• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sizce "uzak mesafe ilişkisi" gibi yürür mü bir evlilik?

yani 70 yaş üstü insanlar, eşiniz aile birliğini bozmamak adına (ki sizde kesinlikle gitmem diyorsunuz) onları alıp gelmesi mantıklı. ya da hangi şehir büyükşehirse (hastane, doktor vs açısından) orada yaşamak mantıklı gibi.

yani anne babası atamaz ama böyle de aile birliği yok, böyle 1 ay gittim 2 ay gittimle olmaz bu işler.
 
O şehre gitmeniz en mantıklısı gibi duruyor. Ailesiyle birlikte yaşamaktan rahatsız değilsiniz. Bu sorun değilken şehir sorun oluyorsa üzücü.

Yaşları ileriymiş. Kendilerine bakamıyorlarsa eşiniz doğal olarak destek olmak ister ve olur.
Ev üstüne ev şeklinde değil tabi ki. Tamamen yatalak olmadıkları sürece, aynı apartman ya da aynı sokakta, birbirine yakın evlerde yaşamayı kastettim, gerektiğinde kalınır tabi ama onun dışında onların da evlerinin üzerine ev olmasın, bizim de. Şehirin sorun olması gerçekten de üzücü. Benim sorum şu. Onların şehirine taşınmayan kötü gelin olarak ve eşimle uzak yaşayarak bu evliliği yine de sağlıklı bir şekilde yürütebilir miyim? yoksa boşanmalı mıyım? Eşimle birlikte mutsuz olacağım bir yerde mutsuz bir hayatı sürerken, evliliğim yine mutlu bir evlilik olabilir mi? Her iki türlü de evlilik çatırdayacak galiba. "Kötü gelin, hain evlat" statüsüne düşmeden ben bu evliliği bitireyim mi? yoksa bırakayım inceldiği yerden kopsun mu? yoksa "bu da benim kaderim miş" deyip mutsuz halde yaşayım mı? Ki bu sonuncusunu yapmak istemiyorum. Yani kötü taraf olmadan bitireyim mi bu evliliği yoksa yine de sürdürebilme şansım var mı?
 
Ev üstüne ev şeklinde değil tabi ki. Tamamen yatalak olmadıkları sürece, aynı apartman ya da aynı sokakta, birbirine yakın evlerde yaşamayı kastettim, gerektiğinde kalınır tabi ama onun dışında onların da evlerinin üzerine ev olmasın, bizim de. Şehirin sorun olması gerçekten de üzücü. Benim sorum şu. Onların şehirine taşınmayan kötü gelin olarak ve eşimle uzak yaşayarak bu evliliği yine de sağlıklı bir şekilde yürütebilir miyim? yoksa boşanmalı mıyım? Eşimle birlikte mutsuz olacağım bir yerde mutsuz bir hayatı sürerken, evliliğim yine mutlu bir evlilik olabilir mi? Her iki türlü de evlilik çatırdayacak galiba. "Kötü gelin, hain evlat" statüsüne düşmeden ben bu evliliği bitireyim mi? yoksa bırakayım inceldiği yerden kopsun mu? yoksa "bu da benim kaderim miş" deyip mutsuz halde yaşayım mı? Ki bu sonuncusunu yapmak istemiyorum. Yani kötü taraf olmadan bitireyim mi bu evliliği yoksa yine de sürdürebilme şansım var mı?
[/QUOTE
Bence ilden ziyade sizin evlilik sıkıntılı.
Evliliği bitirmissiniz gibi görünüyor kafada.
 
