S
ssometimes
Ziyaretçi
- Konu Sahibi ssometimes
-
- #1
Nereden başlayıp, yanlış anlaşılmayıp, en doğru kelimelerle nasıl ifade edebileceğimi de bilmiyorum ama sadece bayanların olduğu doğru yerden sanırım fikir almaya ihtiyacım var.
29 yaşındayım, iyi eğitimliyim, iyi bir aileden geliyorum, çevremde kadın-erkek herkesin hem çok akıllı hem çok güzel hem de iyi kalpli olduğunu söylediği biriyim. Karakter olarak ta ciddi, gerçekçi, değer yargılarına çok sıkı bağlı biriyimdir. Kendini beğenmiş gibi algılanmak ta asla istemiyorum, sadece sorunu bulmaya çalışıyorum..Küçüklüğümden beri, karşı cinsin yoğun ilgisi altındaydım hep, ama benim tek düşündüğüm alabildiğim kadar eğitim almak, aileme layık olmak, kendi ayaklarım üstünde durmaktı, çok ta başarılıydım, sadece şu an çeşitli nedenlerle işsiz olsam da bunları başardım denebilir.
Bu sürelerde de evlilik aklımdan dahi geçmedi, hayallerimde de olmadı, şu anda dahil, asla bir çocuğum olsun istemedim, istek te duymadım. Karşıma çeşit çeşit adamlar çıktı, çoğuyla hiç denemedim bile. Sadece ünv de de 3 yıl sürem bir ilişkim oldu, sonunda kültür, aile farklılıkları gibi nedenlerle ayrıldım. Diğerleri gerçek bir ilişki bile değillerdi, şans dahi tanımadım. Okullardan, işyerinden sürekli birileri beni istiyordu, denemek istiyordum ama biraz konuşunca bazısı aşırı işkolik, bazısı başka kültürden, kimisi alkolik, kimisi aşırı sertti, kimine hiç güvenemiyordum, kimisi ruhuma hitap etmiyordu, kimisi şüphe uyandıracak kadar aşırı sevgi gösterileri yapıyordu, kimi çok cinsellik yaşamıştı, ya da aşırı dinciydi, ya da bunlardan birkaçını bünyesinde bulunduruyordu v.s, kesiyordum kısa sürede görüşmeyi..Çevreme bakıyorum, arkadaslarımın ilişki veya evliliklerinde gözle görülür o kadar büyük yanlışlıklar görüyorum ki, çoğunda gerçek sevgi, aşk olmamasına da şaşıyordum.
En son biriyle tanıştım, boşanmış ama çocuksuz biriydi, her yönümüz herseyimiz uyuşuyordu, ilk kez bu kadar denk ve çok şeyi yakaladığım biriyle karsılaştım, derin ve hayata dair her konuda konuşabildiğim, anlaşabildiğim biriydi. Ama bu kez de ben hiç evlenmemiş o daha önce evlenmiş oldugu için içime bir türlü sindiremedim, yine yarıda bıraktım..Bir başkası olsaydı şimdiye dek belki onlarca kez evlenmişti..Ben de kusursuz değilim ama bekarım, inançlıyım, içki içmiyorum, müslümanım, kalbimden seviyorum, oyun oynamıyorum, aldatmıyorum, ama hep böyle oldu. Ben de olduğuna inandıklarımı karşıdan da bekledim..İnanın şu an biri yine bana yaklaşacak diye korkar oldum, acaba bu kez neden üzülürüm acaba diye düşünüyorum. Erkeklere karşı ne naz, cilve yapan biriyim, ne de üzerlerine düşen biriyim, hep onların öncelikli çaba sarfetmesini beklerim, hiç adım atmam... Gerçek aşk sevgiye değer vermekle birlikte ve illa olmalı derken insanların mutlaka uyumlu ve denk olmaları gerektiğine de inanıyorum. Bazen kendime soruyorum, gerçekten evlenen tüm insanlar o en doğru, işte budur diyecekleri insanları bulmuşlar mı?
Çok sayıda öylesine, 3-5 kriterle ya da baskılarla evlenmiş, mutsuz insanlar oldugunu düşünüyorum...Hatta kadınların evlendikleri zaman eski hayatlarından çok daha mutsuz olduklarını sık gözlemledim. O kadar çok beynine kan gitmeyen, aklı uçkurunda, kadına hitap etmesini bilmeyen, kaba saba, gayriciddi, yontulmamış, sahtekar adamlar var ki bu toplumda...Ki bizim Türk kadınımız çok daha hassas, ince, duyarlı, ve zekidir erkeklere göre...Çok adam bu bayanları haketmiyor aslında...Mutlaka çok iyiler de var ama genel gidişatta bulunduğumuz zaman da, iyi ve kaliteli hem bayan hem erkek sayımız da azalıyor sanırım...
Toplum belki de biz bayanlara bunu, evlilik konusunu daha doğmadan önce yüklemiş, ben belki hiç karşılaşmayacagım o doğru kişiyle ve hiç evlenmeyecegim ama nereye gitseniz ilk bu soruluyor niyeyse ki ailem evlen artık bir kez dememiş bir ailedir ama toplumdaki o insanlara ben şimdi sizlere anlattığım gibi bu yüzden, bu yüzden diye anlatabilir miyim, anlatsam anlaşılabilir miyim? En doğrusu yoksa gerekirse insanlar yalnız ölmeli bence, yanlış kişilerle olmaktansa da yalnızlık çok çok daha huzurlu...
Ne zaman herseyimizin doğru düşünüldüğü bir toplum olacagız biz?
