• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sizce Boşanmalı mıyım?

Eşinizden ayrılmanız bir çözüm olmaz ama mümkünse gidin oğlunuzun olduğu şehirde kalın bir müddet. Şu anda çok zor bir döneminde ve yardımcı olmalısınız. Babaannenin yanına bırakan bir babadan hayır çıkmaz ilgi anlamında. Annelik evet gerçekten çok zor. Çocuğun bütün sorumluluğu biZim üstümüzde. Hele ki ergenlik döneminde oğlunuz ki, en huzurlu yuvalarda bile çocuklar bu zamanda huysuz ve zor oluyor.

Oğlunuz için elinizden gelenin fazlasını yapın. Eşiniz anlattığınız gibi iyi biriyse idare etmeli durumu bir müddet.

Cute mom çok sivri eleştiriler yapmış daha önce, çünkü çok zor şartlar altında çocuğu için yalnız mücadele etmiş bir anne. Kendisi de aynı sıkıntıları yaşadığı için bu kadar keskin konuştuğunu düşünüyorum. Onun burada açtığı konulardan, bazı sıkıntılarını nasıl aşmaya çalıştığını görüyorum ve gerçekten çelik gibi bir irade gerekiyor. Sizin aileden yana da yüzünüz gülmemiş.

Bizim çocuklarımız henüz küçük, ergenlik sıkıntılarıyla çok empati yapamıyoruz ama bir gerçek var; bu çocuk huzur görmemiş ve evet, bazı çocuklar gerçekten çok zor.

Bir anne tanıyorum; huzurlu bir yuvada 4 çocuğunu büyüttü; hepsi çok iyi, biri bütün aileyi yıktı. Babasının rahat rahat evinde emekli parasıyla yaşayacağı zamanlarda; evlerini haczettirdi. Babasının emeklisi yalnızca borca gidiyor, anne baba bu yaşta çalışıyor. Ama baba bıksa, artık görmek istemiyorum dese bile, anne psikiyatristlere götürdü. Spora götürdü, koca delikanlıyı spora gidiyorum der, yine o kötü arkadaş çevresine gider diye, spor salonunun kapısında bekledi o çıkana kadar.

Çok emek verin, bir hayatı gözünüzün nuru çocuğunuzu kaybetmeyin. Allah yardımcınız olsun.
 
Oğlunuzu babasına göndererek hata yapmışsınız bence.ne yaşadığınızı tabiki bilemem ama bir çocuğa anne sabredemiyorsa baba asla sabredemez.anne sığınacak limandır çocuğa.ne hata yaptıysa alın yanınıza birlikte telafi edin psikolog yardımıyla.kocanız anlattığınız kadar melekse itiraz edeceğini sanmıyorum.
 
Cocugunuz ergenligi agir geciriyor gbi inanin gececek bu gunleri . Sizn eski esinzden ayrilmaniz cok etkilemisde olabilir. Oglunuz artk cocuk degil onla guzel bi sekilde konusun dinlemiyorsa bir daha bir daha... onla kavga etmeden. baskalari nasil basediyorsun gbi cumleler kuramasin siz ANNESINIZ. Oglunuzu savunun her zaman arkasinda olun . Degisikligi goreceksiniz.
Esinizle bosanmayin sakin. Oglunuza sorun fikrini alin gelmek isterse yaniniza al tekrar.
Oglunuzu spora yazdirin karete kursuna yazdirin enerjisini bu sekilde atsin. Yeni arkadaslar yeni insanlar taniyacaktr orda.
 
Yazdıklarınızdan eşinizle sorununuz olmadığı anlamı çıkıyor sizde öyle olduğunu söylüyorsunuz çocuğunuzun sorunlarını bahane ederek boşanmanız çok saçma olur ama çocuğunuzun durumunu nasıl düzeltirsiniz bunun için hiç bir yorum yapamıyorum Allah yardımcınız olsun diyorum.
 
Çocuğunuz için iyi bir hayat arkadaşını kaybetmeyi göze alıyorsunuz ama diyelim ki çocuğunuz duzeldi siz ayrildiniz onun bir evlilik hayati olunca inanin sizin halinizi hatirinizi sormayacak bile belkide...yani hic gerek yok kendinizi dusunuj biraz o cocuk bir sekilde buyuyecek kendini kurtaracak...
 
Sanırım konuyu tam okumamışsınız. Tabi ki de konuştuk. Defalarca anlattık. Yargılamadık sadece. Güzellikle anlattık, saatlerce oturduk konuştuk. Yeri geldi yaptığı yanlışlar için ceza verdik. Ama hiç birinden sonuç alamadık. Tabi ki psikoloğa da götürdük.

