-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Sizin Için önce çocuğunuzmu gelir Yoksa Kocanizmi
- Konu Sahibi Nexsxe
- Başlangıç Tarihi
- 17 Mayıs 2012
- 1.703
- 30
- 88
Belki evli olsam farklı düşüncelerim olurdu ama sanmıyorum.Bence öncelikli olan eşimdir.Çocuklar onunla ikimizin ortak parçası,eşim olmasa o çocuklar da olmazdı.Hem çocuk her türlü olur,teknoloji ilerledi onu geçtim çocuk esirgeme kurumları var.Ama aşk kolay kolay yakalanmaz.Anne olduğumda tabi ki çocuklarımı da çok severim ilgilenirim ama eşimin yeri her zaman daha farklı olur.Ve bence evlendikten sonra aşkın bitmesi hep taraflardan birisinin çocuklara çok düşkün olması,eşini unutmasından dolayı oluyor.
ilk evlendiğim yıl kayınvalidem ile konuşuyorduk ve dedim ki anne ben eşimi çok seviyorum. o da dedi ki benim kadar sevemezsin ben annesiyim. ben de içten içe kızmıştım.oğlunu kıskanıyor diye düşünmüştüm. şimdi 2 oğlum 6 yıllk bi evliliğim var ve bazen kavgalarımız oluyor. çocuklarımı da alayım çekeyim gideyim diyorum.
anlayacağınız kv haklı. herkes evladını daha çok sever eşten. bunu iyi günümüzde anlayamıyoruz ama kötü günde ortaya çıkıyor ben böyle anladım. karar veremeyenler bi de bu yönden düşünün.
anlayacağınız kv haklı. herkes evladını daha çok sever eşten. bunu iyi günümüzde anlayamıyoruz ama kötü günde ortaya çıkıyor ben böyle anladım. karar veremeyenler bi de bu yönden düşünün.
tercih meselesi tabii ama el oğlu diye baktığım bir insandan çocuk doğurmak nasıl bir şey anlayamadım.sevdiğim, sevildiğim ,eşim dediğim kişinin benim için yeri ve değeri tartışılmaz.ki ona olan hislerimle evlat sahibi olmaya karar vermişimdir,iyi bir baba olabileceğine inanıp güvendiğim için.[bu arada evlilikte 17. yılımız,yeni evli,eşine bu yüzden düşkün imajı vermek istemiyorum]
bu çok bağımlı anneler de anlayacak ki misafirler uçup gidince yuvada yine en başındaki gibi iki kişi kalacak.hayatı çocuğunun üstünden yaşamaya çalışmak boş ve sonuçta ileride çok sorunlar yaratan bir yaklaşım.
herkes eşiyle olan ilişkisine de yatırım yapabilse,çocuklarını hayatın merkezine koymasa,onlar gittiğinde boşluğa düşme,depresyona girme,çocuksuz hayatı anlamsız bulma gibi yanlışlar yapmasa keşke.
nasıl ki anne babamızdan da önce kendi çekirdek ailemizi düşünüyoruz,çocuklarımızın da yaşayacağı durum bu.ve olması gereken de tabii.
uzun lafın kısası eşim diyorum..önce o gelir benim için, mutlu çocuklar yetiştirebilmemizin formülü de sağlıklı ilişkimizdir..bir düşünün derim..
bu çok bağımlı anneler de anlayacak ki misafirler uçup gidince yuvada yine en başındaki gibi iki kişi kalacak.hayatı çocuğunun üstünden yaşamaya çalışmak boş ve sonuçta ileride çok sorunlar yaratan bir yaklaşım.
herkes eşiyle olan ilişkisine de yatırım yapabilse,çocuklarını hayatın merkezine koymasa,onlar gittiğinde boşluğa düşme,depresyona girme,çocuksuz hayatı anlamsız bulma gibi yanlışlar yapmasa keşke.
nasıl ki anne babamızdan da önce kendi çekirdek ailemizi düşünüyoruz,çocuklarımızın da yaşayacağı durum bu.ve olması gereken de tabii.
uzun lafın kısası eşim diyorum..önce o gelir benim için, mutlu çocuklar yetiştirebilmemizin formülü de sağlıklı ilişkimizdir..bir düşünün derim..
- 1 Nisan 2011
- 38.023
- 70.820
- 798
aglarsa anam aglar gerisi yalan aglar denmis...iste bu yuzden..bir anne kosulsuz sever evladini, iyi ya da kotu teline zarar gelsin istemez. gayet insanca bir dusunce bu...bi insan esini deli gibide sevsede icinde tasidigi minicik yavrusu bambaskadir eminim
Rabbimin bizlere sundugu annelik'tir bu 
Son düzenleme:
Ne kadar güzel yazmışsınız. Bravo!
Bizim toplumda ilişkiler hep bağımlılık üzerine. Kadın evlenir herşeyi eşi olur, bir sorun çıkarsa dünyası yıkılır. Çünkü kendi kişiliğinden vaz geçmiştir.
Çoçuğu olunca da ayrı bir çılgınlık. Tamam sev ama o da bir birey, o da seni bırakıp gidecek, belki hayırsız olacak arayıp sormayacak bile.
Ama yok abartılı bir anaçlık, diğer toplumlarda böyle bişey yok.
Sonra bakıyorsun bir sürü konu yok kayınvalide şöyle yok böyle.
