden.Neden dersen hepimizin sevgiye ihtiyacı var ve sevgi ihtiyacımızı giderdikce daha dik durabiliyoruz.Esin de seni anladığım kadarıyla seviyor ve sayıyor.Evladina gelince de babasının yanında muhakkak baba otoritesinden kaynaklı iyi gelişmeler yaşıyordur.Size de evladiniza sevginizi ılginizi yeri gelirse alttan alarak sabirla yilmadan ve varlığınızı hergün hissedebilecegi bir iletişim kurmanizi öneririm.Iyi bir psikolog ve psikiyatri uzmanı ile çözeceginize inanıyorum.Allah yardımcınız olsun.
 
Çalışıyorum dediniz. Kendiniz çocuğunuzla eve çıkabilirdiniz. Neden babanızın evinden ayrılmak için evlenmek zorunda hissettiniz kendinizi? Ben mi yanlış anladım acaba?
Ya valla çok güzel bir yere değindiniz. Ben bunu çok düşündüm evlenmeden önce. Ama ailem hep karşı çıktı. Neymiş efendim dul kadın öyle bi başına yapamazmış mış mış. Benim ailem sözde kültürlü insanlar, üniversite mezunu anne, baba ve kardeşim ama bu konuda hiç biri destek olmadı. Biraz eski kafalılar. Hele annem, babana sakın açma bu konuyu seni keser falan beni hep sindirdi. Ne kesiyor ya tavuk mu hayırdır. Hala içimde anneme ve babama karşı bir öfke var. Çok severim tabi o ayrı. Bu dediğini yapmak için yani ayrı eve çıkmak için aileme rest çekmem lazımdı. Keşke yapsaydım.
 
"Allah kimseye böyle evlat vermesin" nedir? Bu çocuk böyle mi doğdu?

Çocuk ebeveynlerinin bir eseridir. Siz bir yerde hata yapmışsınız ki bu çocuk böyle olmuş.
 
Arkadaşım kendi geçmişin,evladının gidişati,belirsizlikler derken ýükün ağırlaşmış ve bir çıkmaza girmişsin.Bir ferahlık arıyorsun hatta hemen düzelsin istiyorsun.içindeki darlığı hissettim ve ne diyebilirim diye düşünüyorum.Bana kalırsa boşanma eşinden.Neden dersen hepimizin sevgiye ihtiyacı var ve sevgi ihtiyacımızı giderdikce daha dik durabiliyoruz.Esin de seni anladığım kadarıyla seviyor ve sayıyor.Evladina gelince de babasının yanında muhakkak baba otoritesinden kaynaklı iyi gelişmeler yaşıyordur.Size de evladiniza sevginizi ılginizi yeri gelirse alttan alarak sabirla yilmadan ve varlığınızı hergün hissedebilecegi bir iletişim kurmanizi öneririm.Iyi bir psikolog ve psikiyatri uzmanı ile çözeceginize inanıyorum.Allah yardımcınız olsun.
İnanın ilgileniyorum, zaten sürekli telefonla arıyorum, istediği zaman yanına gidiyorum. Ama bunlar yetmiyor demek ki. Başka ne yapabilirim?
 