Böyle karışığım,kişisel sorunlarım da çok, bir yandan da bu toplumsal meseleler..
Çok teşekkür ederim okuduğunuz için...
O kadar yoruldum ki
29 yaşındayım, iyi eğitimliyim, iyi bir aileden geliyorum, çevremde kadın-erkek herkesin hem çok akıllı hem çok güzel hem de iyi kalpli olduğunu söylediği biriyim. Karakter olarak ta ciddi, gerçekçi, değer yargılarına çok sıkı bağlı biriyimdir. Kendini beğenmiş gibi algılanmak ta asla istemiyorum, sadece sorunu bulmaya çalışıyorum..Küçüklüğümden beri, karşı cinsin yoğun ilgisi altındaydım hep, ama benim tek düşündüğüm alabildiğim kadar eğitim almak, aileme layık olmak, kendi ayaklarım üstünde durmaktı, çok ta başarılıydım, sadece şu an çeşitli nedenlerle işsiz olsam da bunları başardım denebilir.
Bu sürelerde de evlilik aklımdan dahi geçmedi, hayallerimde de olmadı, şu anda dahil, asla bir çocuğum olsun istemedim, istek te duymadım. Karşıma çeşit çeşit adamlar çıktı, çoğuyla hiç denemedim bile. Sadece ünv de de 3 yıl sürem bir ilişkim oldu, sonunda kültür, aile farklılıkları gibi nedenlerle ayrıldım. Diğerleri gerçek bir ilişki bile değillerdi, şans dahi tanımadım. Okullardan, işyerinden sürekli birileri beni istiyordu, denemek istiyordum ama biraz konuşunca bazısı aşırı işkolik, bazısı başka kültürden, kimisi alkolik, kimisi aşırı sertti, kimine hiç güvenemiyordum, kimisi ruhuma hitap etmiyordu, kimisi şüphe uyandıracak kadar aşırı sevgi gösterileri yapıyordu, kimi çok cinsellik yaşamıştı, ya da aşırı dinciydi, ya da bunlardan birkaçını bünyesinde bulunduruyordu v.s, kesiyordum kısa sürede görüşmeyi..Çevreme bakıyorum, arkadaslarımın ilişki veya evliliklerinde gözle görülür o kadar büyük yanlışlıklar görüyorum ki, çoğunda gerçek sevgi, aşk olmamasına da şaşıyordum.
En son biriyle tanıştım, boşanmış ama çocuksuz biriydi, her yönümüz herseyimiz uyuşuyordu, ilk kez bu kadar denk ve çok şeyi yakaladığım biriyle karsılaştım, derin ve hayata dair her konuda konuşabildiğim, anlaşabildiğim biriydi. Ama bu kez de ben hiç evlenmemiş o daha önce evlenmiş oldugu için içime bir türlü sindiremedim, yine yarıda bıraktım..Bir başkası olsaydı şimdiye dek belki onlarca kez evlenmişti..Ben de kusursuz değilim ama bekarım, inançlıyım, içki içmiyorum, müslümanım, kalbimden seviyorum, oyun oynamıyorum, aldatmıyorum, ama hep böyle oldu. Ben de olduğuna inandıklarımı karşıdan da bekledim..İnanın şu an biri yine bana yaklaşacak diye korkar oldum, acaba bu kez neden üzülürüm acaba diye düşünüyorum. Erkeklere karşı ne naz, cilve yapan biriyim, ne de üzerlerine düşen biriyim, hep onların öncelikli çaba sarfetmesini beklerim, hiç adım atmam... Gerçek aşk sevgiye değer vermekle birlikte ve illa olmalı derken insanların mutlaka uyumlu ve denk olmaları gerektiğine de inanıyorum. Bazen kendime soruyorum, gerçekten evlenen tüm insanlar o en doğru, işte budur diyecekleri insanları bulmuşlar mı?
Çok sayıda öylesine, 3-5 kriterle ya da baskılarla evlenmiş, mutsuz insanlar oldugunu düşünüyorum...Hatta kadınların evlendikleri zaman eski hayatlarından çok daha mutsuz olduklarını sık gözlemledim. O kadar çok beynine kan gitmeyen, aklı uçkurunda, kadına hitap etmesini bilmeyen, kaba saba, gayriciddi, yontulmamış, sahtekar adamlar var ki bu toplumda...Ki bizim Türk kadınımız çok daha hassas, ince, duyarlı, ve zekidir erkeklere göre...Çok adam bu bayanları haketmiyor aslında...Mutlaka çok iyiler de var ama genel gidişatta bulunduğumuz zaman da, iyi ve kaliteli hem bayan hem erkek sayımız da azalıyor sanırım...
Toplum belki de biz bayanlara bunu, evlilik konusunu daha doğmadan önce yüklemiş, ben belki hiç karşılaşmayacagım o doğru kişiyle ve hiç evlenmeyecegim ama nereye gitseniz ilk bu soruluyor niyeyse ki ailem evlen artık bir kez dememiş bir ailedir ama toplumdaki o insanlara ben şimdi sizlere anlattığım gibi bu yüzden, bu yüzden diye anlatabilir miyim, anlatsam anlaşılabilir miyim? En doğrusu yoksa gerekirse insanlar yalnız ölmeli bence, yanlış kişilerle olmaktansa da yalnızlık çok çok daha huzurlu...
Ne zaman herseyimizin doğru düşünüldüğü bir toplum olacagız biz?
Böyle karışığım,kişisel sorunlarım da çok, bir yandan da bu toplumsal meseleler..
Çok teşekkür ederim okuduğunuz için...
O kadar yoruldum ki