Sizce çocuk ne zaman yapılmalı

C

cakiltasi061

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
31 Mart 2020
327
177
103
Merhaba evliyim 2 yıl olcak ben 26 eşim 30 yaşında henüz çocuğumuz yok denemedikde dusunmedigimiz için ama bu aralar eşim bizimde çocuğumuz olsa gibi laflar soylemeye başladi ailelerde 2 sene oldu neden dusunmuyosunuz yaşınız geciyo çocuk ne zaman büyüyecek gibi şeyler soylemeye başladı çocukları da çok severim ama kendimizin olursa nasıl bakarım diye tedirginlik var icimde bu normalmi sizce ve sizler kaç yaşında çocuk sahibi oldunuz tecrubelerinizden faydalanmak istedim şimdiden teşekkür ederim :)
 
26-30 yaşında gencecik insanlara yaşınız geçiyor diyen insanları çok da dinlemeyin bence. Kendi zamanlarında 18'inde evlenip, 20'sinde anne olan kadınlara alışmışlar. Ne siz o kadınlardansınız ne de dönem o dönem. Çocuk ne zaman yapılmalı; siz ne zaman hazır hissediyorsanız, maddi ve manevi ne zaman elverişli şartlardaysanız o zaman. Çocuk eşsiz bir şey ama diğer yandan feci yorucu ve sorumluluk gerektiren bir şey. Bir yandan ruhunuzu besliyorlar, diğer yandan hırpalıyorlar. O yüzden hazır olmak çok önemli. Yaş geçiyor diye yapılacak bir şey kesinlikle değil. Şahsen anne olmaya karar verdiğimde 30 yaşımdaydım, eşim de 32'ydi. İlk kızımı 32 yaşımda, ikincisini de 35'te doğurdum. Pişman değilim. Bir şey kaçmamış. :)
 
Eşinizle olan ilişkinizde şiddetli bir problem yoksa maddiyat uygunsa bence hislerinizi dinleyin.
Henüz bir yıllık evliyim bir yıl bekleriz diye konuşuyorduk ama nedense biyolojik saat midir nedir bende şiddetli bir bebek isteği oldu. Yaşayan var mı bilmiyorum ama bedenim resmen çocuk istedi. İçgüdüsel olabilir ya da anaç ruhumun yansıması.
 
Sizin yaşınızda anne oldum . Bizde 2 sene düşünmüyoduk. Doktor kontrolünde kistim çıkınca korktum açıkçası. Deneyelim dedik hemen hamile kaldım. Evliliğimizin 3.ayında. Biz 8 sene üstüne evlendik. Hamileyken nasıl bakıcam sevebilecek miyim diye düşünüyodum. Ama o ilk görüşten sonra en değerli en kıymetli oluyo. Bakım konusunda da birbirinize alıştıkça doğal oluyo artık. Evliliğinizden eminseniz deneyin. Zaten hemen olucak diye bi kural yok.
 
Cnm bence eşinden evliliginden eminsen yap mutluysan eşin iyi bir baba olacaksa bebekler dünyanın en tatlı varliklari
 
26 yasinda mi yasiniz geciyormus :)
28 yasinda oglumu kucağıma aldim 9 senelik evliydim.
Daha erken olsa asla yapamazmisim onu biliyorum. Hatta hala erken yaptim diye düşünüyorum suan 3 yasinda. Aslinda suan yeni dogurmaliydim.
Neyse. Maddi ve manevi olarak hazir olmadan yapilmamali cocuk. 26 ve 30 yas gec degil erken bile.
 
Sizinle aynı yaşlardayız ve 2 yıllık evliyiz, ben henüz düşünmüyorken sürpriz oldu. İlk başta bi yadırgadım ama şimdi heyecanla bekliyorum şanslıyım ki evliliğimden, eşimden ya da maddi durumumuzdan şüphem yoktu. Siz de diğer tüm konularda okeyseniz içinizden geldiğinde yapın gitsin:)
 
29 yaşında hamile kaldım iyi de öncesinde kalmamışım istemiyorduk zaten.sizde kendinizi hazır hissetmediğimiz sürece kalkışmayın. Çünkü annelik dışardan eşin dostun bebeğini mıncıklamaya benzemiyor. Gerçekten psikolojinizin düşüncelerinizin buna hazır olması lazım, ki ona ragmen zorlanıyor insan. Kimsenin lafıyla acele etmeyin benim kaynanam evveli 1 yıl olmuştu istersen tedavi felan ol olmuyorsa diyordu ki biz hiç denememiştik olup olmayacağını bilmiyorduk. İlk denemede oldu Allah’a şükür . Ama hep konuşurlar işte hiç takılmayın
 
Yasın geçmiş evet 15 de evlenip 16 da doğurman gerekti onlara göre !

Şaka tabi ciddiye alıp alıntılayan olmaz umarım.

Çocuk hayat boyu sürecek maddi manevi zor bir sorumluluk.

Kendini maddi manevi yeterli gördüğün zaman yapılmalı.