Merhaba sevgili hanımlar.. Bir süredir burada konulara yorum yapıyorum. Ancak terzi kendi söküğünü dikemezmiş ya.
Şimdi sıra bana geldi. Sizin o güzide fikirlerinize, tavsiyelerinize çok ihtiyacım var. Konuya nasıl başlayacam bilemiyorum. Çok fazla ayrıntıya girmeden yüzeysel anlatmaya çalışıcam. Aksi halde roman olur tahmin edersiniz ki. Bodoslama dalıyorum.
2 yıl önce ikinci evliliğimi yaptım. İlk evliliğimden 16 yaşında bir oğlum var. Eşiminde ikinci evliliği ancak onun çocuğu yok. Çocuğum evliliğimin ilk yıllarında benim yanımdaydı. Başlarda herşey çok güzeldi. Ama daha sonra işler çığırından çıktı. Hiç bir şekilde başa çıkamadık ve babasına gönderdim. Eşimin hakkını yiyemem elinden gelenin fazlasını yaptı. (Aksi olsa hiç düşünmeden boşanırdım, hakkını yemem) Gerçek anlamda babalık yapmak istedi (hatta bunu oğlum geçte olsa anladı, kendide dedi) ama malum oğlum buna izin vermedi. Önceleri oğlumun yaptığı herşeyi normal karşılamaya çalıştı. Hep alttan aldı. Oğlum gerçekten çok asi, hatta üzülerek söylüyorum ki eşime karşı da bana karşı da çok saygısızdı. Kadir kıymet bilmez, hiç söz dinlemedi, ders çalışmadı, okulunda çok fazla devamsızlık yaptı, gezmekten tozmaktan, hatta ne yazıkki serseri arkadaş çevresi olmuş onlarla takılmaktan geri kalmadı. Devamsızlık yüzünden bir yıl sınıfta kaldı. Eşim ders çalıştığında, notları iyi olduğunda hep oğlumu ödüllendirirdi. Ne bileyim bir hediye alırdı, gezmeye götürürdü falan. Oğlum bir adım atsa eşim on adım attı inanın.
Şimdi eşimle bu aralar aram pek iyi değil. Boşanmayı düşünüyorum. Ama onun bundan haberi yok. Ona ciddi anlamda boşanmak istediğimi söylemedim. Aslında eşimi o kadar çok seviyorum ki anlatamam. Eşim diye söylemiyorum ama dünya tatlısı bir insandır kendisi. Kıyamıyorum da ona. Ama öyle bir noktaya geldim ki aşağı tükürsem sakal, yukarı tükürsem bıyık hesabı. Ne yapacağımı şaşırdım. Elim kolum bağlandı. Bu arada şunu da belirteyim psikolojik sorunlarımdan dolayı 2-3 yıldır doktora gidiyorum ve ilaç kullanıyorum. (birkaç kez intihar girişiminde de bulundum)
Şimdi ben diyorum ki boşansam çocuğumu yanıma alsam ben çocuğumla başa çıkamam hayatta, beni hiç dinlemez, belki daha beter olur herşey bilemiyorum. Beni iyice deli eder, deli diye çıkarım. Boşanmasam çocuğum dan uzakta da çok kötüyüm. Bir kaç yakınıma bu durumdan bahsettiğimde herkes bana "sakın boşanma, o çocukla sen başa çıkamazsın, çıkamadın da zaten, düzgün olsa babasına yollamazdın, o günahsız adamdan ayrıldığınla kalırsın, adamın ne suçu var, evliliğine sahip çık" gibi şeyler söylüyorlar. Bunu söylerken içim acıyor ama oğlum şu an alkol tedavisine başladı. İçim yanıyor. İnanın annem babamda dahil bir çok kimse çocuğum için "Allah kimseye böyle evlat vermesin" dediler. Düşünün bir anne olarak neler yaşadığımı. Tabi herşeyi burda yazamıyor insan da daha neler neler..
Şimdi arkadaşlarım, siz olsanız ne yapardınız diye sormuyorum da, sizce ben ne yapmalıyım.
NOT: Eşimle bunların dışında hiç bir sorunum yok, melek gibi insandır kendisi.​

Bu filmi gördüm ben
Kardeşimle aynı durumdasınız
Şimdi herkes size çocuğunuzu göndermişsiniz, evlenmişsiniz falan yüklenir
Bazı çocukların yaratılıştan böyle olduğunu ve düzelmediklerini biz yaşayarak öğrendik, çok acı maalesef biliyorum ama düzeninizi devam ettirin, inan ıslah olmuyorlar. Biz bir koca sülale, ilaveten doktorlar başaramadık maalesef, şu an 14 yaşında, içki gibi bir huyu yok ama tahammüllerin ötesinde sorunlu bir çocuk
 
Esiniz tekrar oglunuz gelse istemez mi bence konusn yapamıyorum ogluma bir sans tanı tekrar yanmıza alayım de
Aslında ister, ama ben adım gibi biliyorum ki çocuk bizim yanımızda yine aynı yanlışları yapmaya başlayacak. Bundan eminim. Yine eşimi saymayacak, saygısızlık yapacak, sanane, sen kimsin gibi laflar edecek. Ee sonra ne olacak. Yine sorunlu, huzursuz bir aile, yine arada kalan ben...
 