Psikolog ne dedi peki yani cocugunuz ne anlatmış ona bu kadar isyan cezalandirma neden, siz evlendiğiniz için mi yapiyor babasi evlenmedi mi orda nasıl ve ne sıklıkla görünüyorsunuz
 
Psikolog ne dedi peki yani cocugunuz ne anlatmış ona bu kadar isyan cezalandirma neden, siz evlendiğiniz için mi yapiyor babasi evlenmedi mi orda nasıl ve ne sıklıkla görünüyorsunuz
Psikoloğa götürdügümüzde bu kadar aksi değildi. Başka özel bi durum için goturmustum. Babası da evli, benden çok önce evlendi. Bir çocuğu daha var. Evlendigim için yaptığını düşünmüyorum dedim ya önceden de asiydi. Çocuğumla hergün telefonda en az 2-3 kez konuşuyoruz. Istanbula gideli daha bikaç hafta oldu. Gitmeden önce 2-3 hafta da bir buluşuyorduk, 2 gün birlikte kalıyorduk.
 
Eşimle bir sorun yok aslında, tamamen benim oğluma karşı duyduğum vicdan azabı sanırım. Diyorum ya adam melek gibi beni el üstünde tutuyor. Aklımca ayrılıp çocuğumu yanıma alacam. Ama başa çıkabilsem, azcık benim sözümü dinlese zaten bunu yapardım şimdiye kadar.
Yaniniza aldiniz diyelim yasi geregi omur boyu yaninizda kalmayacak ki bosanmaniz n alaka?
Ayrica siz bosaninca aaa pardon annecim artik cok iyi biri olacagim diyip baska biri mi olacak?
Demek istedigim esinizde bu kadar iyi biriyse zaten oglunuzla istediginiz kadar ilgilenebilirsiniz bosanmanizla alakasini cozemedim.
Konusun daha cok vakit gecirin, gorusun elinizden geleni yapin... uvey baba, hergun cocugu dovuyor, gorusturmuyor deseniz anlarim oyle bir sey de yok
 
Bosanirsaniz çok pişman olursunuz. Bir oğlunuz mu evlat, o da bir annesi olduğunun farkına varıp bu yaşta alkole bulasmasaydi. Bazen tatlı dil çözemez sorunları, babası nasıl davranıyor ona ? Sizin sorumlulugunuz olduğu kadar babasının da sorumluluğu var. Alkol alışkanlığı edinene dek neredeymis kendisi ? Amatem de mı yatıyor oğlunuz ? Eğer evde kalıyor ise ve yine eğer okul arkadaşları ile iciyorsa, açıktan okusun veya başka bir liseye geçsin . Hatta bence tedavisi bitene dek açıktan okusun,evden de cikartmasinlar tedavisi bitene dek. Ancak spor gibi etkinlikler için babası bıraksın ve çıkışta alsın. Bu kadar civitmis çocuk başka türlü adam olmaz. Siz başa cikamazsiniz onunla.
 
Cocugunuz evliliginizin kabul edememis sizi cezalandirmak icin butun yollara sapmis anladigim kadariyla sizdr bosanirsaniz vicdaniniz rahatlayacak... Ama esinizi harcayacaksiniz bi durumda ve hic birsey cozulmeyecek cunku ok yaydan cikmis bi kere oglunuzun pesini birakmayin ne olursa olsun sevgiyle yaklasin yaninda oldugunu hissettirin tedavi ettirin sahip cikin zamana yayin bu gunler gececek inanin.
 
Eski eşiniz nerede oturuyor, siz nerede oturuyorsunuz ? Babasıda 2 , evliligini yaptı mı ?
İmkanınız varsa oğlunuza yakın oturun sık sık biraraya gelin onunla vakit geçirin . Size yakın olursa belki biraz düzene girecektir .
 
Ben yaklaşık bir yıl önce babasına gönderdim güya İstanbula. Ama adam yanına almadı başka bir şehirde babanneye bıraktı. Orda okula başladı falan. Geçtiğimiz yazdan beridir babaanne yanındaydı. Ama tabi onlarda başa çıkamayınca babası mecbur yanına almak zorunda kaldı. Daha yeni birkaç hafta önce. Ben babaya gönderiyorum, baba yanında yetişsin diye. Adam babaanneye bırakıyor. Bununla ilgili mesaj yazdım babasına. "ben sana yolluyorum çocuğu düzelsin diye, sen oralarda bırakıyorsun daha kötü olacak, ileride hiç başa çıkamayacaz" diye. Orda da arkadaş çevresi kötü olunca mecbur aldı tabi. Şimdi terapi, tedavi ve eğitim görüyor. İnşallah düzelir yavrum, çok dua ediyorum.

