- 27 Mart 2018
- 52
- 50
- 3
Bizim suçumuz ne anlamadım. Bazen üvey miyiz biz diye bile düşünüyorum .
Bizim suçumuz ne anlamadım. Bazen üvey miyiz biz diye bile düşünüyorum .Çok kez tartıştım ama sonuca ulaşamıyorsunuz. Duymuyorum bazen de tepki veriyorum. Çünkü annem çok tuhaf hala akıl sır erdıremıyorum. Benim evleneceğim sıralara evine daha düşkün olsaydı belki böyle olmazdı. Kadın şimdi evden çıkmıyor. Biryere çağırıyorum ablan işten gelecek yemek yok diyor . 35 yaşında kız yani.
Ben biryere çağırayım hemen iş sıralıyor eşim çağırsın koşa koşa geliyor hiç anlam veremiyorum
Mesela lise bitti 17 yaşında çalışmaya başladım hala çalışıyorum , kardeşim 18 yaşında lise bitti evde oturuyoruz erkek cocuk hiçbirşey demiyor ona. Tamam babamdan çok çekti evet ama sorumlusu ben değilim elimden geldiğinde destek olmaya çalıştım. Bana böyle davrandıkça da eşim çıktı karşıma ve evlendim.
Bazi anneler malesef ayrimlar yapiyor.Merhaba Allah sizinde yardımcınız olsun. Anneme iş arkadaşlarını örnek veriyorum o kadınlar eve gidip yemek yapıyor , çocuklarıyla ilgilenen var kocasını nazlamak zorunda olan var . Anne sana bir iş bırakmıyoruz neden bu memnuniyrtsizlik diyorum iş yapıp başıma böyle kakıcaksanız yapmayın diyip bağırıp kestirip atıyor. Pazar bende , market bende , yemek bende . Ortanca kardeşimde temizlik bulaşıktan sorumlu . Kışlık bile hazırladık. Komşular anneme hep çok şanslısın diyor ama onun umrunda değiliz . O sadece küçük kardeşimle oynaşıyor saat 12 ye kadar haftasonları yataktan çıkmıyor ikisi hatta annem gidip sevmek için onun yanına yatıyor , bizde köle izahura gibi kahvaltı hazıelıyoruz bide beğendiremiyoruz biri ben haşlanmış yemem yumurtayı diyor diğeri kızartma istiyor böyleler.doyuncada çay bardaklarını alıp diğer odaya geçip keyif yapıyorlar bizde mutfak toplayıp öğlen yemeğini planlıyoruz. İsyan ediyorum anne hadi sen tamam da o kızın toplasın bir günde diyorum karışmayın kıvırcığıma diyor alıp götürüyor küçük kardeşimi.
Bir annenin babanın yapması gereken şey çocuğunu olduğu gibi ve ayrı bir birey olarak kabul etmek. Ben senelerce kendimi ayrı ve farklı olmayı bırak, annemin 3. kolu gibi hissettim. Onu memnun etmem lazım, onun ihtiyaçlarını karşılamam lazım diye düşündüm.Aslında bende hep onun istediği gibi olnaya çalışıyorum . Ama artık bıktım .
Eee? Yani? Söylensin canım kelimeleri biter diye mi korkuyorsunuz :)Onu da denedik . Söyleniyor hem işten geliyorum hem evde işçiyim sizin için çalışıyorum diyor.
Ee kendi beslesin kıvırcığını. Al maaşını çantanı bir ev tut kendine. Kardeşin de ister gelsin, isterse kıvırcıkla annesine hizmet etsin. Herkes kendi seçimlerini yaşıyor.Merhaba Allah sizinde yardımcınız olsun. Anneme iş arkadaşlarını örnek veriyorum o kadınlar eve gidip yemek yapıyor , çocuklarıyla ilgilenen var kocasını nazlamak zorunda olan var . Anne sana bir iş bırakmıyoruz neden bu memnuniyrtsizlik diyorum iş yapıp başıma böyle kakıcaksanız yapmayın diyip bağırıp kestirip atıyor. Pazar bende , market bende , yemek bende . Ortanca kardeşimde temizlik bulaşıktan sorumlu . Kışlık bile hazırladık. Komşular anneme hep çok şanslısın diyor ama onun umrunda değiliz . O sadece küçük kardeşimle oynaşıyor saat 12 ye kadar haftasonları yataktan çıkmıyor ikisi hatta annem gidip sevmek için onun yanına yatıyor , bizde köle izahura gibi kahvaltı hazıelıyoruz bide beğendiremiyoruz biri ben haşlanmış yemem yumurtayı diyor diğeri kızartma istiyor böyleler.doyuncada çay bardaklarını alıp diğer odaya geçip keyif yapıyorlar bizde mutfak toplayıp öğlen yemeğini planlıyoruz. İsyan ediyorum anne hadi sen tamam da o kızın toplasın bir günde diyorum karışmayın kıvırcığıma diyor alıp götürüyor küçük kardeşimi.