Bu filmi gördüm ben
Kardeşimle aynı durumdasınız
Şimdi herkes size çocuğunuzu göndermişsiniz, evlenmişsiniz falan yüklenir
Bazı çocukların yaratılıştan böyle olduğunu ve düzelmediklerini biz yaşayarak öğrendik, çok acı maalesef biliyorum ama düzeninizi devam ettirin, inan ıslah olmuyorlar. Biz bir koca sülale, ilaveten doktorlar başaramadık maalesef, şu an 14 yaşında, içki gibi bir huyu yok ama tahammüllerin ötesinde sorunlu bir çocuk
Allah yardımcımız olsun. Kimse inanmıyor düzeleceğine, ama ben ısrarla Allah'ım dan istiyorum. Ve bir gün düzelecek inşallah inanıyorum.
 
İnanın ilgileniyorum, zaten sürekli telefonla arıyorum, istediği zaman yanına gidiyorum. Ama bunlar yetmiyor demek ki. Başka ne yapabilirim?
Ne güzel ışte.Muhakkak sonuç alacaksınız sadece inancınızı yitirmeyin.Siz bunları yaparken sadece oğlunuzun ortamı nasıl huzurlu mu güvenli mi onları kontrol edin bol bol.Tabi iyi bir psikolog ve psikiyatri uzmanı ile yol alarak...
 
Merhaba sevgili hanımlar.. Bir süredir burada konulara yorum yapıyorum. Ancak terzi kendi söküğünü dikemezmiş ya.
Şimdi sıra bana geldi. Sizin o güzide fikirlerinize, tavsiyelerinize çok ihtiyacım var. Konuya nasıl başlayacam bilemiyorum. Çok fazla ayrıntıya girmeden yüzeysel anlatmaya çalışıcam. Aksi halde roman olur tahmin edersiniz ki. Bodoslama dalıyorum.
2 yıl önce ikinci evliliğimi yaptım. İlk evliliğimden 16 yaşında bir oğlum var. Eşiminde ikinci evliliği ancak onun çocuğu yok. Çocuğum evliliğimin ilk yıllarında benim yanımdaydı. Başlarda herşey çok güzeldi. Ama daha sonra işler çığırından çıktı. Hiç bir şekilde başa çıkamadık ve babasına gönderdim. Eşimin hakkını yiyemem elinden gelenin fazlasını yaptı. (Aksi olsa hiç düşünmeden boşanırdım, hakkını yemem) Gerçek anlamda babalık yapmak istedi (hatta bunu oğlum geçte olsa anladı, kendide dedi) ama malum oğlum buna izin vermedi. Önceleri oğlumun yaptığı herşeyi normal karşılamaya çalıştı. Hep alttan aldı. Oğlum gerçekten çok asi, hatta üzülerek söylüyorum ki eşime karşı da bana karşı da çok saygısızdı. Kadir kıymet bilmez, hiç söz dinlemedi, ders çalışmadı, okulunda çok fazla devamsızlık yaptı, gezmekten tozmaktan, hatta ne yazıkki serseri arkadaş çevresi olmuş onlarla takılmaktan geri kalmadı. Devamsızlık yüzünden bir yıl sınıfta kaldı. Eşim ders çalıştığında, notları iyi olduğunda hep oğlumu ödüllendirirdi. Ne bileyim bir hediye alırdı, gezmeye götürürdü falan. Oğlum bir adım atsa eşim on adım attı inanın.
Şimdi eşimle bu aralar aram pek iyi değil. Boşanmayı düşünüyorum. Ama onun bundan haberi yok. Ona ciddi anlamda boşanmak istediğimi söylemedim. Aslında eşimi o kadar çok seviyorum ki anlatamam. Eşim diye söylemiyorum ama dünya tatlısı bir insandır kendisi. Kıyamıyorum da ona. Ama öyle bir noktaya geldim ki aşağı tükürsem sakal, yukarı tükürsem bıyık hesabı. Ne yapacağımı şaşırdım. Elim kolum bağlandı. Bu arada şunu da belirteyim psikolojik sorunlarımdan dolayı 2-3 yıldır doktora gidiyorum ve ilaç kullanıyorum. (birkaç kez intihar girişiminde de bulundum)
Şimdi ben diyorum ki boşansam çocuğumu yanıma alsam ben çocuğumla başa çıkamam hayatta, beni hiç dinlemez, belki daha beter olur herşey bilemiyorum. Beni iyice deli eder, deli diye çıkarım. Boşanmasam çocuğum dan uzakta da çok kötüyüm. Bir kaç yakınıma bu durumdan bahsettiğimde herkes bana "sakın boşanma, o çocukla sen başa çıkamazsın, çıkamadın da zaten, düzgün olsa babasına yollamazdın, o günahsız adamdan ayrıldığınla kalırsın, adamın ne suçu var, evliliğine sahip çık" gibi şeyler söylüyorlar. Bunu söylerken içim acıyor ama oğlum şu an alkol tedavisine başladı. İçim yanıyor. İnanın annem babamda dahil bir çok kimse çocuğum için "Allah kimseye böyle evlat vermesin" dediler. Düşünün bir anne olarak neler yaşadığımı. Tabi herşeyi burda yazamıyor insan da daha neler neler..
Şimdi arkadaşlarım, siz olsanız ne yapardınız diye sormuyorum da, sizce ben ne yapmalıyım.
NOT: Eşimle bunların dışında hiç bir sorunum yok, melek gibi insandır kendisi.​
[/QUOTE