Ev üstüne ev şeklinde değil tabi ki. Tamamen yatalak olmadıkları sürece, aynı apartman ya da aynı sokakta, birbirine yakın evlerde yaşamayı kastettim, gerektiğinde kalınır tabi ama onun dışında onların da evlerinin üzerine ev olmasın, bizim de. Şehirin sorun olması gerçekten de üzücü. Benim sorum şu. Onların şehirine taşınmayan kötü gelin olarak ve eşimle uzak yaşayarak bu evliliği yine de sağlıklı bir şekilde yürütebilir miyim? yoksa boşanmalı mıyım? Eşimle birlikte mutsuz olacağım bir yerde mutsuz bir hayatı sürerken, evliliğim yine mutlu bir evlilik olabilir mi? Her iki türlü de evlilik çatırdayacak galiba. "Kötü gelin, hain evlat" statüsüne düşmeden ben bu evliliği bitireyim mi? yoksa bırakayım inceldiği yerden kopsun mu? yoksa "bu da benim kaderim miş" deyip mutsuz halde yaşayım mı? Ki bu sonuncusunu yapmak istemiyorum. Yani kötü taraf olmadan bitireyim mi bu evliliği yoksa yine de sürdürebilme şansım var mı?
Offff biz kadınlar ne ayrintadayiz. B sehirine hiçbir şekilde gitmem, yaşayamam diyorsan ayrıntıda boğulma. Çocuk var mı?
 
Konu sahibesi gülmüş bir de kesin Konya 😄 Nedir bu memleketimin çektiği benim ya. Önyargı çok kötü cıss 😄
Konya değil, coğrafi olarak konya'dan daha ötede, Ama ön yargı da değil yani gittim kaldım, Bir keresinde 3 ay kaldım, onun dışında ne kadar gittimse en az 1 ay kaldım. Şehirden nefret ettim. Toplasan yekünde hayatımın 1,5yılı orada çürümüştür.
 
Ev üstüne ev şeklinde değil tabi ki. Tamamen yatalak olmadıkları sürece, aynı apartman ya da aynı sokakta, birbirine yakın evlerde yaşamayı kastettim, gerektiğinde kalınır tabi ama onun dışında onların da evlerinin üzerine ev olmasın, bizim de. Şehirin sorun olması gerçekten de üzücü. Benim sorum şu. Onların şehirine taşınmayan kötü gelin olarak ve eşimle uzak yaşayarak bu evliliği yine de sağlıklı bir şekilde yürütebilir miyim? yoksa boşanmalı mıyım? Eşimle birlikte mutsuz olacağım bir yerde mutsuz bir hayatı sürerken, evliliğim yine mutlu bir evlilik olabilir mi? Her iki türlü de evlilik çatırdayacak galiba. "Kötü gelin, hain evlat" statüsüne düşmeden ben bu evliliği bitireyim mi? yoksa bırakayım inceldiği yerden kopsun mu? yoksa "bu da benim kaderim miş" deyip mutsuz halde yaşayım mı? Ki bu sonuncusunu yapmak istemiyorum. Yani kötü taraf olmadan bitireyim mi bu evliliği yoksa yine de sürdürebilme şansım var mı?
Evliligi bitirme düşünceniz icin cok erken değil mi?
Once bir uzak mesafe olayini deneyimleyin.
Yaşadığınız şehirdeki evi kapatmadan, diger şehirde 1+1 kucuk bir daire kiralayıp, arada bir gidip gelme imkaniniz yok mu?
 
Offff biz kadınlar ne ayrintadayiz. B sehirine hiçbir şekilde gitmem, yaşayamam diyorsan ayrıntıda boğulma. Çocuk var mı?
yok, sırtımda yumurta küfesi de yok. İnceldiği yerden kopar gider. Evlenmeseydim, keşke metresi olsaydım :)
 
Evliligi bitirme düşünceniz icin cok erken değil mi?
Once bir uzak mesafe olayini deneyimleyin.
Yaşadığınız şehirdeki evi kapatmadan, diger şehirde 1+1 kucuk bir daire kiralayıp, arada bir gidip gelme imkaniniz yok mu?
belki olabilir.
 