Tarifiniz çok ilginç geldi. 3. kol demişsiniz. Üzerinizde baskı mı kuruyordu? Mesela aynı fikirde mi olmak zorunda bırakıyordu sizi?Bir annenin babanın yapması gereken şey çocuğunu olduğu gibi ve ayrı bir birey olarak kabul etmek. Ben senelerce kendimi ayrı ve farklı olmayı bırak, annemin 3. kolu gibi hissettim. Onu memnun etmem lazım, onun ihtiyaçlarını karşılamam lazım diye düşündüm.
Aslında onun hastalıklı olan halini olduğu gibi kabul ettim. O ise benim normal olan halimi sanki hastalıklı gibi görüp dışladı. Ben onun küçük annesi gibi oldum. Bunu o zaman ona ihtiyacı olan küçük bir çocuk olarak ilişkimizi devam ettirebilmek için belki de yapmaya mecburdum. Ama artık yetişkin bir bireyim ve o davranış kalıbını sürdürmek zorunda değilim. İlişkinin yularını anneme vermek zorunda değilim. Onun beklentisini yönetemem belki ama kendi beklentimi yönetebilirim.
İçimi döktüm baya kusura bakmayın. Ama ben sizin ve diğer arkadaşların yazdıklarını okuyunca kendimi görmüş gibi oldum...
Eger üniversite sinavi kazanilirsa o evi terkeden ilk en kucugunuz olacak haberi yokArkadaşlar konu annem kısaca anlatacağım acaba normal mi bana tuhaf geliyor anlamak istiyorum. Biz 28 22 ve 18 yaşlarında 3 kız kardeşiz. Babamız yok . Ben ve annem çalışıyoruz . 22 yaşındaki kardeşim evde her türlü işi yemeği o yapıyor. En küçük olanda üniversite sınavına hazırlanıyor. Annem sağlık personeli 49 yaşında . İşten eve geldiğinde ona hiçbir şekilde iş bırakmıyoruz, yemeği hazır ev temiz hatta haftasonları arkadaşlarını çağırır onlarıda ağırlarız ama yinede hayatından memnun değil. Anne yarın şu yemeği yapayımmı işten gelince diyorum . Onu yemem bunu canım istemez başlıyor saymaya . E ne yapayım diyorum naparsan yap diyor bu seferde. Diğer kardeşim 22 yaşonda olan anne formalarını ütüledim başka ütülenecek eşarbın var mı diye soeuyor niye ütüledin senden ütü mü istedik diyor. İkimiz de gerçekten sürekli trip atar yiyoruz ve ben buna anlam veremiyorum. Hiç eve.gelmek istemiyorum artık. Çocuğu yemeyen anneler gibi hissediyorum. Kensimize ayrı anneme ayrı yemek yapıyorum zaten yorulup geliyorum ama yeterki oda iyi olsun yüzü gülsün istiyoruz ama nafile cambaz da olsak bize iyi davranmıyor. Gelin görün ki 18 yaşındaki kardeşimle aşk yaşıyorlar. Kıskanmıyorum yanlış anlamayın ama mesela zil çalıyor o kardeşim bilgisayar başında dizi izlerken ben kalkıp kapıyı açıyorum anneme hoşgeldin diyorum bana selam vermeden kardeşimin odasına gidip onu sevmeye gıdıklamaya başlıyor. Diğeride üzülüyor 22 yaşında olan ben bütün gün iş yapıyorum yüzüme bakan yok o yerinden kalkmıyor ama kıymetli diyor. Mesela geçen gün etli kuru fasülye yaptım , bu 18 yaşındaki kardeşimde ete bayılır. Düşkündür. Annem ne yaptı biliyor musunuz bizim tabağımızdaki etleri seçip onun tabağına koydu. Hani neden böyle bu kıza neden böyle bize neden böyle anlam veremiyorum. Herkes demi bu böyledir o evin küçüğü diye mi?
Şimdiden konuşmalar şöyleEger üniversite sinavi kazanilirsa o evi terkeden ilk en kucugunuz olacak haberi yok
Ben mesela bir konu hakkında bir fikre vardım ve bunu annemle paylaştım diyelim. Ya yanlış görmüşsün der ya yanlış anlamışsın der ya hiç alakası yok der. Her konuda bu böyle olunca ben de algı, düşünce ve tercihleri komple hatalı bir insan olduğumu kabul ettim ve beynimin anneme karşı gelen ve onla çelişen kısımlarını susturdum. Kendi zihnimde de annemin sesinin yankılanmasını duymaya başladım. Onun istediği gibi olup onun düşündüğü gibi düşünüp o ne derse onu yapmaya başladıkça kendimi annemin bir uzvu gibi hissettim senelerce. Yeni yeni ayrı bir birey olduğumu anlamaya başladım...Tarifiniz çok ilginç geldi. 3. kol demişsiniz. Üzerinizde baskı mı kuruyordu? Mesela aynı fikirde mi olmak zorunda bırakıyordu sizi?