Başlık da boşanmak yazıyo ama eşine methiyeler düzmüşsün adam iyise niye boşanıyorsun ki ikinci evlilik birde boşanıp ne yapcan.oglunda ergen cağları onunla ancak babası basedebilir kalsın babasında. Bosansan bile sen basedemezsin onla
 
Z Zorlu0182
Başlık da boşanmak yazıyo ama eşine methiyeler düzmüşsün adam iyise niye boşanıyorsun ki ikinci evlilik birde boşanıp ne yapcan.oglunda ergen cağları onunla ancak babası basedebilir kalsın babasında. Bosansan bile sen basedemezsin onla
 
Ya yanlis anlasilmak ya da sizi kirmak istemiyorum ama siz ilk evliliginizde olsaydınız çocuğunuzu bu şekilde serseri, düzgün bir çocuk olsa bırakmazdim der miydiniz...
O cocuk size isyan ediyor farkinda değilsiniz belkide ama tek sorumlusu o cocuk degil siz anne baba olarak ayrılmışsınız ama çocuğada bir söz hakko vermemişsinz gibi geldi...çocuklar annelerinden kopamaz ama kopartmissiniz...pedagoga gittiğiniz mi ne yaptıniz bu durumda yargilamaktan önce
 
Allah yardımcımız olsun. Kimse inanmıyor düzeleceğine, ama ben ısrarla Allah'ım dan istiyorum. Ve bir gün düzelecek inşallah inanıyorum.

İnşallah Rabbim bu durumda olan her çocuğa yardım etsin
Çok uzun, zorlu mücadele geçirdik biz bu konuda
Pedagoglar, tedaviler, profesörler varımızı yoğumuzu döktük
Çok hırçın, öfke kontrolü olmayan bir çocuk bizimkisi, sürekli yalan söyleme, insanları kışkırtma, iftira atma gibi zor huyları var. Şöyle diyeyim beni en az on kez kapıştırmıştır babasıyla. En son gittiğimiz profesör bu çocuk hasta değil dedi, yapısı kişiliği bu ve bu yaşına rağmen cinsiyet ayrımcılığı yapıyor, kadınları sevmiyor dedi, şok oldum, bu anneye kızgınlığından mı diye düşündüm değil dedi doktor, babasını örnek alıyor sadece dedi ve o yaşına rağmen kardeşim onunla başa çıkamıyor, kızın üzerine yürüyor, tehdit ediyor vs... Çok zor anlatsam roman olur, yaşla beraber biraz duruluyor gibi bu aralar, en azından artık okulda falan şiddet uygulamaktan vazgeçti, babasından çekiniyor, yapmayacaksın dediği zaman duruyor, bırak dedim kardeşime orada kalsın, sende evliliğini devam ettir, Çünkü evliliğini bitirse de çocuğuyla yaşaması imkansız
 