Yani ben düşünüyorum hasta olsam Allaha şükür eşimin gözünü kırpmadan bakıcağına eminim ama çocuğum?
Bu yüzden öncelik değil ama eşimle ilişkim daha önemli bence...
Ne mutlu size, eşinizden yana şanslıymışsınız demekki. Herkes sizin kadar şanslı değil...
"Cennet annelerin ayakları altındadır." hadisini hatırlatırım size. Bence bunun hakkını vermek lazım.
Sizi de anlıyorum ama sizin sakıncalı olarak bahsettiğiniz anne-çocuk ilişkisi birbirine bağlılık değil "bağımlılıktır".
Bazı anneler var ki çocuklarının büyüdüğünü ve yeni yuva kurduğunun farkına varamıyor. Onun dışında bence annelik eş duygusundan önce gelir bana göre de..
Tabiki herkesin eşine duyduğu hissiyat farklıdır.
- 11 Mart 2010
- 3.807
- 1.161
- 173
Bana göre, ne eş, ne anne, ne baba, ne de kardeş... öncelikli olarak çocuklarım gelir.ister buna abartılı bi anaçlık deyin, isterseniz başka bişey.. eşimi de çok seviyorum. annemi de babamı da kardeşimi de.. onlar benim canlarım.. ama bi tercih yapmam gerekirse en başta, çocuklarım gelir.. düşünsenize, doğumundan önce karnınızda büyütüyosunuz.. doğuyo, her anında yanında oluyosunuz.. konuşmasından yürümesine kadar yaptığı her harekette sizin emeğiniz var.. büyüyo, yetişiyo nasıl karakterde bi insan olacağına büyük ölçüde siz şekil veriyosunuz.. okuyo iyi bi kariyer yapıyo, haklı bi gurur içinde oluyosunuz.. hastalanıyo, yemenizden içmenizden uykunuzdan fedakarlık edip gecelerce başında sabahlıyosunuz... bebekliğinden beri sizin, verdiklerinizle büyüyo, sizin öğrettiklerinizle nasıl bi insan olacağı belirleniyo... bi kadın düşünün, anlaşamıyo eşinden ayrılıyo. ama evlat öle bişey ki, onu yok sayması, mümkün değil.. veya evladını bırakıyo bebekken gidiyo.. içinden o sevgiyi, o özlemi atamayıp yıllar sonra pişman olup çocuğunun peşine düşüyo... veya bi anne, evladının yaşamı ona bağlıysa, hiç düşünmeden kendini feda edebiliyo.. hanginiz hayır ben kendimi feda etmem yavrum için diyebilir allah aşkına.. insan kendi canını yok sayıyo ki, eş anne baba kardeş nasıl bu sevginin önüne geçer..eşimi tercih ediyorum diyen arkadaşları anlayamıyorum ksr bakmayın...eşime sorsam, o da öncelikli çocuklarını tercih eder.. bu kararı beni ne üzer, ne de kırar... tabi ki çocuklarımız evlenince hayat arkadaşımız olarak eşi,miz yanımızda olacak o ayrı bişey ama cennet, ne eşin, ne kardeşin, ne de babanın değil, annelerin ayakları altındadır..
Son düzenleme:
- 11 Mart 2010
- 3.807
- 1.161
- 173
Bana göre, ne eş, ne anne, ne baba, ne de kardeş... öncelikli olarak çocuklarım gelir.ister buna abartılı bi anaçlık deyin, isterseniz başka bişey.. eşimi de çok seviyorum. annemi de babamı da kardeşimi de.. onlar benim canlarım.. ama bi tercih yapmam gerekirse en başta, çocuklarım gelir.. düşünsenize, doğumundan önce karnınızda büyütüyosunuz.. doğuyo, her anında yanında oluyosunuz.. konuşmasından yürümesine kadar yaptığı her harekette sizin emeğiniz var.. büyüyo, yetişiyo nasıl karakterde bi insan olacağına büyük ölçüde siz şekil veriyosunuz.. iyi bi okul kazanıyo, mutlu oluyosunuz.. okuyo iyi bi kariyer yapıyo, haklı bi gurur içinde oluyosunuz.. hastalanıyo, yemenizden içmenizden uykunuzdan fedakarlık edip gecelerce başında sabahlıyosunuz... bebekliğinden beri sizin, verdiklerinizle büyüyo, sizin öğrettiklerinizle nasıl bi insan olacağı belirleniyo... bi kadın düşünün, anlaşamıyo eşinden ayrılıyo. ama evlat öle bişey ki, onu yok sayması, mümkün değil.. veya evladını bırakıyo bebekken gidiyo.. içinden o sevgiyi, o özlemi atamayıp yıllar sonra pişman olup çocuğunun peşine düşüyo... veya bi anne, evladının yaşamı ona bağlıysa, hiç düşünmeden kendini feda edebiliyo.. hanginiz hayır ben kendimi feda etmem yavrum için diyebilir allah aşkına.. insan kendi canını yok sayıyo ki, eş anne baba kardeş nasıl bu sevginin önüne geçer Allah Aşkına...zaman geçtikce körelen değil, artan bi sevgi.. eşime sorsam, o da öncelikli çocuklarını tercih eder.. bu kararı beni ne üzer, ne de kırar... tabi ki çocuklarımız evlenince hayat arkadaşımız olarak eşi,miz yanımızda olacak o ayrı bişey ama evlat sevgisi, yerine kimseyi koymayı kabul etmeyen, muazzam bi duygu...