Şimdiden konuşmalar şöyle
- Anne ben senden uzağa gidemem, başkalarıyla aynı odada kalmam vs
- çok çalış burayı kazan kızım bende seni gönderemem.
Evlenmesini teklif edin. Aynı evde yaşamazsınız olur biter. Sonuçta siz yetişkin insanlarsınız.Ben kimseyle tekrar evlenmemesinden kaynaklı olduğunuda düşünüyorum . Çünkü laf çarpıyor evde üç kız varken kimle evleneyim , güvenemem diyor. Siz gidene kadar da ben yaşlanırım diyor . Yıllarca bunu söyledi durdu.
Ya iyi de koskoca kadın olmuşsunuz bu pasiflik neden??Merhaba Allah sizinde yardımcınız olsun. Anneme iş arkadaşlarını örnek veriyorum o kadınlar eve gidip yemek yapıyor , çocuklarıyla ilgilenen var kocasını nazlamak zorunda olan var . Anne sana bir iş bırakmıyoruz neden bu memnuniyrtsizlik diyorum iş yapıp başıma böyle kakıcaksanız yapmayın diyip bağırıp kestirip atıyor. Pazar bende , market bende , yemek bende . Ortanca kardeşimde temizlik bulaşıktan sorumlu . Kışlık bile hazırladık. Komşular anneme hep çok şanslısın diyor ama onun umrunda değiliz . O sadece küçük kardeşimle oynaşıyor saat 12 ye kadar haftasonları yataktan çıkmıyor ikisi hatta annem gidip sevmek için onun yanına yatıyor , bizde köle izahura gibi kahvaltı hazıelıyoruz bide beğendiremiyoruz biri ben haşlanmış yemem yumurtayı diyor diğeri kızartma istiyor böyleler.doyuncada çay bardaklarını alıp diğer odaya geçip keyif yapıyorlar bizde mutfak toplayıp öğlen yemeğini planlıyoruz. İsyan ediyorum anne hadi sen tamam da o kızın toplasın bir günde diyorum karışmayın kıvırcığıma diyor alıp götürüyor küçük kardeşimi.
Ah kuzuuuum benim annem , beni sapkınlık derecesinde karşılıksız seven bir adamın ,kardesimi kaçırmasına göz yummus, ve bana müstahak olabileceğini söyleme gaddarliginda bir anne. Ve hayatımdan çıkarmak zorunda kaldım. Şuan kendi anneligimi sorgular durumdayım sayesinde. Siz beterin beteeri var bunu bilin sukredin ama tabiki çözüm arayın. Çünkü mükemmel anne diye birşey yok hepsinde insan oldukları için bir kusur var.Arkadaşlar konu annem kısaca anlatacağım acaba normal mi bana tuhaf geliyor anlamak istiyorum. Biz 28 22 ve 18 yaşlarında 3 kız kardeşiz. Babamız yok . Ben ve annem çalışıyoruz . 22 yaşındaki kardeşim evde her türlü işi yemeği o yapıyor. En küçük olanda üniversite sınavına hazırlanıyor. Annem sağlık personeli 49 yaşında . İşten eve geldiğinde ona hiçbir şekilde iş bırakmıyoruz, yemeği hazır ev temiz hatta haftasonları arkadaşlarını çağırır onlarıda ağırlarız ama yinede hayatından memnun değil. Anne yarın şu yemeği yapayımmı işten gelince diyorum . Onu yemem bunu canım istemez başlıyor saymaya . E ne yapayım diyorum naparsan yap diyor bu seferde. Diğer kardeşim 22 yaşonda olan anne formalarını ütüledim başka ütülenecek eşarbın var mı diye soeuyor niye ütüledin senden ütü mü istedik diyor. İkimiz de gerçekten sürekli trip atar yiyoruz ve ben buna anlam veremiyorum. Hiç eve.gelmek istemiyorum artık. Çocuğu yemeyen anneler gibi hissediyorum. Kensimize ayrı anneme ayrı yemek yapıyorum zaten yorulup geliyorum ama yeterki oda iyi olsun yüzü gülsün istiyoruz ama nafile cambaz da olsak bize iyi davranmıyor. Gelin görün ki 18 yaşındaki kardeşimle aşk yaşıyorlar. Kıskanmıyorum yanlış anlamayın ama mesela zil çalıyor o kardeşim bilgisayar başında dizi izlerken ben kalkıp kapıyı açıyorum anneme hoşgeldin diyorum bana selam vermeden kardeşimin odasına gidip onu sevmeye gıdıklamaya başlıyor. Diğeride üzülüyor 22 yaşında olan ben bütün gün iş yapıyorum yüzüme bakan yok o yerinden kalkmıyor ama kıymetli diyor. Mesela geçen gün etli kuru fasülye yaptım , bu 18 yaşındaki kardeşimde ete bayılır. Düşkündür. Annem ne yaptı biliyor musunuz bizim tabağımızdaki etleri seçip onun tabağına koydu. Hani neden böyle bu kıza neden böyle bize neden böyle anlam veremiyorum. Herkes demi bu böyledir o evin küçüğü diye mi?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?