İnşallah Rabbim bu durumda olan her çocuğa yardım etsin
Çok uzun, zorlu mücadele geçirdik biz bu konuda
Pedagoglar, tedaviler, profesörler varımızı yoğumuzu döktük
Çok hırçın, öfke kontrolü olmayan bir çocuk bizimkisi, sürekli yalan söyleme, insanları kışkırtma, iftira atma gibi zor huyları var. Şöyle diyeyim beni en az on kez kapıştırmıştır babasıyla. En son gittiğimiz profesör bu çocuk hasta değil dedi, yapısı kişiliği bu ve bu yaşına rağmen cinsiyet ayrımcılığı yapıyor, kadınları sevmiyor dedi, şok oldum, bu anneye kızgınlığından mı diye düşündüm değil dedi doktor, babasını örnek alıyor sadece dedi ve o yaşına rağmen kardeşim onunla başa çıkamıyor, kızın üzerine yürüyor, tehdit ediyor vs... Çok zor anlatsam roman olur, yaşla beraber biraz duruluyor gibi bu aralar, en azından artık okulda falan şiddet uygulamaktan vazgeçti, babasından çekiniyor, yapmayacaksın dediği zaman duruyor, bırak dedim kardeşime orada kalsın, sende evliliğini devam ettir, Çünkü evliliğini bitirse de çocuğuyla yaşaması imkansız
Rabbim kolaylıklar versin
 
Ya yanlis anlasilmak ya da sizi kirmak istemiyorum ama siz ilk evliliginizde olsaydınız çocuğunuzu bu şekilde serseri, düzgün bir çocuk olsa bırakmazdim der miydiniz...
O cocuk size isyan ediyor farkinda değilsiniz belkide ama tek sorumlusu o cocuk degil siz anne baba olarak ayrılmışsınız ama çocuğada bir söz hakko vermemişsinz gibi geldi...çocuklar annelerinden kopamaz ama kopartmissiniz...pedagoga gittiğiniz mi ne yaptıniz bu durumda yargilamaktan önce
Sanırım konuyu tam okumamışsınız. Tabi ki de konuştuk. Defalarca anlattık. Yargılamadık sadece. Güzellikle anlattık, saatlerce oturduk konuştuk. Yeri geldi yaptığı yanlışlar için ceza verdik. Ama hiç birinden sonuç alamadık. Tabi ki psikoloğa da götürdük.
 
Yahu çocuk sadece anneye mi ait? Anne başa çıkamamışsa babasının ilgilenmesinin neresi baştan savma??? Anne başa çıkamamış, babasına göndermiş ne yapsın yani ?? Sanki çocuğu dünyaya sadece anne getiriyor..Siz mükemmel annesiniz tamam, tedavi gören ve intihara teşebbüs etmiş bir insan üzerinden anneliğinizi yüceltmeyin, yeter.
 
