Daha yeni doğum yaptım, ''gebeliğim riskli eğilip kalkamıyorum, kıyafetlerimi eşim giydiriyor'' cümlesindeki risk faktörünü anlayamadım. Hamileyken zaten eğilip kalkamazsınız. Ben de gebelik geçirdim, yeni doğum yaptım. Ayakkabımı eşim giydirirdi ama bunu eziyet gibi değil de gülümseyerek yapardık. Ya da merdiven çıkarken zorlanınca gülerdim falan.
Çocuk doğuran kadınların nazı gerçekten çok can sıkıcı olabiliyor. Siz öylesiniz demiyorum zira sizi tanımıyorum ancak bizim kadınlarımız maalesef hamile kalınca dünyayı kurtardığını ve herkese duygusal şiddet uygulaybileceğini, eziyet edebileceğini düşünüyor. Hele o aşerme durumları, çevresindekileri kar, kış, kıyamette fellik fellik gezdirip ''bana ne bana ne cnaım şunu istiyor'' triplerine mahkum etmeleri.
Anneniz madem söylediğiniz gibi bir kadın çağırmasaydınız. Huyunu bildiğiniz kadından neden ısrarla yardım beklediniz? Bir de özürler dilemiş sizden kadın. Onun adına çok üzüldüm. Umarım siz de bir an önce sağlıkla doğum yaparsınız. Eğer hayata ve doğal olan bir olaya(gebelik) bakış açınız buysa, bebeğin ilk üç ayı sizi hayattan soğutacağa benziyor. Ama bebeğinize bağırma lüksünüz olmayacak maalesef. Anne, güçlü ve sabırlı olmak zorunda.
9 aylık gebelik ve 2 aylık bebemden sonra öğrendiğim şey bu.