Kimisi evlenir 6 ay içinde gerekli şartlar hazır der güvenir kendine yapar kimisi bir ömür hazır olamaz.

İnsanlara bakılarak onların güdülenmesi ile çocuk yapılmaz.

Ayrıca yasınız çok genç 30 dan önce evlenilmiyor zaten artık
 
Çocuk hemen istediğiniz zaman pat diye olmayabiliyor zaten kesinlikle nasip işi bebek sahibi olmak öncelikle bunu bilin yaş konularına giremem geç yada erken bence görecelidir diye düşünüyorum buna da ama aklınızda da varsa denemelere başlayın dediğim gibi nasip işi ya ilk deneme de olur yada yıllarca denemek zorunda kalabilirsiniz iki ihtimalide düşünerek hareket etmelisiniz bence
 
Ben 29yasinda anne oldum. 27 de evlenmistim. Özel bi zamanı olduğunu düşünmüyorum ama temel bi kaç durum var en azından kendi hayatım için öyle oldu. Ben evlenip ayrı bi şehire yerleştim o yüzden işimden ayrılmak durumunda kaldım. Gelince hemen iş aramadım çünkü eşimin yine tayin durumları falan vardı derken 7 ay geçti tayin olmayınca ben de iş aramaya başladım 7 ay da böyle geçti. İş bulamamak sinir bozucu. Bu süreci yine de çok güzel değerlendirdik gezdik, eğlendik, heycanlandik, keşf ettik, bağlandık daha bir sürü şey bize evet biz birbirimiz için doğru insanız dememizi sağladı. Yani evliligimizden emin olduk ve mutluluk kumbaramizi tam anlamıyla doldurduk. Mutluluk kumbaranizin dolu olması çok önemli sadece çocuk için değil hayata direnmek zorluklara dayanmak için önemli ve elbette çocuk da çok kolay bi şey değil. Zor ama her hali başka güzel bi duygu evladının olması. Evinizde dünyanın en bilge öğretmeni büyüyo ve sizi harika bi insana dönüştürüyor. Temelde on kaplan gücünde bir insana evriliyosunuz.
Eşim bana sen ne zaman istersen o zaman düşünürüz çünkü senin kendini hazır hissetmen en önemlisi senin içinde büyüyecek senden beslenecek demişti . Biz de başta çok endişe ettik uzun uzun düşündük. Dünyanın hali ortada her şey oldukça kötüye gidiyo, ekonomi , insanlık .......biz her şeyi aylarca düşündük karar veremedik ama bir yandan içten içe çok istedim. Denemelere başladık ama hala çok endiseliydik. Olmadığı her ay çok üzüldüm , eşim de üzüldü ama beni teselli etmek için pek belli etmemeye çalıştı. Yani ikimizde herşeye rağmen çok istediyoduk bi gün o muhteşem haberi aldık ve benim tüm endişelerim dağıldı gitti. Eşim ekonomik olarak çocuğu da düşünmeye başladı iyi eğitim vs endişeleri oldu ama evimiz bile o kadar berekeyltlendi ki her ikimizde inanamadik. Şuan ikimizin de tek gayesi ahlaklı faydalı insan yetistirebilmek. Şuan 10 buçuk aylık oldu. Çok zor günler de geçirdik ama zaman çok çabuk geçti ve ben hem mutluluk kumbarasindan kullandım çünkü yalnızdım ne hamileliğimde ne de sonrasında eşim yanımızda olmadı yani hamileligimde dahil hala yalnızım ama güçlüyüm.
 
eşler ne kadar yardımcı olsalar bile asıl sorumluluk hep annede oluyor. o yüzden siz ruhen hazır olmadan yapmayın. aileler bakarız ederiz diyorlar. bazısı bakıyor da... ama bi fiil 7/24 çocuk seninle oluyor. mesela şu sorulara yanıt verebilirsin:
maddi anlamda bir çocuğun olması sizi yada çocuğu zora sokar mı?
1,5 - 2 hatta bazen 3 seneye yakın uykusuz kalmayı göze alabiliyor musun?
corona dönemi ama aklında hala şurayı da gezsem bir yurt dışı yapsam, çadırda kamping yapsam gibi hayallerin var mı? ( varsa 3-4 sene ertelemen gerekecek)
bazen sabahın 6 sı ama en geç 7, 7,5 da kalkıp akşamın 11ine kadar ev işi çocuk bakımı derken mekik dokumayı, en sevdiğin dizileri kaçırmayı, ayağını uzatıp kitap okumak yerine günün bilmem kaç saati oyuncak oynamayı göze alabiliyor musun?
eşinle aynı sofraya oturmadan da yemek yemeyi, hatta bazen öğün yemeye bile vakit bulamamayı göze alıyor musun?
duş rutinini 10 dk gibi kısa bir süre ayırıp haftada 2 ye düşürmeyi, onda da sana Allah'ın lütfunu yerine getirmişler gibi "oohh be çok şükür bugün yıkandım" mutluluğunu yaşamayı göze alabiliyor musun?
10 adet atak dönemi, diş çıkarma serüveni, kolik dönemleri, 2 yaş sendromu, 3 yaş sendromu, 4-5 yaş korkuları gibi envai çeşit ağlama krizleri ile süslenmiş dönemleri göze alabiliyor musun?