Oldu mu. Valla korktum da kullanıcı adımı da değiştirdim.:110:
Baba sagolsun cok sorumluluk sahibiymis .Cocugu bu durum da etkilemis olabilir
 
Eşinden boşansan çocuğun düzelecek mi? Bir anda 180 derece döner diyorsan sen bilirsin. Kötü günlerden sonra güzel bir yuva kurmuşsun bence ziyan etme ki psikolojin sağlam değil bunu kaldırabilir misin? Eşini çok seviyorsun iyi biri diyorsun. Boşanmak çare değil bence. Çocuğun için elinden geleni yapmışsın. Çok dua et. Çocuğun İnşallah doğru yola gelir.
 
merhaba... yedi aydır evliyim bende, eşimin 16 yaşında bir kızı var ve şu an eşinizin gözünden bakıyorum olaya çünkü onun konumunda bir kadın olarak duruyorum karşınızda. evlendikten 5 gün sonra annesiyle anlaşamadığını söyleyip bize gelmek istedi kızı eşimin. seve seve kabul ettim hatta elimizle getirdik evimize onu. üç ay boyunca beni gündelikçi ve aşçı gibi kullandı, su içtiği bardağı bile yastığının altından topladım. eşimi çok seviyorum oda dünyanın en iyi insanı benim gözümde fakat ben üç ayın sonunda o kadar birikmişimki kızının bu hallerine, ısrarla çok kötü bir tartışma çıkmasına neden oldum bile isteye ve kızı üzerime yürüdü sonunda. eşim ilk defa o zaman kızına tepki gösterdi haddini bil diye. olaydan üç gün sonra mecburi şehir değişikliği yaptım. dört aydır da işim nedeniyle yanlarında değilim atamam yapıldı başka bir şehre. eşim olayı kapatmaya çalıştıkça ben açıyorum, kızının pişmanlığından bahsettikçe dalga geçiyorum. eşiniz bence üstün özellikleri olan bir insan olmalı bu konuda sizi üzecek birşey yapmıyorsa destek oluyorsa kiii şahsen ben hala beni düşürdüğü durum yüzünden eşimi affedebilmiş değilim. ve bence böyle bir insanın desteğini tamamen reddetmek kendinize yapacağınız büyük bir kötülük olur. eğer seviyorsanız tabii. merhamet vicdan yüce duygulardır herkeste olmaz, doğrusu herkese nasip olmaz. o yüzden bence psikolojik destek ve eşinizin desteğiyle daha sağlıklı yürütürsünüz hayatınızı. Rabbim evladınıza da yardım etsin umarım kısa zamanda herşey yoluna girer. Allah yardımcınız olsun
 
Ben şu durumu anlamıyorum.Bir çocuğa annesi mi yakındır yoksa babasının yeni karısımı?

Elin kadınına ne güvenip bırakacağım oğlumu.Kendi doğurduğum emzirdiğim büyüttüğüm çocuğa başkasının annelik yapmasını bekleyemem.Babalar zaten evde çok durmazlar.Daha çok kadınlar muhatap oluyor çocuklarla.Bindebir vicdanlısı denk gelir o da kendi çocukları olana kadar.

Ayrıca ayrıldığın adamın nasıl olduğu az buçuk bellidir sorumluluk sahibi olup olmadığı.Burada da görüldüğü gibi adam topu babaanneye atmış.Çocuk sepet gibi oradan oraya sürüklenmiş.

Umarım düzelir heba olup gitmez.

Kendi çocuğun herşeyden ve herkesten önce gelir.Koruyup kollayacak olan ebeveynlerdir.Yeri gelecek kendi babanada yeri gelecek başkalarına karşıda onu koruyacaksın.Ezdirmeyeceksin.Gerekirse resti çekeceksin.Önce evlat.
 
Son düzenleme:
Eşinize üzüldüm açıkçası, evlilik oyuncak değil ki. Keşke bunları evlenmeden önce düşünebilseydiniz...
Hakkınızda hayırlısı olsun...
 