Ya valla çok güzel bir yere değindiniz. Ben bunu çok düşündüm evlenmeden önce. Ama ailem hep karşı çıktı. Neymiş efendim dul kadın öyle bi başına yapamazmış mış mış. Benim ailem sözde kültürlü insanlar, üniversite mezunu anne, baba ve kardeşim ama bu konuda hiç biri destek olmadı. Biraz eski kafalılar. Hele annem, babana sakın açma bu konuyu seni keser falan beni hep sindirdi. Ne kesiyor ya tavuk mu hayırdır. Hala içimde anneme ve babama karşı bir öfke var. Çok severim tabi o ayrı. Bu dediğini yapmak için yani ayrı eve çıkmak için aileme rest çekmem lazımdı. Keşke yapsaydım.
Aynı fikirdeyim. Genç, tecrübesiz değilsiniz. Evlatların tökezlediği noktalara bakınca hep ebeveyn ihmalleri çıkıyor işte bir yerden. Çocuğunuz, babanızın psikolojik şiddetini yaşamak zorunda mıydı? Neden ve nasıl bunu ona reva gördünüz? Boşanıp, arkamda destek olmadan yaşadığım için sizi böyle eleştirdim kusura bakmayın. Babanızın izin vermemesi bahane değil. Siz yetişkin değil misiniz? Çok üzücü. Çocuğunuz için üzüldüm. Paramparça bir aile, sadist bir dede, oğlunun sorumluluğunu almak yerine tekrar evlenen bir anne... üzgünsünüz ama çare değil üzgün olmanız. Sık sık oğlunuzı ziyarete gitmenizi, bağrınıza basmanızı, babası ile yan yana iletişim halinde olmanızı tavsiye ederim. Çok hatalar yapmışsınız. O çocuk alkolik olmasın da ben mi olayım? Yıllar yılı ihmal edilmiş çocuk boşanmaydı, evlilikti, babaanneye şutlanmaktı derken. İkinci plana atıldıkça, dikkat çekmek için yapacağı şeylerin şiddeti de artacak. Anne baba olarak yıllarca dağılmış ilginizi, bu şekilde odağına çekiyor.
 
Z Zorlu0182
Başlık da boşanmak yazıyo ama eşine methiyeler düzmüşsün adam iyise niye boşanıyorsun ki ikinci evlilik birde boşanıp ne yapcan.oglunda ergen cağları onunla ancak babası basedebilir kalsın babasında. Bosansan bile sen basedemezsin onla
Eşime methiyeler düzmedim. Sadece kendimi daha iyi ifade edebilmek için yazdım. Adamın hakkını yememek için, elinden geleni yaptı, üvey babalık yapmadı, dövmedi, sövmedi, oğlumun eşime karşı sanane, sen kimsin gibi laflarına karşılık o hep iyi olmaya çalıştı. Ama bunlara rağmen ben adamdan boşanmayı düşünüyorum ne yazık ki. Bunları anlatmaya çalıştım.
 
Sana burafa boşan veya boşanma diye kesin hüküm vermek yanlış olur ama boşanmak da bu sorunun doğru çözümü değil
 
Ben yaklaşık bir yıl önce babasına gönderdim güya İstanbula. Ama adam yanına almadı başka bir şehirde babanneye bıraktı. Orda okula başladı falan. Geçtiğimiz yazdan beridir babaanne yanındaydı. Ama tabi onlarda başa çıkamayınca babası mecbur yanına almak zorunda kaldı. Daha yeni birkaç hafta önce. Ben babaya gönderiyorum, baba yanında yetişsin diye. Adam babaanneye bırakıyor. Bununla ilgili mesaj yazdım babasına. "ben sana yolluyorum çocuğu düzelsin diye, sen oralarda bırakıyorsun daha kötü olacak, ileride hiç başa çıkamayacaz" diye. Orda da arkadaş çevresi kötü olunca mecbur aldı tabi. Şimdi terapi, tedavi ve eğitim görüyor. İnşallah düzelir yavrum, çok dua ediyorum.

Oldu mu. Valla korktum da kullanıcı adımı da değiştirdim.:110:
Oğlunuzdan büyük bir belaymış gibi söz ediyorsunuz, yapmayın. Sürekli baş etmek vs gibi kelimeler kullanıyorsunuz. Ne kadar zor bi çocuk olursa olsun lütfen biraz daha serin ve soğukkanlı yaklaşın. Çocuk eminim bu aşırı korkularınızı, kendisinden beklenenin hep olumsuzluk olduğunu hissediyordur. Emin olun bu onu daha çok hata yapmaya ve bu hataları kendine yakıştırmaya başlar.
 
Back
X