Merhaba yeni üyelik açtım ve bir derdimi sizinle paylaşmak istedim.
23 yaşındayım, 3 yıllık bir ilişkim var. Biz aynı şehirde tek yaşıyoruz ve çok sık görüşüyoruz. Eğitim seviyelerimiz farklı ama ben bunu hiçbir zaman sorun etmedim, etmem de. Hayata bakışımız, siyasi ve dini görüşlerimiz benzer. Ve ikimiz de ciddi düşünüyoruz birbirimizin aileleriyle tanıştık ama aileleri tanıştırmadık henüz.
Ancak ben sürekli eleştirildiğimi düşünüyorum. Her hareketime "ne alaka" "şimdi niye böyle bi şey yaptın" gibi tepkiler veriyor ben şakayla yaklaştığımda beni bozuyor ve ben her adımımı düşünmeye çalışıyorum. Sadece bu da değil; mesela birimizin evinde buluşuyoruz ikimiz de çalışmışız yorgunuz ona rağmen ben kalkıp yemek yapıyorum daha yemeği yemeden bir yorum yapıyor. Hatta bir çatal alıp öğk iğrenç deyip bıraktığı oluyor. Benim çok güzel yemek yapıyorum gibi bir iddiam yok yemek kötü de olmuş olabilir ama ben incelik yapıyorum böyle karşılık almak zoruma gidiyor. Kavga ediyorum kızıyorum anlamıyor bile beni. Yemek yapmayayım desem her buluştuğumuzda dışardan mı yiyelim çok sağlıksız ve pahalı geliyor çözüm bulamıyorum. Böyle çok konu var eleştirildiğim. Sürekli bana "sen her şeye alınıyorsun" diyor tamam biraz hassas biriyim ama ciddi bir ilişkiden incelik beklemek hakkım değil mi?
Bir de şu mesele var: Erkek arkadaşım ailesine çok bağlı anneci bir tip değil çok şükür. Ama ailesi çok paragöz gibi geliyor bana. Hatta bir gün telefonla konuşurken benim yanında olduğumu bilmeyerek babası şöyle dedi: "Boş ver ne düğünü ne nişanı al kızı getir, ben öyle yaptım bedavaya karı aldım." Ben şok oldum şaka yaptı güldü ama insan neden daha söz nişan yokken böyle bir şaka yapar anlayamadım ve hiç hoşlanmadım. Genel olarak ailesiyle aram iyidir ama evlenirsek bu para konularında oğullarına çok yüklenecekler gibi geliyor bana.
Sadece kötü özelliklerini yazmış gibi olmayayım gerçekten benim için yeri çok ayrıdır birlikte büyüdük büyümeye devam ediyoruz. Evlenmeyi birlikte yurtdışına gitmeyi istiyoruz çok güzel hayallerimiz var. Her şeyimiz ortaktır hiçbir şeyini benden esirgemez, saklamaz.
Yaşın daha genç diyeceksiniz biliyorum ama bana hiç de genç gelmiyor, sanki artık bu yaşlarımda evleneceğim kişiye karar vermeliymişim gibi hissediyorum. Gözüm korkuyor bu kadar zamandan sonra ayrılmaya. Yalnız olmak onsuz olmak beni korkutuyor. Ve hayatıma alacağım insanda onda bulduklarımı bulamam diye korkuyorum. Bunları düşünmem bile ilişkiye saygısızlık değil mi sizce? Ne yapmalıyım bazı şeyler çözülmüyor böyle kabullenmeli miyim?