Merhaba sevgili hanımlar.. Bir süredir burada konulara yorum yapıyorum. Ancak terzi kendi söküğünü dikemezmiş ya.
Şimdi sıra bana geldi. Sizin o güzide fikirlerinize, tavsiyelerinize çok ihtiyacım var. Konuya nasıl başlayacam bilemiyorum. Çok fazla ayrıntıya girmeden yüzeysel anlatmaya çalışıcam. Aksi halde roman olur tahmin edersiniz ki. Bodoslama dalıyorum.
2 yıl önce ikinci evliliğimi yaptım. İlk evliliğimden 16 yaşında bir oğlum var. Eşiminde ikinci evliliği ancak onun çocuğu yok. Çocuğum evliliğimin ilk yıllarında benim yanımdaydı. Başlarda herşey çok güzeldi. Ama daha sonra işler çığırından çıktı. Hiç bir şekilde başa çıkamadık ve babasına gönderdim. Eşimin hakkını yiyemem elinden gelenin fazlasını yaptı. (Aksi olsa hiç düşünmeden boşanırdım, hakkını yemem) Gerçek anlamda babalık yapmak istedi (hatta bunu oğlum geçte olsa anladı, kendide dedi) ama malum oğlum buna izin vermedi. Önceleri oğlumun yaptığı herşeyi normal karşılamaya çalıştı. Hep alttan aldı. Oğlum gerçekten çok asi, hatta üzülerek söylüyorum ki eşime karşı da bana karşı da çok saygısızdı. Kadir kıymet bilmez, hiç söz dinlemedi, ders çalışmadı, okulunda çok fazla devamsızlık yaptı, gezmekten tozmaktan, hatta ne yazıkki serseri arkadaş çevresi olmuş onlarla takılmaktan geri kalmadı. Devamsızlık yüzünden bir yıl sınıfta kaldı. Eşim ders çalıştığında, notları iyi olduğunda hep oğlumu ödüllendirirdi. Ne bileyim bir hediye alırdı, gezmeye götürürdü falan. Oğlum bir adım atsa eşim on adım attı inanın.
Şimdi eşimle bu aralar aram pek iyi değil. Boşanmayı düşünüyorum. Ama onun bundan haberi yok. Ona ciddi anlamda boşanmak istediğimi söylemedim. Aslında eşimi o kadar çok seviyorum ki anlatamam. Eşim diye söylemiyorum ama dünya tatlısı bir insandır kendisi. Kıyamıyorum da ona. Ama öyle bir noktaya geldim ki aşağı tükürsem sakal, yukarı tükürsem bıyık hesabı. Ne yapacağımı şaşırdım. Elim kolum bağlandı. Bu arada şunu da belirteyim psikolojik sorunlarımdan dolayı 2-3 yıldır doktora gidiyorum ve ilaç kullanıyorum. (birkaç kez intihar girişiminde de bulundum)
Şimdi ben diyorum ki boşansam çocuğumu yanıma alsam ben çocuğumla başa çıkamam hayatta, beni hiç dinlemez, belki daha beter olur herşey bilemiyorum. Beni iyice deli eder, deli diye çıkarım. Boşanmasam çocuğum dan uzakta da çok kötüyüm. Bir kaç yakınıma bu durumdan bahsettiğimde herkes bana "sakın boşanma, o çocukla sen başa çıkamazsın, çıkamadın da zaten, düzgün olsa babasına yollamazdın, o günahsız adamdan ayrıldığınla kalırsın, adamın ne suçu var, evliliğine sahip çık" gibi şeyler söylüyorlar. Bunu söylerken içim acıyor ama oğlum şu an alkol tedavisine başladı. İçim yanıyor. İnanın annem babamda dahil bir çok kimse çocuğum için "Allah kimseye böyle evlat vermesin" dediler. Düşünün bir anne olarak neler yaşadığımı. Tabi herşeyi burda yazamıyor insan da daha neler neler..
Şimdi arkadaşlarım, siz olsanız ne yapardınız diye sormuyorum da, sizce ben ne yapmalıyım.
NOT: Eşimle bunların dışında hiç bir sorunum yok, melek gibi insandır kendisi.​


Bunları doktorunuzun tavsiyesi doğrultusunda düzenlemeniz daha doğru gibi.
 
Baba sagolsun cok sorumluluk sahibiymis .Cocugu bu durum da etkilemis olabilir

Aynen katılıyorum..Babada sorumsuz davranmış.

16 yaşında 4 aile değiştirmiş şimdi 5.ailede

Anne baba evi,dede evi, anne ile kocasının evi ardından babaanne en son babası ve karısının evi.Sürekli bir hayal kırıklığı , güvensiz ortam.

Çocuk kendini güvende göreceği,koşulsuz sevildiği doğrudürüst aile ortamı görmemiş öfkesi asiliği çok normal.
 
Back
X