Konya değil, coğrafi olarak konya'dan daha ötede, Ama ön yargı da değil yani gittim kaldım, Bir keresinde 3 ay kaldım, onun dışında ne kadar gittimse en az 1 ay kaldım. Şehirden nefret ettim. Toplasan yekünde hayatımın 1,5yılı orada çürümüştür.
şehri söylerseniz en azından iyi yanlarını bulabiliriz daha doğru bi yönlendirme yaparız
 
Çok zor bir konu eşiniz açısından. Ama ben istemediğim şehre gitmezdim. Açıkçası eşimin ailesiyle o kadar yan yana da istemezdim. Keşke Avrupa'daki gibi bakım evleri daha yaygın olsa ve insanlar çocukların başına bu kadar dadanmasa.
Bakım evi asla benim gözümde bir alternatif değildir. Hani yatalak olsalar, ya da nerede olduklarını anlamayacak kadar bunamış olsalar alırdım yanıma ama öyle değiller ve B şehrinden vazgeçmeye ise asla niyetleri yok. İnsanlar çocuklarının başına bu kadar dadanmasa sözünüzün katıldığım kısmı şu: Onlar yaşamlarının sonuna yaklaşmışlari hayatları boyunca zaten istedikleri yerde yaşamışlar, bundan sonra onlar biz neredeysek oraya gelmemliler. Biz niye hayatımızı bırakıp da onların yanına gidelim değil mi? Yani ya onlar ya da biz hayatımızdan fedakarlık yapacağız. Onlar zaten yaşamışlar. Onlar bu Şehir inadını kırmalı diye düşünüyorum...
 
Eşimle A şehrinde tanıştım. Ben de A şehrindenim. Eşimin ailesi A şehrine 950km uzaklıkta olan B şehrinde yaşıyor. Eşim üniversiteden beri ailesinden ayrı yaşıyor. Biz tanıştığımızda da 9 yıldır A şehrinde yaşıyordu. Biz de A şehrinin bir ilçesine taşındık yaşıyoruz. Evlendiğimizden beri senede 2 kez ailesinin yanına gittik geldik, annesi de senede 1kez bize geldi gitti, (babası seyahat edemiyor) Bu düzen epey zor oluyordu. Çoğu kez "keşke onlar da A şehrinde olsaydı da bu kalmalı gelmeler gitmeler olmasaydı" dedim hep. Ancak sorun şu ki onlar asla B şehrinden vazgeçmezler. Ben de asla A şehrinden vazgeçmek istemiyorum. Şimdi annesi babası gün geçtikçe yaşlanıyorlar ve yaşlandılar. (yaşlar 70+ ve 80) Sağlık sorunları olduğu gibi artık günlük rutin işlere de yetememeye başladılar. Aslında yanlarında ev ve yemek işleri için devamlı bir yardımcıya ve ayrıca, ev dışındaki işleri için ya taksiye ya da bir şoför gibi kendilerine yardımcı olacak birilerine ihtiyaçları var (araba kullanmakta da zorlanıyorlar). Ancak böyle bir şeyi de kabul etmezler. Şu anda bu ihtiyaçlarını eşim gideriyor ama tabi geçici bir süreliğine. Eşim bir aydır B şehrinde yanlarında, Ben A şehrindeyim. Eşim seçim için gelecek, sonra yazın tekrar gidecekmiş. Bu arada yılbaşında da bir ay yanlarında kalmıştı. Dışarıdan bakılınca aslında bizim A şehrinden B şehrine taşınmamız lazım. Ancak ben Kesinlikle B şehrine taşınmam. Bunu defalarca söyledim. Hatta bilseydim evlenmezdim bile dedim (ama bundan emin değilim...) Velhasıl öyle görünüyor ki biz eşimle uzak mesafe ilişkisi yaşayacağız. Yarın öbür gün annesi babası ölünce "senin yüzünden istediğim kadar onların yanında olamadım" demesini ya da B şehrine taşınamadığımız için beni suçlamasını istemiyorum. Ne yapmalıyım? Bundan sonra biz ne olacağız?
Ben size hak veriyorum Valla kimse başkası için kurulu düzenini bozamaz. Ayrıca eşinizin durumu iyiyse anne babasına bakabilecek bir yardımcı bulsun. Yada huzur evine göndersin. Belli ki bu konuda eşinizle orta yol bulamayacaksınız.
 
Back
X