bu arada bunlardan 1 kaçını yada benim gibi hepsini yaşayacaksın. yanıtına göre karar verebilirsin. ben tecrübelerimden sonra Allah sağlık versin oğluma onu büyütmeyi sağlıkla nasip etsin ama 1 çocuk kafi geldi. haa başıma gelecekleri bilseydim yine çocuk sahibi olurdum çok seviyorum oğlumu çünkü ama yapmayı planladıklarım hep askıda kaldığı için belki 3-5 sene sonra yine aynı çocuğa sahip olmak isterdim.
haa güzel taraflarını da yazayım tabi hep zor geçmiyor mesela onu mutlu görmek dünyalara bedel oluyor. anneee demesini duymak çok güzel. öğrettiğin birşeyi yaptığını görmek... bi de bazı huyları hareketleri benden almış. Allahım diyorum anasının küçük kopyası.. bunlar güzel yönleri. büyüyüp belki bakım zorlukları azalırsa arkadaş gibi olmak.. güvenebileceğin birinin olması bunlar çok güzel... ama herşeyin başı emek işte...
 

Öncelikle ben her bireyin anne-baba olma zorunluluğu olduğunu düşünmüyorum.
Eğer bir canın tüm sorumluluklarını alabileceğinizi,kimseye muhtaç etmeden sevgiyle saygıyla vatana millete ailesine hayırlı bir evlat yetiştirebilecek kadar sağlıklı beyine sahip olduğunuzu düşünüyorsanız bu kararı alabilirsiniz.
Ekonomik özgürlüğüm yoksa ben asla ama asla düşünmezdim.
Bir cocuğu sadece büyütmek önemli değil,cocuk kenarda köşede itile kakıla bi şekilde büyür
Önemli olan herşeyiyle örnek olacak bir evlat yetiştirebilmek.
Umarım bu olanakları sağlıyorsunuzdur
 
27 yaşında anne oldum. Evliliğimizin 3. Yılında.
İnsan bilmediği birşeye hazır olamaz bence.
Ama evlilikte bir sıkıntı yoksa, manevi ve maddi herşey yolundaysa düşünülebilir. O da hazır olmak sayılıyor işte, ne kadar olunabilirse :)
Karı koca başbaşa tatiller yaptınız yeni yerler gördünüz dilediğince yaşadınız mı biraz? İki kişilik ailenin tadına varın, sonra da ebeveyn olmayı düşünün bence. Allah isteyen herkese nasip etsin
 
Ne kadar güzel şeyler yazmışsınız çok faydalı oldunuz bana çok teşekkür ederim değerli görüşleriniz için
 
Yukarıda diğer arkadaşlar çok güzel yazmışlar, genel anlamda hemfikirim.

Çocuğa hazır olmak diye birşey yok. Başınıza gelmeden anlayamazsınız. Aynı anda hem "Allah'ım neydi günahım" derken bir yandan da "yahu niye beklemişim bu kadar, keşke daha önce yapsaydım" dersiniz :)

Bir de bu işin başkalarının tecrübeleriyle hiç alakası olmuyor. Kolik bebek var, huysuz olanı var, uyuyanı, uyumayanı, ağlayanı, emeni, emmeyeni.. yani iki çocuğunuz bile olsa inanın sıfırdan başlıyorsunuz her seferinde. Farklı karakterde bir insan evladı, farklı ihtiyaçları olan bir bebek oluyor elinizde.

Sadece kendinize şunları sormanızı tavsiye edebilirim naçizane:

En az 2-3 yıl kendi konforumdan ve zevklerimden feragat edebilecek miyim
Maddi anlamda bir bebeğin masrafını kaldırabilecek miyim
Eşim bana ne kadar destek olacak

İlk soru sizi korkutmasın. 3 yıllık bir eziyet hayatından bahsetmiyorum ama 4 yaşındaki oğlum ve 2 yaşındaki kızımda gözlemlediğim 3 yaşından sonra sosyal hayat vs kolaylaşıyor ve anne daha da özgürleşiyor. 4 yaştan sonra zaten herşeyi çocuğunuzla yapabilir hale geliyorsunuz. Benim kişisel tecrübem böyle oldu.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Ailemle ilgili
2 3
Yorumlar
48
Görüntüleme
2K
yubarikavunu
Y
A
Benle olan problemleri yüzünden çocuklarını cezalandıran baba..
2 3 4
Yorumlar
78
Görüntüleme
3K
AroSee
A
U
Sizce 2. Çocuk ne zaman olmalı
Yorumlar
3
Görüntüleme
181
lacrimosa
M
Çocuğun tavırlarına anlam yüklenir mi bu durumda?
3 4 5
Yorumlar
91
Görüntüleme
3K
Acelyahayat
A
A
Eşimle artık anlaşamıyoruz büyük bir çıkmazdayız…
2 3
Yorumlar
48
Görüntüleme
6K
AmberMila
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…